با شروع فصل گرما و تعطیلی مدارس، باز شاهد استقبال و رونق مدارس فوتبال و آکادمی‌های فوتبال در سطح کشور خواهیم بود. استقبال زیاد خانواده‌ها و فرزندان آنها از رشته پرطرفدار فوتبال به‌خاطر جذابیت و توجه زیاد به این رشته ورزشی قابل‌توجه است، به‌طوری که انتخاب اول اکثر نونهالان و یا نوجوان برای شروع فعالیت ورزشی، رشته فوتبال است.
بی‌شک، استقبال و همچنین تشویق خانواده‌ها برای گرایش این قشر نوپا به سمت ورزش فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی  بسیار مثبت و قابل‌توجه است، چراکه لازمه رشد و تکامل  هر کودکی فعالیت سالم بدنی و ورزش می‌باشد تا در رشد و سلامت روحی و جسمی آن در آینده تأثیر مثبتی بگذارد و البته تربیت اخلاقی و فرهنگی این نسل همراه با ورزش می‌تواند نوید  ظهور یک نسل سالم و بااخلاق در آینده را بدهد.
تا اینجای کار، خارج از بحث شرکت در هر رشته ورزشی همه‌چیز عالی و مثبت ارزیابی می‌شود و جای بسی امیدواری و خوشحالی برای تربیت نسل آینده دارد ...
حال، مشکل اصلی  از آنجا نمایان می‌شود که فوتبال متمایز از سایر رشته‌های ورزشی می‌شود، جایی که بعضی خانواده‌ها علاقه و  اصرار  زیادی به حرفه‌ای‌شدن فرزندشان  به هرقیمتی در  رشته فوتبال دارند، حال خارج از بحث استعداد، فیزیک بدنی مناسب و علاقه  خود ورزشکار نوپا، آنها اصرار به فوتبالیست شدن فرزند خود دارند!
شاید فوتبال تنها رشته ورزشی در ایران باشد که حتی بدون استعداد هم‌ می‌توانید در تیمی حرفه‌ای عضویت داشته باشید؛ حتی در لیگ برتر کشور!!!
همین فرهنگ‌ غلط باعث شده که برای فوتبالیست حرفه‌ای شدن، حتی  با کمی استعداد و فقط به‌واسطه رابطه یا خانواده مُتمَول می‌توانید به‌راحتی پله‌های ترقی را تا رسیدن به یک‌ تیم بزرگسالان در مسابقات کشوری طی کنید.
همین رفتار و فرهنگ اشتباه، باعث نابودی  خیلی از بازیکنان جوان بااستعداد قبل از رسیدن به رده بزرگسالان شده است و باعث شده از فوتبال  حرفه‌ای حتی در رده‌های پایه هم خداحافظی کنند و با حسرت گفتن این جمله معروف که «در فوتبال حق‌کشی زیاد هست»، قید فوتبال را بزنند.
درمورد  این فرهنگ و اتفاقات غیرحرفه‌ای  فوتبال ایران که در حال مد شدن است و سال‌ها گریبان فوتبال ایران را گرفته است، علاوه بر خانواده‌ها‌، مربیان‌، مدیران و واسطه‌های فوتبالی هم مقصر بوده و نقش مهمی دارند که بعضاً به‌خاطر رابطه‌ها و یا سودجویی مالی اقدام به پذیرش  و جا انداختن این بازیکنان کم‌استعداد به فوتبال  و جایگزین کردن آنها به‌جای بازیکنان بااستعداد می‌کنند  و همین بازیکنان، شاید در رده‌های پایه بتوانند تا حدودی رشد کنند، ولی خیلی از آنها در پشت در ورود به رده بزرگسالان خواهند ماند و یا با کیفیت پایین‌تر از استاندارد یک فوتبالیست قابل و شایسته به تیم‌ها تحمیل می‌شوند و  شاید اینجا باشد که خلاء بازیکنان بااستعداد در فوتبال ایران به‌شدت احساس می‌شود. چراکه نخبه‌ها و بازیکنان بااستعداد سال‌ها پیش از فوتبال دور شده یا با بی‌عدالتی کنار گذاشته شده‌اند.