همواره وقتی به هفته‌های پایانی لیگ‌های مختلف در سطوح متفاوت فوتبال می‌رسیم، حساسیت به‌قدری بالا می‌رود که ممکن است هر احتمالی به ذهن کسانی که به هرشکل تحت فشار هستند، خطور کند.
از مدیریت و عوامل فنی گرفته تا بازیکنان و هواداران، همگی به این فکر می‌کنند که نکند در فلان مسابقه، اتفاقاتی غیرفوتبالی نتایج را تعیین کرده و زحمات یک تیم به این شکل به باد برود!
با توجه به اینکه هر جابه‌جایی جدولی در هفته‌های پایانی ممکن است، سرنوشت یک نفر یا گروه را تا مدت‌ها(یا حتی برای همیشه) تحت تأثیر قرار دهد، طبیعی هم هست که شاهد نگاه بدبینانه‌ای باشیم و تصور رخ دادن اتفاقات بد، منطقی به‌نظر می‌رسد.
اما تجربه ثابت کرده که در بالاترین سطح، فوتبال ایران که بیشتر زیر ذره‌بین است، کمتر شاهد به‌وجود آمدن شبهه‌های اساسی در دیدارهای حساس هستیم.
مثلاً در همین هفته گذشته، روی چند بازی که در سرنوشت تیم‌های بالا و پایین جدول تأثیرگذار بود، چنین شبهه‌هایی وجود داشت و شایعات زیادی در فضای فوتبال کشور مطرح بود، اما در عمل دیدیم که اتفاق خاصی رخ نداد. به‌عنوان مثال، شایعاتی مطرح بود که تیم ذوب آهن ممکن است در آبادان به‌راحتی بازی را واگذار کند، اما این تیم با وجود دریافت یک گل بسیار زودهنگام، توانست به بازی برگردد و امتیازی را از زردپوشان بگیرد که ممکن است منجر به سقوطشان شود! این در حالی بود که اگر ذوب آهن با همان پنالتی دقیقه یک، بازی را واگذار می‌کرد، احتمالاً مدافعی که پنالتی را تقدیم صنعت نفت کرده بود ، تحت فشار افکار عمومی قرار می‌گرفت. قضاوت‌هایی عمدتاً ناعادلانه که بیشتر توسط کسانی که درکی از بازی در زمین فوتبال ندارند، مطرح می‌شود.
به‌طور کلی در مسابقاتی مثل لیگ برتر ایران که تقریباً تمامی بازی‌ها به‌طور زنده از شبکه‌های سراسری یا استانی پخش می‌شود و در چند برنامه دیگر نیز به‌طور موشکافانه به تجزیه‌و‌تحلیل رقابت‌ها در زمینه‌های مختلف(متن، حاشیه و داوری) می‌پردازند، بعید است که بازیکن، مربی یا داوری خودش را در معرض خطری قرار دهد که در صورت اثبات، ممکن است به نابودی همیشگی‌اش بینجامد. ضمن اینکه در لیگ برتر که محل جمع شدن بهترین‌های فوتبال در عناوین مختلف است، کمتر کسی حاضر است با کم‌فروشی، اعتبار خود را زیر سؤال ببرد. اصولاً نه چنین کاری منطقی به‌نظر می‌رسد و نه دامن زدن به شایعات در این زمینه، چندان درست و اساسی به‌نظر می رسد.
اما در سطوح پایین‌تر، اوضاع کمی متفاوت است و هرچه پایین‌تر برویم، بدتر هم می‌شود. در حقیقت، می‌توان نسبت به هفته پایانی لیگ برتر، خیال راحتی داشت اما دو هفته پایانی لیگ یک را نمی‌توان این‌طور با خیال راحت نگریست.
در سال‌های گذشته، مواردی از شبهه‌های تبانی و گاهی اثبات آنها مشاهده شده که باعث بروز بدبینی می‌شود. یکی از دلایل آن هم عدم پوشش کافی مسابقات از طریق تلویزیون است. مسابقات کمی در لیگ یک به‌صورت زنده پخش می‌شوند و این مورد برای لیگ دو نزدیک به صفر است! این یعنی نظارت کمتر و به همان میزان، افزایش احتمال تخلف.
بنابراین لازم است که تیم‌های حاضر در لیگ‌های مختلف که در هفته‌های پایانی، بازی‌های سرنوشت‌سازی دارند در این زمینه هوشیار عمل کرده و به نظارت بیشتر در سایر دیدارها هم کمک کنند و تخلفات را گزارش کرده و تا حد ممکن از بروز آن جلوگیری کنند، تا درصد احتمال سالم بودن نتایج روزهای پایانی افزایش پیدا کند.