فرزاد وثوقی- روزنامه‌نگار:

farzad_vossoghi@yahoo.com

تورم چونان برق و باد می‌آید. نایابی کالاهای اساسی ادامه دارد. وعده‌ها بدون پایان است. همه چیز مثل برق و باد اتفاق می‌افتد؛ البته در جهت معکوس و درجهت بهبود شرایط باید انتظار کشید؛ چراکه ویران کردن آسان است و ساختن بسیار سخت. خوزستان را دوباره آب گرفت و خرابی‌های بسیاری خصوصاً در بحث اعتماد و اخلاق به وجود آمد. در حوزه پیشگیری اتفاقی نیفتاد؛ چراکه پس از باران سیل‌آسا باید منتظر خشکسالی می‌بودیم که البته اتفاق هم افتاد. 
سازمان بازرسی به خوزستان رفت و خبرها از تب و تاب افتاد. مردم فقیر و فقیرتر می‌شوند...

کسی دنبال پیشگیری نیست. مردم برای خرید پشت شیشه مغازه ای به رکود کشیده شده با قیمت‌های نجومی آه می‌کشند و باید دید این آه از کدام نوع آه قلمداد می‌شود. اگر این آه از نوع آه مظلوم و ستم دیده باشد که وای بر ما و آه این حسرت دامنمان را خواهد گرفت؛ چراکه نتوانستیم جامعه ای با عدالت بسازیم. در بازار دنبال عادلانه نگردیم که انصافی هم در کار نیست. بازار هرچند در رکود فرو رفته و موج تورم همه جا را گرفته اما برخی مستکبران توان خرید‌های لوکس دارند. تعداد نمایشگاه‌های لوکس اتومبیل به سرعت رو به فزونی است. حتی فست فود‌های بزرگ ورشکسته شدند و به جای آنان نمایشگاه خودروهای خارجی لوکس برپا شده و باید پرسید این امر نشانه چیست؟ هرچند می‌توان در چند سطر پاسخ آن را داد؛ چراکه آن نشانه ای از بالا نشینی عده ای قاچاقچی و واسطه گر دارد که اقتصاد را به افتضاح کشانده اند و موج حسرت را در جامعه گسترانده اند. عده ای انحصار طلب که همه چیز کشور را برای خود می‌خواهند. کشوری با 80میلیون نفر جمعیت و در انحصارگیری همه منابع بانکی در دست یک درصد جمعیت! اخیراً عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس گفته 70 درصد از سپرده‌های بانکی در دست یک درصد افراد است. وقتی قرار است از محل سپرده‌ها، منابع بانکی درست کرد و تسهیلات پرداخت نمود و از محل بازپرداخت و کارمزد درآمد بانکی درست کرد و عده ای قلیل همه تسهیلات را بردارند و کارهای زیر پله ای انجام دهند، نه قسط می‌دهند و نه مالیات و نه سود تسهیلات. در چنین شرایطی معلوم است که اقتصاد به ذلت و خواری خواهد افتاد. همین نماینده گفته در کشور 8 میلیون دستگاه پوز فعال وجود دارد و از این تعداد 3میلیون و 800هزار دستگاه فاقد هویت است. درواقع به لطف آقازاده‌های صاحب قدرت بانک‌های صاحب پز دستگاه پوز بلاصاحب با تراکنش‌های آنچنانی واگذار کرده اند. قبلاً اعلام شده بود که شمار حساب‌های بانکی بدون هویت هم به شدت بالا رفته و بر اقتصاد کشور تأثیر گذار است و این نوع فعالیت‌های پنهان در اقتصاد آثار مخرب دارد اما با گذشت ماه‌ها از آن تاریخ و اعلام سامان‌دهی نظام بانکی، برخوردها در محاق باقی ماند و این محاق حکایت از برخورد‌های سیاسی با اقتصاد دارد؛ در شرایطی که گروهی اسرار گروه دیگر را برملا می‌کنند و این بازی سیاسی در قطب قدرت همچنان ادامه دار و بدون فایده است.
نقطه سر خط؛ به سرعت برق و باد تورم در حال گسترش است و در کنار آن نایابی کالاهای اساسی آزاردهنده است. آزاردهنده از این بابت که در بازار سیاه همه چیز به وفور یافت می‌شود و خبری از تحریم‌ها نیست. کشفیات کالا از انبارهای احتکار بدون آنکه تأثیری بر توزیع و رفاهیت ملت داشته باشد، ادامه دارد و گاهی انباری کشف می‌شود و چند ساعت پس از اعلام، تکذیب می‌شود! احتکار به یک عادت تبدیل شده؛ یک عادت فرهنگی و در حال رسوخ بین نسلی. جوان ترها که به تازگی سکان اداره تجارتخانه‌های پدری را به دست گرفته اند، در امر احتکار مشتاق تر و بی پرواترند؛ چراکه می‌دانند حتی بازرس‌های سازمان صمت هم دچار لغزش می‌شوند و این لغزش همان نقطه فرار و ادامه راه احتکار است. سود در بخش احتکار به اندازه ای است که می‌توان چند بازرس را تتمیع و دچار لغزش کرد. حالا اقتصاد ایران مانده است و سوءمدیریت‌ها و لغزش‌ها و باید دید دستگاه قضائی که خود نیز دچار آسیب‌هایی از این دست است و راه مبارزه با فساد را از درون آغاز کرده چگونه بر ماجرا فائق خواهد آمد؟ این بر هم ریختگی فرهنگی در امر اقتصاد نیازمند یک ضربه آنی و کاری است که باید با سقوط قیمت‌ها و نقش بر آب کردن نقشه خائنین به ملت همراه شود. این تنها نسخه درمانگر در این راستاست که عزمی ملی و انقلابی را طلب می‌کند. باید به خائنین ضربه زد؛ همان کاری که آنان با ملت و ملیت خود کردند.