صادرات؛ 
ستون‌ اصلی اقتصاد ملی

در جهانی که رقابت اقتصادی هر روز پیچیده‌تر و بی‌رحم‌تر می‌شود، صادرات دیگر صرفاً یک فعالیت تجاری نیست؛ بلکه نمادی از توانمندی ملی، دیپلماسی اقتصادی و نگاه بلندمدت به توسعه پایدار است. صادرکننده ایرانی با صبوری و پشتکار، در مسیر استانداردسازی، بسته‌بندی، بازاریابی و تعامل با بازارهای جهانی ایستاده است. هر محموله‌ای که از مرزها عبور می‌کند، حامل پیامی روشن از کیفیت، اعتماد و هویت ایرانی‌ است.
صادرات موتور محرک تولید، اشتغال و ثبات ارزی کشور است. در شرایطی که اقتصاد ایران سال‌هاست تحت‌فشار تحریم‌ها، نوسانات ارزی و محدودیت‌های بین‌المللی قرار دارد، صادرات غیرنفتی نقش حیاتی در حفظ جریان ارز، تقویت پایه‌های تولید و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی ایفا می‌کند. سیاست «اقتصاد مقاومتی» نیز بر همین مبنا شکل گرفت تا کشور از وابستگی تاریخی به نفت فاصله بگیرد و به سمت اقتصاد دانش‌بنیان، تولیدمحور و صادرات‌گرا حرکت کند.
با گذشت بیش از دو دهه از نام‌گذاری روز ملی صادرات، بخش خصوصی و تولیدکنندگان داخلی نشان داده‌اند که توان رقابت در بازارهای جهانی را دارند؛ از صنایع غذایی و پتروشیمی گرفته تا محصولات دانش‌بنیان، فرش، خشکبار، دارو، تجهیزات صنعتی و خدمات فنی و مهندسی. با‌این‌حال، فعالان این حوزه هنوز با موانع ساختاری و سیاستی متعددی روبه‌رو هستند که نیازمند تصمیمات دقیق، پایدار و هماهنگ از سوی دولت است.
یکی از چالش‌های مهم صادرات، نبود زیرساخت‌های مناسب حمل‌ونقل، لجستیک و گمرکات کارآمد است. تأخیر در ترخیص کالا، هزینه‌های بالای حمل‌ونقل، نبود خطوط منظم دریایی و هوایی و پیچیدگی‌های اداری، از جمله عواملی هستند که توان رقابت صادرکنندگان را کاهش می‌دهند. همچنین، نوسانات نرخ ارز، نبود ثبات در مقررات صادراتی و تغییرات ناگهانی در سیاست‌های تجاری، فضای تصمیم‌گیری را برای فعالان اقتصادی دشوار کرده است.
در کنار این چالش‌ها، موضوع برندسازی و قدرت چانه‌زنی در بازارهای هدف نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. در عصر اقتصاد برندمحور، دیگر نمی‌توان تنها به مزیت‌های نسبی سنتی یا خام‌فروشی متکی بود. صادرات امروز، بیش از آن که یک فعالیت تجاری باشد، یک عملیات استراتژیک است که موفقیت در آن نیازمند فرماندهی یکپارچه و هوشمندانه بر ارزش‌های ذهنی محصول است. عبور از «برند شرکت» به «برند محصول- ملیت» ضرورتی ا‌ست که باید در دستور کار قرار گیرد.
برندسازی نه‌تنها ابزار بازاریابی، بلکه سپر دفاعی اقتصاد مقاومتی است. ایجاد هویت، اعتماد و ارزش‌افزوده برای محصولات ایرانی، می‌تواند قدرت چانه‌زنی را در بازارهای جهانی افزایش دهد و سهم ایران را در زنجیره ارزش جهانی ارتقا بخشد. در این مسیر، نقش نهادهای تخصصی، اتاق‌های بازرگانی، سازمان توسعه تجارت و کمیسیون‌های ملی برند بسیار حیاتی‌ است.
از سوی دیگر، صادرات خدمات فنی و مهندسی، گردشگری، آموزش، فناوری اطلاعات و محصولات دانش‌بنیان، ظرفیت‌های مغفول‌مانده‌ای هستند که می‌توانند سهم قابل‌توجهی در صادرات غیرنفتی داشته باشند. حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان، تسهیل دسترسی به بازارهای منطقه‌ای و ایجاد بسترهای دیجیتال برای تجارت بین‌المللی، از جمله اقداماتی‌ است که باید در اولویت قرار گیرد. روز ملی صادرات، روز تجلیل از قهرمانان گمنامی ا‌ست که با تلاش بی‌وقفه، صادرات را از یک مفهوم صرفاً اقتصادی به یک افتخار ملی تبدیل کرده‌اند؛ آنان که با دوری از خام‌فروشی، به سمت ارزش‌آفرینی حرکت کرده‌اند و با خلق مزیت‌های رقابتی، ایران را در نقشه تجارت جهانی برجسته‌تر ساخته‌اند. این روز، یادآور آن است که صادرات، نه‌تنها ابزار رشد اقتصادی، بلکه بستری برای تعامل فرهنگی، انتقال فناوری و ارتقای جایگاه بین‌المللی کشور است. حمایت از صادرات، حمایت از آینده‌ای روشن‌تر برای ایران است. این حمایت تنها در قالب تسهیلات مالی یا معافیت‌های گمرکی معنا نمی‌شود؛ بلکه در اصلاح سیاست‌های تجاری، توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل، آموزش نیروی انسانی، ثبات مقررات اقتصادی و تسهیل فرایندهای اداری جلوه‌گر می‌شود. صادرات پلی‌ است میان تولید ملی و اعتبار جهانی. 
هر صادرکننده، سفیر اقتصادی ایران در جهان است؛ سفیری که با رفتار حرفه‌ای، تعهد به کیفیت و احترام به مشتری، تصویری شفاف از ایران امروز را ترسیم می‌کند.