سعیدرضا امیرآبادی - روزنامه نگار

amirabadi_shznvn@yahoo.com

قحطی ماسک و الکل و ژل ضدعفونی آمده است. بهای پرایدهایی که از آن به عنوان ارابه مرگ یاد می‌شود، به مرز 70 میلیون تومانی رسیده و بسیاری از مردم توانایی خریداری پژوهای تاریخ مصرف گذشته را ندارند. پول‌های خارجی و تمام‌بهارهای وطنی، مرزهای روانی را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارند. میوه، لبنیات، مواد پروتئینی و بسیاری دیگر از مایحتاج اساسی، از سبد خرید خانواده‌ها حذف شده و شاید نوروز به نوروز رنگ آن را ببینند. دیگر تملک مسکن مهر هم به آرزویی محال برای بسیاری از مردم بدل شده و مستأجران رفته‌رفته به سوی حاشیه‌نشینی رانده می‌شوند. در این وضعیت، تشکیل زندگی برای زوج‌های جوان بسیار دشوار است و هر لحظه بر شمار خانواده‌هایی که در مهلکه گرداب‌های اقتصادی گرفتار می‌آیند، افزوده می‌شود...

 آمار اعتیاد و طلاق و کودکان کار و سلسله آسیب‌های اجتماعی، به مرزهای نگران‌کننده‌ای تنه می‌زند و باید دلواپس روزهای فردا بود. سودجویان با تمام توان در حال احتکار اقلام ضروری هستند و اعدام سلطان ارز و سکه هم درس عبرتی برای آنها نشده است. حتی کشفیات گسترده هم نتوانسته آرامش را بر بازار حاکم کند و کمک‌های بشردوستانه هم پاسخگوی نیازهای  گسترده مردم نیست.
بسیاری از رسانه‌ها هم به جای آنکه سمت مردم باشند، سوی دیگر ایستاده‌اند و رویگردانی جامعه از آنها دور از انتظار نیست. از دنیای سیاست هم خبرهای خوبی مخابره نمی‌شود. برجام در عمل مرده است و ایران در لیست سیاه ستاد مبارزه با پولشویی قرار گرفته و پیمان‌شکنان و استعمارگران هم با همه توان می‌کوشند پرونده اتمی ‌ایران را به شورای امنیت بازگردانند. سیل، زلزله، آتش‌سوزی و خشم طبیعت هم گریبان‌گیر همیشگی ایرانیان است و کارنامه درخشانی در بازسازی و مقاوم‌سازی و پیشگیری نداریم.
 در این وضعیت سخت، ویروس خفاش بی‌رحمانه بر ما می‌تازد و شماری از مردم و شریف‌ترین اقشار جامعه درمانی و پزشکی کشور را قربانی می‌کند. نوروز 99 شبیه هیچ نوروز دیگری نیست و خلوتی خیابان‌ها و مراکز خرید، اصناف را بیچاره و درمانده کرده است. تهدید ابتلا و وسواس ضدعفونی و دغدغه‌های فکری، آرامش ایرانیان را بر هم زده و با وجود وعده‌های مثبت مسئولان برای عبور از روزهای سخت، مردم با نگرانی به آینده می‌نگرند. شبکه‌های مجازی هم همچنان با طنز و لودگی به مصاف بحران رفته و خبر از برخورد شهاب‌سنگی به عظمت قاره افریقا به کره خاکی می‌دهند. شبکه‌های معاند هم همه پتانسیل‌های خود را بر حاشیه‌های کوید-19 معطوف کردند تا بر حجم نگرانی ایرانیان افزوده و اهداف شوم خود را که همانا تجزیه ایران بزرگ است، عملی سازند.
در این موقعیت سخت، به نظر می‌رسد آتش اختلاف‌های داخلی و تسویه‌حساب‌ها برافروخته شده و جناح‌ها در پی حذف مهره‌های یکدیگر برمی‌آیند. این در حالی است که مردم دیگر هیچ حوصله‌ای برای جناح و جناح‌بازی ندارند و از مسئولان درخواست می‌کنند با تمام توان به میدان عمل آمده و زمینه‌های رفاه حداقلی را فراهم کنند. در نظر داشته باشیم که بروز قحطی در زمینه وسایل اولیه بهداشتی و درمانی، فقط بر پیکره فیزیکی و سلامت عمومی‌ جامعه تازیانه نمی‌زند؛ بلکه سبب می‌شود افکار عمومی ‌به جامعه مسئولان بدبین شده و آنها را فاقد صلاحیت مدیریتی ارزیابی کنند. به یاد داشته باشیم پاشنه‌های آشیل همیشه در بحبوحه بحران در هم می‌شکنند و برای آمادگی در روزهای مبادا، باید از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی‌های همه‌جانبه‌ای را در دستور کار قرار داد. این درحالی‌ست که بسیاری از دولت‌های پیشین توجه چندانی به گسترش زیرساخت‌های درمانی، بهبود وضعیت خودروسازی، تقویت پشتوانه پول ملی، مهار تورم، حمایت از دهک‌های فرودست، رونق صنعت، اشتغال‌زایی و بسیاری دیگر از مؤلفه‌های زیرساختی و اساسی نداشتند و نباید در روزهای مبادای کنونی، از خلأهای موجود برای تسویه‌حساب بهره‌برداری کنیم.
نتیجه تمام این‌ها، چنین می‌شود که اقشار میانی جامعه به جمع فرودستان پرتاب شده و طبقه مستضعف مردم، فقیرتر از گذشته شوند. باید به یاد داشت اسلوب هوشمندانه اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید ملی و رونق صنایع داخلی تأکید فراوانی بر شاخصه‌های اشتغال‌زایی و محرومیت‌زدایی دارد و قوای سه‌گانه را به تکاپو در مسیر سازندگی کشور موظف می‌کند. با گذشت چهار دهه از پیروزی انقلابی که بنای خود را بر مبنای حمایت از محرومان جامعه گذاشته، دیگر فقر و محرومیت محلی از اعراب ندارد. برای نقد مسئولان باید ترازوی انصاف و نقد بی‌ترحم را در دست گرفت و از آنها خواست برای رفاه حداقلی و آرامش مردم گام‌های اساسی و تأثیرگذاری بردارند.
اینک قحطی ماسک، الکل، ژل ضدعفونی و اولیه‌ترین وسایل بهداشتی آمده و مقصر آن، تمام مدیران و مسئولانی هستند که سرمایه‌گذاری در عرصه‌های زیرساختی را در سال‌ها و دهه‌های پیشین به فراموشی سپرده و راهکاری هوشمندانه ای را برای جلوگیری از شیوع کرونا در ایران اتخاذ نکردند.