رئیس مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی، بر ضرورت تشخیص زودهنگام و درمان به‌موقع بیماری «پسوریازیس» تأکید کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، رضا رباطی‌، پسوریازیس را یک بیماری شایع مزمن و التهابی پوست برشمرد که بیش از ۱۰۰میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند.
به گفته وی، علاوه‌بر پوست، امکان درگیری سایر ارگان‌ها مانند مفاصل، سیستم قلبی و عروقی نیز در این بیماران وجود دارد.
این استاد گروه پوست دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی یادآور شد: برخی عوارض ناشی از پسوریازیس ممکن است بر زیبایی ظاهری فرد مبتلا تأثیر بگذارد و در نتیجه کیفیت زندگی وی را تحت‌تأثیر قرار دهد.
وی، شعار امسال روز جهانی پسوریازیس را «توقف دومینوی بیماری» عنوان کرد و گفت: هدف از انتخاب این شعار، تأکید بر مداوای مناسب و سریع‌تر بیماری در مراحل اولیه است.
رباطی، درمان مناسب و سریع در مراحل اولیه را باعث جلوگیری از بروز عوارض جسمی و روحی و همچنین حفظ و ارتقای کیفیت زندگی مبتلایان برشمرد.
به گفته وی، تشخیص زودرس و درمان به‌موقع این بیماری باعث ارتقای کیفیت زندگی، جلوگیری از بروز عوارض مفصلی، کاهش فشارهای روانی و تغییرات متابولیکی (چربی خون، مقاومت به انسولین و اضافه وزن) در مبتلایان به انواع پسوریازیس می‌شود.
رباطی خاطرنشان کرد: امروزه با‌توجه‌به در دسترس بودن طیف وسیعی از داروهای موضعی و خوراکی، داروهای بیولوژیک و نوردرمانی؛ خوشبختانه کنترل و مداوای پسوریازیس در اکثر بیماران میسر است.
پسوریازیس یا بیماری صدفک، نوعی اختلال خودایمنی و یکی از شایع‌ترین مشکلات و بیماری‌های پوستی غیرمسری است و معمولاً با درمان‌های موضعی، نوردرمانی و داروهای بیولوژیک قابل کنترل است.
در این بیماری بر اثر اختلال سیستم ایمنی بدن، چرخه نوسازی سلول‌های پوست سریع‌تر از حالت طبیعی انجام می‌شود. در نتیجه لایه‌های مرده پوست به‌صورت پوسته‌های نقره‌ای رنگ روی سطح پوست فرد تجمع پیدا می‌کنند؛ این بیماری مسری نیست و می‌توان با تشخیص به موقع و درمان مناسب، علائم را به‌خوبی کنترل کرد.
از علائم بیماری پسوریازیس می‌توان به لکه‌ها و پلاک‌های قرمز با پوسته‌های نقره‌ای‌رنگ، خارش و سوزش در ناحیه ضایعات، ترک و خشکی پوست (گاهی همراه خونریزی)، درگیری ناخن‌ها (فرورفتگی، تغییر رنگ یا جدا شدن از بستر ناخن) و در موارد شدید درگیری وسیع پوست و مفاصل اشاره کرد.
این بیماری در هر سنی ممکن است بروز کند اما در دو بازه سنی حدود ۲۰سالگی و پس از ۶۰سالگی شایع‌تر است.
افرادی که سابقه خانوادگی این بیماری دارند، بیشتر در معرض خطر هستند. البته استرس، برخی داروها و عفونت‌ها نیز می‌توانند باعث شروع یا عود پسوریازیس شوند.