محققان دانشگاه پنسیلوانیا نوعی انسولین از گیاه ابداع کرده اند که ریسک کاهش قند خون را ندارد و جالب آنکه به جای تزریق می توان آن را بلعید.
به گزارش خبرگزاری مهر به‌نقل از نیواطلس، برخی ویژگی سلول های انسانی با سلول های گیاهی مشترک است، اما یک ویژگی که سلول های انسانی ندارند، دیواره سخت آنهاست. این قابلیت ساختاری محکمی برای گیاهان فراهم می‌کند و از سوی دیگر محققان مدت‌هاست مشغول بررسی استفاده از آن در مواد جدید، فناوری سلولزی و اکنون انتقال انسولین هستند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا به سرپرستی هنری دانیل یک انسولین گیاهی ابداع کرده‌اند که حاوی ۳ پپتیدی است که به‌طور طبیعی در انسولین وجود دارد و می‌توان آنها را بلعید.
اهمیت ماده ژنتیک داخل مواد به اندازه دیواره‌های سلول است و کلیدی برای کارآمدی دارو به حساب می‌آید. قدرت استحکام این دیواره‌ها از انسولین در برابر اسیدها و آنزیم‌های قسمت بالای سیستم گوارش محافظت می‌کند و به این ترتیب دارو به روده می‌رسد و در آنجا آزاد می‌شود و پس از آن همراه محور روده-کبد به مقصد نهایی خود می‌رود.
در آزمایش‌های انجام‌شده روی موش‌ها، انسولین گیاهی توانست قند خون را در ۱۵ دقیقه تنظیم کند که این میزان با انسولین طبیعی قابل مقایسه است، اما تزریق انسولین معمول به موش‌های گروه دیگر به کاهش قند خون آنها منجر شد.
دانیل در این‌باره می‌گوید: ریسک کاهش قند خون یکی از معایب اصلی سیستم انتقال داروی فعلی است و ممکن است بیمار دچار شدند با کاهش قند خون روبه‌رو شدند. انسولین ابداعی که قابل بلغ نیز است، ۳ پروئتین مورد نظر را دارد و آنها را مستقیم به کبد منتقل کرد. این دارو مانند انسولین طبیعی عمل کرد که ریسک کاهش قند خون را کاهش بدهد.
داروهای فعلی مانند تزریق انسولین ریسک کاهش قند خون را دارند و از سوی دیگر روش‌های انتقال دقیق دارو به وسیله یک پمپ انسولین، نیازمند سخت‌افزارهای گرانقیمت است.
اما داروی جدید با فرایند جالبی تولید می‌شود؛ طی یک فرآیند پیچیده مهندسی ژنتیک از یک «تفنگ ژنی» برای انفجار ژن‌های انسولین انسانی از طریق دیواره سلولی گیاه استفاده می‌شود.
این ژن‌ها در ژنوم گیاه گنجانده می‌شوند و در طول نسل‌ها به‌ طور انتخابی از دانه‌هایی که طرح اولیه را حفظ می‌کنند، پرورش داده می‌شوند تا همه گیاهان رشدیافته بتوانند برای انسولین خود استفاده شوند.