برای ساختن شهر‌ها باید به اید‌های نو پرداختی متفاوت داشته باشیم. ایده‌های نو توسط نیروهای جوان و خلاق ارائه می‌شود؛ آنچه شاید در عصر ما در لابه‌لای مدیریت سنتی و واپس گرایی کمتر توانسته ظهور کند و از این جهت ارزش گذاری بر مشارکت جوانان یک اصل در حوزه مدیریتی است. هرچند با جوانان کار‌ها مشکل نیست و سبب پویایی امور و تحول در بخش‌های مختلف می‌گردد. 
باید به این نکته اشاره نمود که محور اصلی در یک مدیریت خوب، کاهش فرایند دفع و افزایش جذب حداکثری است. کاهش فرایند دفع می‌تواند به استفاده مطلوب از توانمندی‌های بومی منجر شود. در بیانی ساده تر می‌توان گفت یک مدیریت خوب با استفاده از توانمندی‌های بومی، ریسک پذیری و ایجاد انگیزش به پویایی سیستم دست می‌زند. در بیانی دیگر توان یک مدیر خوب در به مشارکت درآوردن نیرو‌های بومی، نخبه و دارای ایده در بدنه اجرایی و تحقیقاتی است. 
شهر‌ها نیازمند حکمران یا مدیر خوب هستند؛ اصالت برخورداری از این ظرفیت در به‌کارگیری مشارکت جمعی فراهم خواهد شد و بستر اصلی توفیق در این امر مهیا بودن زیرساخت‌های فرهنگی است که بدون این زیرساخت پایه و ارتقای آن، ارائه برنامه و اجرای تأثیرگذار آن دور از انتظار خواهد بود.
باید دید برای یک حکمرانی خوب در مدیریت شهری به چه آیتم‌هایی نیازمندیم و آیا با توجه به سوابق حکمرانی یا همان مدیریت شهری، زیرساخت‌ها با جلب اعتماد مهیاست و می‌توان آن را در یک بستر فرهنگی توأم با مشارکت به اجرا درآورد؟ 
حکمرانی خوب با سازوکار تعاملی در سه بخش دولتی، خصوصی و جامعه امکان پذیر است. این حکمرانی دارای الگو‌هایی مانند مشارکت تمامی بخش‌ها، شفافیت، پاسخگویی مناسب و اثربخش و حاکمیت قانون تعریف شده است. 
در همین رابطه اصل به مشارکت درآوردن تمامی بخش‌های اجتماعی، بزرگ‌ترین توفیق در اجراست؛ اجرایی که دائم در کفه ترازوی نقد قرار دارد و منتقدان را در میدان نقد به حضور واداشته است. باید به این نکته پرداخت که وجود سلایق سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ایجاد بالانس بین آنها یکی از پرچالش ترین‌ها در روند مدیریت شهری است و توان یک مدیر در همین نقطه ارزیابی می‌شود. 
اما همانطور که اشاره شد، حکمرانی خوب در سه بخش با سازوکار تعاملی امکان پذیر است که یکی از این بخش‌ها، دولت است. دولت‌ها باید زمینه مشارکت‌های اجتماعی، اقتصادی و فرصت‌های برابر برای یک رقابت خوب را ایجاد کنند. درواقع هزینه کرد در حوزه مدیریت خوب بر عهده دولت‌هاست تا با تنظیم روابط بین بخشی و ایجاد هماهنگی‌های لازم، حوزه‌های مرتبط را به آرامش برسانند و مانع تضییع حقوق افراد در میدان رقابت شوند. بدون تحقق زمینه‌های مشارکت، تعامل و سایر متغیرها، تحقق مدیریت خوب شاید دور از انتظار باشد. در واقع این تسهیلگری پاشنه آشیل موفقیت در برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است که در مجموع می‌تواند شهری را بسازد و در مسیر پویایی قرار دهد و مانع از سرکوب ایده‌ها و ایده پردازان و تعاملات بایسته شود.