اطلاعات کلی خبر
عنوان خبر :
کار تاریخی به دلیل سختبودن، اولویت خیلیها نیست
متن کامل خبر
نویسنده فیلمنامه سریال «عشق کوفی» گفت: کار تاریخی حقیقتاً سخت است، چون هم پروداکشن بالایی دارد و هم نیازمند هنرور بسیار است؛ ضمن اینکه طراحی صحنه و لباس آن سخت است و در نتیجه کارکردن در این وادی اولویت خیلیها نیست.
به گزارش ایرانا، فائزه یارمحمدی در مورد ایده نگارش سریال عشق کوفی(حسن آخوندپور ۱۴۰۱) بیان کرد: ایده این قصه سفارشی از سمت سازمان اوج و داستانی یک خطی بود و خواستند که حول محور این موضوع کار شود؛ این قصه یک خطی که آن را پرداخت کردیم و بسط دادیم، ماجرای یک عشق بود که به دلایل سیاسی و مذهبی به چالش کشیده میشود. شیوههایی که برای پردازش و به چالش کشیدن قصه وجود دارد(موانعی که جلوی راه قهرمان قصه قرار میگیرد) را به کار گرفتیم و تلاش کردیم که سریال لایهلایه باشد که به همان میزانی که سریال جلو میرود مخاطب دچار کشف شود؛ همانگونه که در کاراکتر نائله میبینیم با جلو رفتن قصه پردههایی برداشته میشود و مخاطب به شناخت دیگری از او میرسد.
وی درباره زمانی که صرف نگارش فیلمنامه کرده، اظهار داشت: از زمان شکلگیری ایده، نگارش و اصلاحات(اصلاحیههایی در زمان نگارش برایمان رخ داد) تا خروجی کار ۱۰ ماه طول کشید.
تمام آنچه رخ میدهد قصه است
نویسنده فیلمنامه سریال عشق کوفی در پاسخ به اینکه چقدر از داستان این سریال واقعی و چه میزان تخیل نویسندگان است، گفت: صرفاً بستر داستان واقعیت است وگرنه تمام آنچه رخ میدهد، قصه است. مانند این است که یک داستان عشقی در انقلاب ۱۳۵۷ ایران را روایت کنیم.
عشق کوفی نگاهی میاندازد به اینکه کوفه آن مقطع تاریخی و قیام اباعبدالله(ع) چگونه بوده و چه مختصاتی داشته است و مردمان آن دوران چگونه می زیستند، چه میخوردند و چه میپوشیدند و دیدگاههای سیاسی و مذهبیشان چه بوده است؟ چه فرقههایی وجود داشته و اینها بحثهایی تاریخی بود که به آن تکیه کردیم و منابعمان کتابهایی بود که به آنها دسترسی داشتیم و بخش اعظم اطلاعات ما(چون کتابهای تاریخی زیاد هستند باید دست به انتخاب میزدیم) از آقای کاشانی اخذ شد که به ما کمک فوق العادهای کرد.
این نویسنده ادامه داد: همه ما ذهنیتی از کوفه آن زمان و قیام امام حسین(ع) داریم که از مجالس روضه و آثار تصویری است که تولید شده اما جاهایی ذهنیت ما با واقعیت مغایرت دارد؛ مثل اینکه احساس میکنیم مردم آن دوران کوفه با ما بسیار تفاوت دارند و یا چون از دور نگاه میکنیم، فکر میکنیم چرا اینها نفهمیدند که راه درست کدام است؟ پس یا هوش یا ارادتشان به اباعبدالله(ع) کم بوده است؛ در صورتی که اینگونه نبوده است.
وی افزود: زمانی که شما تاریخ را می خوانید واقعاً دچار این چالش میشوید که وقتی بر سر برخی دوراهیها قرار میگرفتید احتمال اشتباه داشتهایم؛ بر همین اساس محتمل بوده است که ما هم آنگونه رفتار کنیم. نقش عمده آقای کاشانی این بود که برداشتهای ناصواب را در ذهن ما بزدایند و حقایق تاریخی بسیار جالبی در اختیار ما بگذارند. مانند اینکه حبیببن مظاهر چه شأنی در کوفه آن زمان داشته است؛ یا میثم تمار چه ویژگیها و شأنی داشته است و ما سعی کردیم در حد بضاعت خودمان این موضوعات را وارد قصه کنیم این که چقدر موفق بودهایم را نمیدانم.
