سعیدرضا امیرآبادی- روزنامه‌نگار 

آزادگی

ایران تاوان گرانی برای آزادگی داده و در همه ادوار تاریخ، سایه شوم جنگ همواره بر سر ایرانیان بوده است.
از سردار فرومایه یونانی که شکوه تخت‌جمشید در کالبد حقیرش نگنجید تا اقوام بدوی آسیای میانه که جنایان هولناکی رقم زدند؛ از استعمارگران پیر جزیره تا استثمارگران چشم‌آبی قاره‌های دور؛ از متفقین که ایران بی‌دفاع را اشغال کردند تا رژیم بعث که با جنگ‌افزارهای شیمیایی مردمان بی‌گناه را قربانی کرد.
به گواه تاریخ، مردم این سرزمین کهن هیچ‌گاه از یورش متجاوزان و استعمارگران در امان نبوده و هزینه‌های مادی و معنوی گزافی برای ایستادگی و حفظ اقتدار کشور پرداخت کرده‌اند. در بحبوحه جنگ‌ها و تجاوزها، همیشه بهترین فرزندان میهن در برابر مستکبران دوران ایستادگی کرده و نام ایرانیان را با آزادگی و رشادت و حماسه‌سازی در تاریخ نوشته‌اند.
با عبور از دوران جنگ‌های تن‌به‌تن، اینک نوبت به دسیسه‌های نرم و توطئه‌های ناجوانمردانه و مهلکه‌های اقتصادی می‌رسد. دیگر در خاک‌ریز با مزدوران متجاوز روبه‌رو نیستیم؛ بلکه جنگ‌های انسانی جای خود را به بحران‌های فرسایشی و بایکوت‌های آزاردهنده داده است.
بازخوانی تاریخ، نشان می‌دهد ملت ایران برای فائق آمدن بر ابربحران‌ها، کارنامه درخشانی دارد؛ اما وظیفه مسئولان نیز در این برهه، از حساسیت زیادی برخوردار است. شاید اصلی‌ترین وظیفه جامعه مدیران این باشد که سپری میان تیغ تحریم‌ها و بدنه نحیف کارگری و کارمندی تدارک ببینند. این روزها تازیانه استعمارگران و استثمارگران به‌صورت مستقیم بر بدنه مظلوم‌ترین اقشار جامعه وارد می‌شود و این در حالی است که باید تدابیری برای مقابله با این دسیسه‌ها یافت.
غایت نهایی تحریم‌گران این است که ملت را به ستوه آورده و با توسل به قوای مردمی، زمینه تضعیف نظام را پدید آورند. به همین دلیل، باید برای حمایت از مردم که همانا پشتوانه اصلی نظام را تشکیل می‌دهند با گام‌هایی استوار، نگاهی مدبرانه و فارغ از هرگونه چشم‌پوشی و غفلت وارد کارزار عمل شد و از گسترش قلمرو فقر جلوگیری کرد.
خواسته‌های مردم ایران نیز خواسته‌های برحقی است؛ آن‌ها خواهان برقراری توازن میان سطح درآمد و هزینه‌ها هستند و از مسئولان می‌خواهند پیش از وقوع بحران، در مقام پیشگیری برآیند. اگر ارزش پول‌های خارجی در برابر ریال و تومان سر به آسمان می‌گذارد، اگر نرخ تمام بهارها نجومی می‌شود، اگر اتومبیل برای جوان ایرانی به تالار آرزوها می‌رود، اگر تملک مسکن به آرزوی محالی برای بسیاری از مردم تبدیل شده و اگر قیمت گوشت، مرغ، لبنیات، سیب‌زمینی و کاهو تابعی از منطق نیست، به‌طور حتم حلقه مفقوده‌ای در اتخاذ سیاست‌ها وجود دارد. به یاد داشته باشیم، این مردم در تمامی بزنگاه‌های تاریخی، حمایت همه‌جانبه‌ای از کلیت نظام داشته‌اند و دست‌نیافتنی شدن مؤلفه‌هایی نظیر مسکن، خودرو، دارو، مواد غذایی و بسیاری دیگر از نیازهای اولیه در شأن ملت وفادار ایران نیست.
قطعاً برای خروج از شرایط بحرانی، گریزگاه‌هایی نیز وجود دارد؛ اگر حمایت از تولید در اولویت باشد، اگر ارز دولتی با وسواس و دقت بیشتری در اختیار واردکنندگان قرار گیرد، اگر اخلالگران اقتصادی فرصتی برای آشوب نیابند، اگر اختلاس نشود، اگر چرخه صنعت گرفتار تعدیل نیرو نشود، اگر قوانین مالیاتی و بروکراسی‌ها مشمول بازنگری و اصلاحات گردند، اگر اسلوب رفیع اقتصاد مقاومتی به‌دقت اجرا شود، اگر در موافقت و مخالفت با قوانین پول‌شویی گرفتار جانب‌گیری‌های کورکورانه نشویم، اگر حمایت از تولید ملی در دستور کار همه اقشار قرار گیرد و اگر همه تصمیمات بر مبنای مصلحت نظام و سربلندی کشور و رفاه مردم و از سر دلسوزی و تدبیر اتخاذ شود، به‌طور حتم از این پیچ تاریخی هم با سربلندی و عزت عبور خواهیم کرد.
در صورت تحقق این ماجرا، شاهد تقویت بنیه اقتصادی کشور و جان گرفتن اقشار فرودست خواهیم بود و همه دشمنان، در‌حالی‌که حقوق اساسی و رسمی ملت ایران را به رسمیت می‌شناسند، پای میز مذاکره خواهند آمد و از ارائه پیش‌شرط‌های غیرمنطقی و تحقیرآمیز اجتناب می‌ورزند. آینده ایران در گروی رفتار و تصمیمات کنونی ماست.