اطلاعات کلی خبر
عنوان خبر : چگونه ممکن است یک‌دفعه به گوشت قرمز حساسیت پیدا کنیم؟
کد خبر : ۳۸۱۶
تعداد بازدید : ۱۸۰
متن کامل خبر

محققان مواردی را توضیح می‌دهند که در آن، افراد به‌طور تصادفی و ناگهانی به گوشت قرمز حساسیت پیدا کرده‌اند. به گزارش بهداشت نیوز، وقتی هفت سال پیش کارگر مزرعه ۵۶ ساله‌ای در حومه‌ کانزاس‌سیتی در ایالت میزوری ایالات متحده آمریکا در مدت چند ساعت پس از خوردن همبرگر دچار بثوراتی روی کمر و بازوی خود شد، از علت آن خبر نداشت. مانند بسیاری از افراد مبتلا به سندروم آلفاگال (AGS)، مسیر از نیش کنه تا آلرژی به گوشت، مسیر مشخصی نبود. کهیر و بثورات همیشه پس از وعده‌ غذایی حاوی گوشت ظاهر نمی‌شدند یا ممکن بود چندین‌بار در مدت یک هفته ظاهر شوند. در موارد نادری تنگی‌نفس وجود داشت؛ اما وضعیت آن‌قدر وخیم نبود که به مراجعه به پزشک نیاز باشد. در این مورد خاص که اخیراً در مجله‌ BMJ Case Studies گزارش شده است، تاریخچه‌ بیمار دچار آلرژی‌های فصلی و درمان HIV وی که در ۲۱ سالگی به آن مبتلا شده بود، پیچیده‌تر شد. او سال‌ها علائم خود را به پزشکان گزارش می‌کرد؛ اما پیشرفتی در تشخیص قطعی حاصل نمی‌شد. تعویض مواد شوینده نیز کمکی نکرد و پوشیدن لباس‌های نو نیز بی‌فایده بود. آلرژی غذایی ابتدا رد شد؛ زیرا درباره‌‌ حساسیت غذایی، علائم معمولاً در مدت چند دقیقه از مصرف غذایی که به آن حساسیت دارید، رخ می‌دهد و نه چند ساعت. داستان او داستان غیرمعمولی نیست. طبق گزارش‌ها، تقریباً در ۳ درصد از جمعیت برخی از مناطق ایالات متحده‌ آمریکا علائم مرتبط با سندروم آلفاگال دیده می‌شود؛ اگرچه هنوز اطلاعات کمی‌درباره‌ شیوع آن داریم. برای بیماری که بی‌تردید سابقه‌ طولانی در تاریخ بشر دارد، تصورناپذیر به‌نظر می‌رسد که پژوهشگران فقط حدود ۲۰ سال است که در حال مطالعه‌ دقیق آن هستند. در سال ۲۰۰۲، توماس پلاتس‌میلز واکنش‌های آلرژیک بیماران مبتلا به سرطان را مطالعه کرد؛ واکنش‌هایی که با داروی ستوکسیماب تحت ‌درمان بودند. درحالی‌که او با افرادی برخورد می‌کرد که ادعا می‌کردند با خوردن برخی گوشت‌ها و فراورده‌های گوشتی دچار واکنش آلرژیک می‌شدند، ارتباط میان این دو بعیدترین چیزی بود که در آن زمان به آن فکر می‌کرد. با این‌حال، سال‌ها گذشت و موارد شدیدی از واکنش‌های ستوکسیماب در سراسر ایالات متحده‌ آمریکا ثبت شد. سرانجام در سال ۲۰۰۸، پلاتس‌میلز علت اصلی مشکل را پیدا کرد: پاسخ آنتی‌بادی ایمونوگلوبولین E به کربوهیدراتی به نام آلفاگال. آلفا‌گال قندی است که در حیوانات مختلف یافت می‌شود؛ اما نخستی‌هایی مانند انسان استثنا هستند؛ به‌گونه‌ای که این قند از موش‌های تراریخته به بیماران منتقل می‌شد؛ موش‌هایی که برای ساخت درمان شیمی‌درمانی استفاده می‌شدند. آلرژی‌ معمولاً ناشی از واکنش بدن به پروتئینی است که آن را نمی‌شناسد. برخورد با کربوهیدراتی که می‌توانست آغازگر واکنش آلرژیک باشد، بسیار غیرعادی بود. با این‌حال با حل این معما، هنوز این سؤال باقی بود که بیماران از ابتدا چگونه به این حساسیت دچار می‌شوند؟ برای جواب‌دادن به این سؤال، چند سرنخ وجود داشت. یکی از آن‌ها الگوی مواردی بود که به‌طرز مشکوکی با موارد تب منقوط کوه‌های راکی هم‌پوشانی داشت. تب منقوط کوه‌های راکی بیماری است که کنه‌ تگزاسی یا کنه‌ لون‌استار (Amblyomma americanum) منتقل می‌کند. دومین مورد ملاقات تصادفی با شکارچی بود که پس از خوردن گوشت گاو با واکنش‌های آلرژیک شدید مواجه شده بود. پلاتس‌میلز که مشکوک شده بود، از مرد درباره‌ نیش کنه پرسید. مطمئناً او درمعرض نیش زیادی قرار گرفته بود. اگرچه آنچه در نهایت این پژوهشگر را متقاعد کرد، تجربه‌ شخصی‌اش از بیماری بود. پلاتس‌میلز با دودلی در پی آزمایش حدس خود به کوه‌های نزدیک خانه‌اش رفت تا ببیند که آیا با کنه‌ها مواجه می‌شود یا خیر. بعدها در همان سال، وعده‌ غذای حاوی گوشت گوسفند به واکنش آلرژیکِ کاملاً آشنایی در او منجر شد. امروزه، دانشمندان مطمئن‌اند که آلفاگال چسبیده به پروتئین‌های موجود در بزاق کنه، افراد را در برابر کربوهیدرات موجود در گوشت‌هایی مانند گوشت گوسفند و گوشت گاو حساس می‌کند. ازآنجا که این ترکیب طی طبخ تجزیه نمی‌شود، بدن وقتی با آن رو‌به‌رو می‌شود، واکنش بیش ‌از حدی نشان می‌دهد. کشاورزی که اخیراً مشکل او شرح داده شد، درنهایت پزشکانی را پیدا کرد که به علت مشکل او پی بردند. هفت سال پس از اینکه علائم اولین‌بار ظاهر شد، یکی از دوستانش درباره‌ سندروم آلفاگال به او گفت. ازآنجا که کنه‌ها خطر رایجی در شغل او بودند، او سریعاً متوجه این ارتباط شد. اکنون، بیمار با داشتن EpiPen (خودتزریق‌کننده‌ اپی‌نفرین) و مصرف ‌نکردن گوشت قرمز، هشت سال است که تقریباً واکنش آلرژیکی را تجربه نکرده است. این پایان خوشی است که همه‌ ما می‌توانیم از آن درس بگیریم. از نظر پژوهشی، سندروم آلفاگال بیماری نسبتاً جدیدی است و هنوز باید چیزهای زیادی درباره شیوع و تعامل آن بیماری‌ها و درمان‌های دیگر مانند واکنش‌های احتمالی به داروها و اجزای آن‌ها یاد بگیریم. اگر فکر می‌کنید پس از خوردن همبرگر دچار مشکل می‌شوید، به پزشک مراجعه کنید؛ چرا‌که این همه سال عذاب‌کشیدن توجیهی ندارد و مشکل شما درمان‌شدنی است. این مورد در مجله‌ BMJ Case Reports شرح داده شده است.