بدیع بودن اثر برایم از هه چیز مهمتر است
وی در مورد تعامل خود با همکار فیلمنامه نویسش، یزدان محمد کاظمی بیان کرد: همکاری ما همیشه خوب بوده است و قصه را با هم طراحی میکنیم و وظایف بین ما تقسیم میشود با مدلی که در چندسالی که با هم کار کرده ایم به تعاملی رسیده ایم. منابع مطالعاتی و رشته های تحصیلی ما یکی بوده و به همین دلیل زبان مشترکی با هم داریم و در طی سالیان دستمان آمده است که چطور می توانیم با هم تعامل داشته باشیم و یک قصه را تبدیل به یک خروجی کنیم. معمولا این گونه است که قصه را با هم طراحی می کنیم و ایشان هر قسمت را به سیناپس (نقشه راه یک قسمت) تبدیل می کند، یعنی این که یک قسمت چگونه شروع شود و پایان یابد و در این قسمت چه چیزهایی را ببینیم را آقای محمد کاظمی زحمت می کشیدند و تبدیل این موضوع به فیلمنامه ای که دارای دیالوگ هست و جزئیات دارد با من بود.
یارمحمدی در مورد این که برای نویسندگان جوان فضای کار چگونه است، گفت: در حیطه کاری ما اگر وجه تجربی را مدنظر قرار ندهیم سن و سال خیلی موثر و تعیین کننده نیست یعنی این که بگوییم کسی چون سن کمی دارد نمی تواند فیلمنامه خوب بنویسد یا با او کار نمی کنند درست نیست ولی آنچه قطعی ست، برای داشتن فیلمنامه خوب علاوه بر مطالعه بالا و تخصص، داشتن تجربه عنصر بسیار مهمی ست. چراکه خیلی از جزییات در کتابهای تخصصی فیلمنامه نویسی نیست و گاها مسائل بومی - یعنی ساز و کاری که در کشور ما وجود دارد- اهمیت پیدا میکند. در کل نویسنده هرچقدر هم جوان باشد اگر تخصص و سوادش را داشته باشد به راحتی میتواند جایگاه خودش را پیدا کند.
وی درباره زمینه علاقهمندی خود به نویسندگی توضیح داد: علاقه من به نویسندگی از حدود ۱۰ سالگیام شروع شد آن زمان با کلمات ارتباط خوبی برقرار میکردم و بیان احساسات و عواطف روی کاغذ برایم آسانتر بود و چون کتاب خواندن را بسیار دوست داشتم نوشتن را بسیار مشق کردم؛ در حالی که هدف خاصی نداشتم، اما از ۱۶ سالگی به صورت جدی کار را با مجلات و کار با تلویزیون را از سال ۹۲ آغاز کردم.
یارمحمدی در پاسخ به اینکه آیا صرفاً به نگارش آثار تاریخی علاقهمند است، گفت: اینگونه نیست که مقید به تاریخ باشم؛ مثلاً سریال محرمانه(مسلم تهرانی ۱۳۹۸) را برای نوجوانان کار کردهام که وجه اشتراک آن با مستوران (مسعود آب پرور ۱۴۰۰) «فانتزی» جاری در هر دو کار است. مستوران برایم دو بعد بسیار مهم داشت؛ یکی این که از وجوه فانتزی و تخیل بسیار بهره میبرد و دیگر اینکه یک شاعرانگی در کل سریال جریان داشت که برایم بسیار جذاب بود، چون عملاً میتوانستیم هر کاری که بخواهیم در قصه انجام دهیم؛ یعنی یک جهان نامحدود برای روایت قصه در اختیار داشتیم. در نتیجه من در کارها دنبال ایده جدید هستم و بدیع بودن اثر برایم از هه چیز مهمتر است؛ عشق کوفی هم در همین رسته قرار میگیرد.
