استفاده از پله به جای آسانسور می‌تواند تصمیمی سخت و به لحاظ فیزیکی چالش برانگیز باشد. به گزارش روزیاتو، همه ما ممکن است هنگام بالا رفتن از پله‌ها از نفس بیفتیم، حتی اگر فعالیت ورزشی مان زیاد باشد. خوشبختانه این مسئله لزوماً به این معنا نیست که باید بیشتر از این ورزش کنیم یا اینکه مشکل جسمی ای داریم.
در ادامه می‌خواهیم ببینیم چرا هنگام بالا رفتن از پله‌ها از نفس می‌افتیم.
۱. ممکن است مشکل جسمی داشته باشید
اگر بعد از بالا رفتن از پله‌ها نفستان می‌برد مواردی هست که باید به آن توجه داشته باشید. ممکن است چیزی برای نگرانی وجود نداشته باشد. اما اگر در قفسه سینه تان احساس درد می‌کنید، پاها یا زانوهایتان ورم می‌کند یا سرفه تان می‌گیرد، باید به پزشک مراجعه کنید؛ چون ممکن است نشانه وجود مشکلی جسمی باشد.
۲. بدنتان گرم نیست
ما معمولاً پیش از شروع به ورزش، بدنمان را گرم می‌کنیم. این کار اهمیت زیادی دارد چون به گرم شدن ماهیچه‌ها کمک می‌کند، جریان خون و اکسیژن را به تدریج افزایش می‌دهد و ریسک آسیب دیدگی را پایین می‌آورد.
وقتی شروع به بالا رفتن از پله‌ها می‌کنید، یک باره و بدون آنکه از قبل بدن خود را گرم کرده باشید از حالت استراحت به یک فعالیت فیزیکی بسیار بیشتر تغییر وضعیت می‌دهید. به همین دلیل بدن مجبور می‌شود تلاش بیشتری برای رساندن اکسیژن بیشتر به ماهیچه‌ها در عرض مدت بسیار کوتاهی کند و ضربان قلب بالا می‌رود. بنابراین طبیعی است که بعد از بالا رفتن از پله‌ها از نفس بیفتید.
۳. مثل یک ورزش هوازی معمول نیست
سیستم انرژی ای که در هنگام بالا رفتن از پله‌ها در بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد با آنچه معمولاً در هنگام انجام ورزش‌های هوازی وجود دارد متفاوت است. به آن سیستم انرژی فسفاژن می‌گویند. از این سیستم زمانی استفاده می‌شود که ماهیچه‌ها ظرف مدت کوتاهی به انرژی زیادی نیاز پیدا می‌کنند، مثل فعالیت‌های شدید و سنگین بدنی. مولکول‌های خاصی هستند که وجود آن‌ها برای به کار افتادن این سیستم ضروری است، اما تعداد آن‌ها زیاد نیست. بنابراین طبیعی است که بعد از یک فعالیت بدنی شدید بسیار کوتاه، بیشتر از نفس بیفتید تا زمانی که ورزش هوازی طولانی تر و ثابت تری را انجام می‌دهید.
۴. ماهیچه‌هایتان زودتر خسته می‌شوند
در بدن ما دو نوع تار ماهیچه ای وجود دارد؛ تار ماهیچه ای تند و تار ماهیچه ای کند. اگر دونده کهنه کاری باشید به لطف وجود تارهای ماهیچه ای کند می‌توانید مسیرهای دوی طولانی را دوام آورید، تارهایی که دیرتر خسته می‌شوند اما قدرت و استقامت زیادی ندارند. وقتی از پله‌ها بالا می‌روید، برای انجام آن حرکات سریع انفجاری به تارهای ماهیچه ای تند نیاز دارید، تارهایی که زودتر خسته می‌شوند.
۵. کسانی که زیاد ورزش نمی‌کنند ممکن است دیرتر از افرادی که اهل ورزش هستند از نفس بیفتند
اگر قدرت استقامت خود را با دویدن پرورش داده باشید، از تارهای ماهیچه ای کند خود بیشتر استفاده کرده اید که بر سوخت و ساز هوازی اتکا دارند. با این حال، وقتی از پله‌ها بالا می‌روید، آن فعالیت‌های سریع انفجاری به سوخت و ساز ناهوازی نیاز دارند. این امر باعث تولید کربن دی اکسید و هیدروژن می‌شود که افراد ورزشکار حساسیت بیشتری نسبت به آن‌ها دارند. به همین دلیل است که ممکن است بالا رفتن از پله‌ها برای کسانی که زیاد ورزش نمی‌کنند راحت تر از کسانی باشد که ورزش استقامتی انجام می‌دهند.
چطور می‌توان بالارفتن از پله‌ها را برای خود ساده‌تر کرد؟
کافی است بیشتر از پله استفاده کنید. از آنجایی که زیاد این کار را انجام نمی‌دهیم، قابل درک است که بدن ما به انجام چنین فعالیت فیزیکی ای عادت نداشته باشد و ممکن است برایمان دشوارتر از چیزی باشد که انتظار داریم. بنابراین اگر بیشتر این کار را انجام دهیم، توانایی انجامش را پیدا می‌کنیم.
علاوه بر این می‌توانید ورزش‌هایی مثل دوی سرعتی، پرش یا دیگر حرکات انفجاری ای را انجام دهید که به یک انفجار ناگهانی انرژی مثل وقت‌هایی که از پله بالا می‌روید نیاز دارند. کار دیگری که می‌توانید انجام دهید این است که با انجام ورزش‌های اسکات و لانج، ماهیچه‌های کفل و پای خود را پرورش دهید.