از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۵ گروهی از پزشکان آمریکایی تصمیم به ثابت‌کردن خاصیت ضدسرطانی دوزهای بالای بتاکاروتن، رتینول که دو شکل از ویتامین آ هستند گرفتند. آنها در یک مطالعه هر روز ۳۰میلی‌گرم بتاکاروتن و ۲۵هزار واحد بین‌المللی رتینول در اختیار شرکت‌کنندگان گذاشتند، اما نتیجه این مطالعه برعکس شد و دوز بالای این ویتامین‌ها باعث شد برخی شرکت‌کنندگان به سرطان مبتلا شوند.
انجمن تحقیقات سرطان آمریکا به تازگی اعلام کرده مصرف بیش از حد مولتی ویتامین‌ها نه تنها از سرطان پیشگیری نمی‌کند، بلکه خود عامل اصلی ابتلا به سرطان است. ویتامین‌ها دو نوع محلول در آب و محلول در چربی هستند. اگرچه دوزهای بالای ویتامین‌هایی مانند ویتامین ث که محلول در آب است از طریق ادرار از بین می‌رود، اما دوز بالای ویتامین‌های محلول در چربیدر کبد قرار می‌گیرد و می‌تواند سمیت ایجاد کرده و باعث ایجاد مشکلات استخوانی و آسیب‌های کبدی شود. در اینجا فهرستی از ویتامین‌هایی که با مصرف بیش از حد آنها دچار مشکلات جدی سلامت می‌شوید، معرفی شده اند:
مولتی ویتامین‌ها: مصرف روزانه بیش از یک مولتی ویتامین در دراز مدت منجر به عوارض خطرناکی می‌شود. بیشترین خطر هم مربوط به زیاده‌روی در مصرف مولتی ویتامین‌های حاوی آهن یا کلسیم است. مسمومیت کلسیمی عوارضی مثل شکم درد، ضعف استخوان‌ها، یبوست، نامنظم بودن ضربان قلب و افسردگی دارد. زیاده‌روی در مصرف آهن یکی از خطرناک‌ترین موارد مصرف بی رویه مواد معدنی است که می‌تواند به اسهال، تخریب کبد، کاهش فشار خون و حتی کما منجر شود.
ویتامین ث: اگرچه این ویتامین محلول در آب است و مقادیر بالای آن از طریق ادرار دفع می‌شود؛ اما خالی از عارضه هم نیست و ممکن است که عوارضی نظیر اسهال، حالت تهوع و استفراغ، سوزش سر دل، انقباض عضلات، سردرد، بی‌خوابی و سنگ کلیه به دنبال داشته باشد. یک فرد معمولی، به روزانه ۶۵ تا ٩٠میلی گرم ویتامین ث نیاز دارد.
ویتامین آ: یک ویتامین محلول در چربی است و برای استفاده بدن باید در کبد مورد فرایندهای خاصی قرار بگیرد. مقدار زیاد این ویتامین برای بدن سمی است. تحقیقات نشان می‌دهند که ویتامین آ در دو شکل بتا کاروتن و رتینول می‌توانند سرطان‌زا باشند. مقدار زیاد رتینول با نارسایی‌های مادرزادی، ضعف استخوان‌ها و تخریب کبد در ارتباط است.
ویتامین ای: مصرف ویتامین ای بیش از حد نیز سرطان‌زا است. این ویتامین هم محلول در چربی است و از منابع غذایی مثل گوشت، تخم‌مرغ و سبزیجات تأمین می‌شود. بنابراین، معمولاً مردم دچار کمبود ویتامین ای نمی‌شوند. یک فرد معمولی به روزانه ١۵میلی‌گرم از این ویتامین نیاز دارد. سوءمصرف این ویتامین منجر به اختلال در لخته‌شدن خون و قرارگرفتن در معرض خطر خونریزی می‌شود. همچنین، احتمال بروز سرطان ریه و پروستات را هم افزایش می‌دهد.
ویتامین دی: کمبود آن شایع است و تخمین زده می‌‌شود که از هر چهار نفر، سه نفر به کمبود ویتامین دی مبتلا هستند. پس استفاده از مکمل این ویتامین، چیز بدی نیست. اما اگر روزانه بیش از حد آن سمی است و منجر به ورود کلسیم زیاد به خون و ضعف استخوان‌ها، سنگ کلیه، حالت تهوع، مشکلات کلیوی و رسوب کلسیم در بافت‌های نرم بدن می‌شود.
ویتامین ب: مصرف بیش از حد اسیدفولیک یا همان ویتامین ب ۹ و ویتامین ب ۶ خطرناک است. افراط در دریافت اسیدفولیک با بروز سرطان در ارتباط است. همچنین، می‌تواند به مشکلات معده، اختلال در خواب، خارش و جوش پوستی و تشنج منجر شود. مصرف بیش از ٢٠٠ تا ٣٠٠میلی‌گرم ویتامین ب ۶ هم منجر به تخریب سلول‌های عصبی می‌شود.