تحقیقات نشان داده است که خواص محافظتی چای سبز حتی پس از هضم همچنان فعال می‎‌مانند. این مطالعات نشان دادند زمانی که چای سبز توسط آنزیم‌های روده هضم می‎‌شود مواد شیمیایی حاصل از این هضم با عواملی که موجب ابتلا به آلزایمر می‎‌شوند، مقابله می‎‌کنند. به گزارش صدآنلاین چای یکی از پر مصرف‌ترین نوشیدنی‌های در جهان است. چای سبز، چای سیاه و چای اولانگ از گیاه Camellia sinensis (L.) O. Kuntze ساخته شده است. جاذبه مصرف انواع چای به خاطر وجود نوع خاصی از آنتی‌اکسیدان‌ها به نام پلی فنول‌ها می‌باشد. در میان آن‌ها، چای سبز به طور گسترده‌ای مورد مطالعه قرار گرفته و اثرات مفید بر روی انواع بیماری از جمله سرطان، چاقی، دیابت و بیماری‌های التهابی و نوروژنیک دارد. انواع مطالعات مشاهده‌ای و مداخله‌ای، اثرات مفید مصرف چای را در اختلالات نورولوژیک مانند نارسایی شناختی و از دست دادن حافظه ثابت کرده‌اند. تجمع پروتئین Tauو پلاک‌های آمیلوئیدی AB می‌توانند به عنوان استرسور، پروسه ایجاد بیماری آلزایمر را ایجاد کرده یا در پیشرفت این بیماری دخیل باشند. مطالعات بالینی و آزمایشگاهی مزایای مصرف چای سبز را به وجود ترکیبات کاتچین (GTCs) مانند اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) نسبت داده‌ند. اهداف GTCs در پیشگیری و یا درمان آلزایمر عبارتند از تجمع غیر طبیعی پروتئین‌های AB و a- سینوکلین، مسیرهای التهاب سلولی در بیماران آلزایمری، افزایش بیان پروتئین‌های پروآپوپتوزی و استرس اکسیداتیو که با اختلال عملکرد سلول‌های عصبی و مرگ سلول‌های عصبی در مغز مرتبط هستند. به گفته متخصصان کانادایی، ترکیب EGCG موجب تغییر شکل الیگومرهای (Oligomer) بتاآمیلوئید شده و در نهایت مانع از شکل‌گیری پلاک‌های مضر و آسیب‌رسان می‌گردد. همچنین تحقیقات نشان داده است که خواص محافظتی چای سبز حتی پس از هضم همچنان فعال می‎‌مانند. این مطالعات نشان دادند زمانی که چای سبز توسط آنزیم‌های روده هضم می‎‌شود مواد شیمیایی حاصل از این هضم با عواملی که موجب ابتلا به آلزایمر می‎‌شوند، مقابله می‎‌کنند. مطالعات نشان می‎‌دهد نوشیدن چای سبز می‎‌تواند به کاهش زوال عقل ناشی از افزایش سن کمک کرده و حافظه را تقویت کند. چای سبز حاوی اسیدآمینه و L-Theanine است که موجب ایجاد حس آرامش و بهبود عملکرد شناختی مغز می‌گردد. پیش بینی‌های مولکولی محاسباتی نشان داده‌اند که چگونه EGCG می‎‌تواند از انباشت پروتئین‌های فیبرینی جلوگیری کند. این یافته‌ها نشان می‎‌دهد که GTCs‌ها توانایی استفاده در پیشگیری و درمان بیماری‌های نوروژنیک را دارند و می‎‌توانند برای توسعه داروهای جدید مفید باشند.