یار محمدی در مورد علت تغییر نام سریال از نائله به عشق کوفی توضیح داد: تصمیم بزرگان پروژه بود؛ جمعبندی این بود که عشق کوفی عنوان مناسبتری است چون قصه دچار یکسری چرخشها شد و وقتی در پایان به این ۱۵ قسمت نگاه میکردیم قصه حول این عشق چرخیده بود.
این نویسنده در توضیح اینکه شخصیتها چگونه شکل گرفت تصریح کرد: ابتدای قصه شخصیتهای نائله و هلال را داشتیم، چون اساساً چالش بین این دو شخصیت قصه را شکل میداد. هرچه جلوتر رفتیم با توجه به اتفاقاتی که میخواستیم برای شخصیتها ایجاد کنیم، کاراکترهای جدید شکل گرفتند که حضورشان در قصه مؤثر بود و اینگونه شخصیتها ذرهذره و پلهپله شکل گرفتند.
یار محمدی همچنین اظهار داشت: هیچکدام از شخصیتهای تخیلی سریال مابهازای خارجی ندارند.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا او و کاظمی موقع نوشتن فیلمنامه بازیگر خاصی را برای نقشها مدنظر داشته اند، گفت: میدانستیم که هرکدام از کاراکترها باید چه ویژگیهایی داشته باشند، اما اینگونه نبود که دقیق بدانیم چه کسانی نقشها را ایفا میکنند. با اینحال به نظرم دو کاراکتر اصلی(سعید شریف و شبنم قربانی) بهترین انتخاب برای نقش هلال و نائله بودند.
یار محمدی درباره میزان رضایت از انتخاب و عملکرد ترکیب فعلی بازیگران هم بیان کرد: از درصد زیادی از ترکیب بازیگران سریال راضی هستم، چراکه بازیگران توانمندی به پروژه اضافه شدند؛ بعضاً نقشی برای یک بازیگر به لحاظ عقبهای که داشته بسیار متفاوت است، اما آنقدر خوب نقش را متوجه شده و درک و اجرا کردند که اثر برای خودمان هم تماشایی است.
وی در مورد چرایی کمتر ساخته شدن کارهای تاریخی و عاشورایی توضیح داد: کار تاریخی حقیقتاً سخت است؛ چون هم پروداکشن بالایی دارد و هم نیازمند هنرور بسیاری است. ضمن اینکه طراحی صحنه و لباس آن سخت است و در نتیجه کارکردن در این وادی اولویت خیلیها نیست. ضمن اینکه چون موضوعی است که راجع به آن ذهنیت وجود دارد کار را بازهم سختتر میکند. کما اینکه برای خود ما بهعنوان نویسنده چگونگی ورود به قصه به گونهای که نگاه متفاوتی داشته باشد و وجه جدیدی از آن دوران و ماجرا مورد پرداخت قرار گیرد، چالشی جدی بود.
عشق کوفی تازهترین سریال تاریخی- عاشورایی است که پخش آن همزمان با ماه محرم در شبکه سه شروع شد؛ این سریال را حسن آخوندپور براساس فیلمنامه فائزه یارمحمدی و یزدان محمدکاظمی کارگردانی کرده که روایتی است از ماجراهایی در کوفه سال ۶۱ قمری و اینگونه قیام عاشورا محور سریال میشود.
فائزه یارمحمدی و یزدان محمدکاظمی، نویسندگان جوانی هستند که سال پیش سریال مستوران با فیلمنامه مشترک آنها روی آنتن رفت؛ سریالی که قصهای برگرفته از داستانهای کهن ایران داشت.
گفتنی است، این سریال محصول سازمان هنری رسانه ای اوج است و لعیا زنگنه، نادر سلیمانی، سعید شریف، شبنم قربانی، حسین سلیمانی، نادر فلاح ، سوگل طهماسبی، مریم کاویانی، مهسا مهجور، محمد اشکان فر، مژگان اخلاقی، جمالالدین بیات، معصومه زینتی صافی، احسان محسنی کیاسری، عمار تفتی، سید جواد هاشمی و ثریا قاسمی بازیگران اصلی آن هستند.