به گزارش بهداشت نیوز- برخی مواد مغذی می‌توانند به بهبود عملکرد مغز کمک کنند. به عنوان مثال، کمبود ویتامین‌های B می‌تواند به افت حافظه و اختلال در عملکرد شناختی منجر شود.
 ویتامین B1 به مغز در تبدیل مواد مغذی کمک می‌کند. این ویتامین می‌تواند به بهبود خستگی ذهنی و همچنین از دست دادن حافظه و سردرگمی‌کمک کند. کمبود ویتامین B2 می‌تواند به اختلال در رشد مغز جوانان و مشکلات رفتاری منجر شود. کمبود نیاسین ممکن است شما را هرچه بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی، اختلال کوتاه‌مدت در عملکرد حافظه و اضطراب سازد. ویتامین B6 نیز به تولید انتقال دهنده‌های عصبی دوپامین و سروتونین کمک می‌کند.
ویتامین B12
ویتامین B12 یک ماده مغذی ضروری در میلین، پوششی که سیستم عصبی را احاطه کرده است، محسوب می‌شود. سطوح کم این ویتامین می‌تواند به از دست دادن حافظه منجر شود. همچنین، ویتامین B12 امکان انتقال اکسیژن بیشتر به سلول‌های مغز را فراهم کرده و التهاب را کاهش می‌دهد. پژوهشی که در نشریه پزشکی Neurology منتشر شد، نشان داد افرادی که فاقد سطوح کافی ویتامین B12 بودند، احتمال بیشتری دارد امتیاز کمتر در تست‌های شناختی کسب کرده و حتی از اندازه مغز کوچکتری نیز برخوردار بودند.
اگر با مغز مه آلود یا دشواری در یادآوری مواجه هستید، کمبود ویتامین B12 می‌تواند یکی از دلایل احتمالی باشد. مطالعه‌ای که در نشریه Neurology منتشر شد، نشان داد که مصرف غذاهای سرشار از ویتامین B12 می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در ادامه زندگی را کاهش دهد. مغز مه آلود و مشکلات حافظه می‌توانند دو نشانه هشداردهنده برای کمبود ویتامین B12 باشند.
کولین
کولین به عملکرد بهتر مغز کمک کرده و سوخت‌وساز چربی‌ها را افزایش می‌دهد. مغز از این ماده مغذی برای تولید استیل‌کولین استفاده می‌کند که یکی از مهم‌ترین انتقال‌دهنده‌های عصبی درگیر در هوش، عملکرد حافظه و حفظ یکپارچگی ساختاری سیناپس‌ها است. میزان استیل‌کولین در بدن با افزایش سن کاهش می‌یابد و کولین به تحریک تولید آن کمک می‌کند. دی‌متیل‌آمین‌اتانول (DMAE) از نظر شیمیایی شبیه به کولین است و به تولید و حفظ عملکرد انتقال‌دهنده عصبی، بهبود حافظه و خلق‌وخو کمک می‌کند.
لسیتین
لسیتین به سوخت‌وساز چربی کمک می‌کند. این ماده سهمی‌حدود 30 درصدی از وزن خشک وزن دارد. در زمان خرید مکمل‌های لسیتین، نمونه‌هایی که حاوی حداقل 30 درصد فسفاتیدیل‌ کولین هستند را انتخاب کنید. کولین و لسیتین نشان داده‌اند که برای بیماری پارکینسون مفید هستند. اینوزیتول ماده مهم دیگری است که همراه با کولین به سوخت‌وساز چربی و تقویت مغز کمک می‌کند.
فسفاتیدیل‌سرین
فسفاتیدیل‌سرین یک فسفولیپید است که توانایی بهبود حافظه و قابلیت‌های شناختی را نشان داده است. این ماده به حفظ یکپارچگی بافت مغز و روان بودن غشاهای سلولی کمک می‌کند، از این‌رو، برای انتقال نورون مفید است. فسفاتیدیل‌سرین به طور طبیعی در سلول‌های مغز تولید می‌شود، اما میزان تولید آن با افزایش سن کاهش می‌یابد.
ویتامین E
ویتامین E به محافظت از مغز در برابر آسیب رادیکال‌های آزاد کمک می‌کند و به نوبه خود بروز زوال عقل را به تأخیر می‌اندازد. از منابع غذایی خوب برای این ویتامین می‌توان به مغزها و دانه‌های خوراکی، زیتون، روغن زیتون، آووکادو، جوانه گندم، غلات کامل و سبزیجات برگ‌دار اشاره کرد. اگر به میزان کافی از رژیم غذایی خود ویتامین E دریافت نمی‌کنید، می‌توانید پس از مشورت با پزشک مصرف یک مکمل را آغاز کنید.
نکته: اگر داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنید، پیش از آغاز مصرف مکمل ویتامین E با پزشک خود مشورت کنید.
ویتامین C
کمبود ویتامین C می‌تواند به حساسیت بیش از حد، خستگی، و افسردگی منجر شود. ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل می‌کند و از سلول‌های عصبی در برابر رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. از منابع غذایی خوب برای این ویتامین می‌توان به مرکبات، فلفل دلمه‌ای، گوجه فرنگی، و سبزیجات برگ‌دار مانند اسفناج و برگ‌های کولارد اشاره کرد. ویتامین های E و C در کنار هم می‌توانند اثر محافظتی قوی‌تر در برابر زوال عقل ارائه کنند.
مواد معدنی: کلسیم، منیزیم، بور، آهن، پتاسیم، روی
کلسیم و منیزیم برای عملکرد درست مغز نیاز هستند. بور به تقویت هوشیاری ذهنی کمک می‌کند. آهن به تولید انتقال دهنده‌های عصبی و DNA کمک می‌کند. بدون منیزیم، ممکن است هرچه بیشتر مستعد سردرگمی، بی حالی و افسردگی باشیم. پتاسیم برای حفظ سطوح عادی انتقال دهنده‌های عصبی نیاز است. طی دوران بارداری، روی به رشد مناسب مغز جنین کمک می‌کند.
ویتامین A و ویتامین D
ویتامین A به انتقال اکسیژن بیشتر به مغز و پیشگیری از خستگی کمک می‌کند. از سوی دیگر، پژوهشی که در نشریه Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry منتشر شد، نشان داد که سطوح پایین ویتامین D بر عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد. شما می‌توانید با قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا مصرف مکمل‌ها سطوح این ماده مغذی را در بدن خود افزایش دهید.
اسیدهای چرب امگا-3
اسیدهای چرب امگا-3 برای سلامت مغز اهمیت دارند زیرا حدود 60 درصد این اندام از چربی تشکیل شده است. نورون‌ها نیز از چربی‌ها و بافت عصبی تشکیل شده‌اند. اسید چرب DHA فراوان‌ترین چربی در مغز و اسید چرب EPA به بهبود سلامت سلول‌های سیستم عصبی مرکزی و ارائه پشتیبانی ساختاری کمک می‌کنند. شیر مادر حاوی DHA است و بر همین اساس تغذیه نوزاد با شیر مادر توصیه شده است.
سطوح پایین DHA با از دست دادن حافظه و بیماری آلزایمر پیوند خورده و با افزایش سن میزان نیاز به این ماده مغذی نیز بیشتر می‌شود.