زیباسازی شهری، یک مفهوم تازه و ایده جدید نیست و بیش از شصت سال از تولد آن می‌گذرد.
این مفهوم کمک می‌کند مردم از تردد و زندگی در یک شهر لذت ببرند به‌جای اینکه درصدد کوچ و فرار از آن برآیند.
زیباسازی شهری، نهضتی جهانی برای تحمل‌پذیر‌کردن محیط‌های بی‌روح شهری و ارتقای کیفیت زندگی ماشینی است.
حفظ یکپارچگی در فرایند زیباسازی، باید در اولویت متخصصین و جوامعی قرار گیرد که قصد احداث فضاهای زیبا دارند.
زیباسازی شهری با تقویت ارتباط بصری و هویتی بین مردم و مکان‌های مشترکی که در آن زندگی می‌کنند، الگوهایی خلاقانه برای استفاده از مکان‌های شهری ارائه می‌دهد و به هویت‌های فیزیکی، فرهنگی و اجتماعی که یک جامعه را تعریف می‌کند، معنای تازه‌ای می‌بخشد. 
فرایند زیباسازی شهری، نقش مهمی در سلامت روان، شادی و رفاه مردم ایفا می‌کند. شهر زیبا با معابر و خیابان‌های چشم‌نواز، حس تعلق ایجاد می‌کند و ضریب ماندگاری شهروندان را افزایش می‌دهد.
مرودشت، در جایگاه دومین شهر پرجمعیت استان و همسایه تخت‌جمشید، زیبا نیست و به‌واقع نیازمند بازطراحی معابر، خیابان‌ها و اماکن عمومی است. نگاه زیبایی شناسانه به شهر مرودشت، می‌تواند بن بست موجود در کرختی و نامفهوم بودن زیست شهری را حل‌وفصل نماید.
راه چاره، استفاده درست و هنرمندانه از ظرفیت‌های موجود است. به‌کارگیری خلاقیت، نوآوری و مهارت‌های هنرمندانی که توان انجام کار زیبا و دیدنی را دارند، نجات‌بخش نمای منظری شهرمان است.
به هنرمندان شهرمان به‌عنوان متخصصان زیبایی و آفرینندگان خلاقیت و نشاط، اطمینان کنیم و از نتایج کارشان لذت ببریم.
امروز جای آثار هنرمندان شهرمان بر در و دیوار شهر خالی است.