اطلاعات کلی خبر
عنوان خبر : برای همه تیم‌های‌ خصوصـی فـارس احساس خطر می‌کنم
کد خبر : ۴۵۵۰
تعداد بازدید : ۱۴۵
متن کامل خبر

میثم محجوبی - گروه ورزش متولی فوتبال شیراز معضل اصلی فوتبال این شهر و استان را کمبود منابع مالی، امکانات و زیرساخت‌ها می‌داند، همان چیزی که بارها و بارها، بیشتر از هر چیز دیگری به زبان آورده شده اما در عمل، هیچ اتفاق خاص و خوبی رخ نداده است. حسینی می‌گوید؛ فارس در زمینه استعدادهای فوتبالی در کشور سرآمد است و برای ‌اینکه بتواند بهره‌برداری خوبی از ‌این سرمایه‌ها داشته باشد، لازم است که مسئولان کلان استان، از استاندار گرفته تا نمایندگان مجلس و شورای شهر، برای افزایش امکانات و تزریق شور و نشاط به جامعه، کمک کنند. در ادامه مشروح صحبت‌های‌ محمدرضا حسینی رئیس هیئت فوتبال شیراز را می‌خوانید: *احساس خطر برای تیم‌های‌ خصوصی آن زمانی فوتبال فارس رو به افول رفت که حمایت‌های‌ دولتی از سر آن برداشته شد. آن زمان گفتند یک قانونی آمده که دولت نمی‌تواند در ورزش حرفه‌ای هزینه کند. اولین استانی که در ‌این زمینه پیش قدم شد، فارس بود. ما برق را به عنوان قدیمی‌ترین تیم کشور، در‌ این طرح قربانی کردیم و وزارت نیرو آن زمان گفت من دیگر نمی‌خواهم یا نمی‌توانم هزینه کنم. در شهرستان کوچکی مثل سیرجان، زیرساخت‌های‌ زیادی برای ورزش و به خصوص فوتبال وجود دارد. صنایع سیرجان کمک کرده‌اند به فوتبال شهر و اداره ورزش از جوانانش هم به خوبی حمایت کرده است. یعنی دولت در رشد ورزش و فوتبال آن‌ها، کمک بسزایی کرده. اما ۹۹درصد تیم‌های‌ شیراز و فارس، خصوصی هستند. در سال‌های‌ اخیر تیم‌هایی مثل برق جدید، کارا، بهمن و قشقایی به فوتبال و تیم داری ورود کردند اما دیدید همگی آن‌ها از بین رفتند. الان هم‌ این خطر را برای‌ ایمان سبز حس می‌کنم. ما واقعاً در فوتبال مظلوم هستیم، یعنی آن امکانات اولیه را هم نداریم و زیرساخت‌های‌مان بسیار ضعیف است. *وقتی صنعت بزرگ نداریم، دولت باید کمک کند بخش عمده‌ای از مسائل و حل مشکلات، به مسئولان کلان برمی‌گردد. من درخواست دارم از نمایندگان مجلس و شورای شهر که در زمینه حمایت از ورزش حرفه‌ای، تلاش کنند. ما ۳۳ تیم در شهرداری‌های‌ شهرها و استان‌های مختلف در کشور داریم که رقابت می‌کنند در سطوح بالا ولی در شیراز ‌این مصوبه وجود دارد که شهرداری نمی‌تواند تیم‌داری کند. ‌این مصوبه داخلی شهرداری شیراز است، نه مصوبه کشوری! یعنی شهرداری آستارا، همدان، بندرعباس، رشت و خیلی شهرهای دیگر می‌توانند تیم‌داری کند اما شیراز نمی‌تواند! خوب‌ این جلوی پیشرفت ورزش و به خصوص فوتبال را می‌گیرد. ما صنعت بزرگی در استان نداریم و باید دولت و شهرداری کمک بیشتری به فوتبال و ورزش کنند. بالاخره یک مسئولیت‌های‌ اجتماعی هم دارند که باید انجام شود. من فکر می‌کنم نفر اول ‌این استان و نماینده‌های‌ استان می‌توانند وارد عمل شوند و‌ این مصوبات را ‌ایجاد کند. درست است که ما استان صنعتی نیستیم ولی در استعداد و پتانسیل، در ‌ایران اول هستیم. *به تیم‌های‌ پایه فارس باید نمره 20 داد چرا نمی‌توانیم با وجود استعدادهای‌ زیاد باشگاه‌ها را تغذیه کنیم؟ امروز می‌بینیم که تیم امید ‌ایمان سبز موفق می‌شود تیم پرقدرت و ثروتمند فولاد خوزستان را شکست دهد. خلیج فارس شیراز در قائمشهر، تیم نساجی را شکست می‌دهد یا تیم پارسا مهر شیراز که سپاهان اصفهان را هفته گذشته شکست داد.‌ این که بازیکنان مستعد فارس، در بزرگ‌سالی به تیم‌های‌ شیرازی راه پیدا نمی‌کنند، برمی‌گردد به حضور همین غول‌های‌ صنعتی در سایر شهرها و استان‌ها. آن‌ها دائماً استعدادهای ما را رصد می‌کنند. در همین مسابقات رده‌های‌ پایه، آن‌ها را شناسایی می‌کنند و وقتی به ‌این بازیکنان نوجوان و جوان پیشنهادی می‌دهند، معلوم است که بازیکن می‌رود. حق هم دارد و می‌خواهد رشد کند. در دو سال گذشته واقعاً پایه‌های‌ ما خوب کار کردند، یعنی با ‌این امکانات ضعیفی که دارند، می‌شود نمره ۲۰ به آن‌ها داد. تیم فوتبال بانوان ‌ایساتیس کران هم که در لیگ برتر کشور حضور دارد، یک تیم شخصی است که برای سفرهایش هم مشکل مالی دارد. شاید برای تأمین پول ناهارش هم مشکل داشته باشد اما می‌رود به شهری دیگر و حتی گاهی پیروز می‌شود و بازمی‌گردد. *اداره ورزش و هیئت فوتبال به تنهایی نمی‌توانند کاری کنند وقتی اسم ورزش می‌آید همه فقط اداره ورزش و هیئت فوتبال را می‌بینند. همه بار فوتبال روی دوش ‌این دو ارگان است و صنعتی هم نداریم که مثل مس کرمان بیاید برای رشد فوتبال و ورزش شهرش، زمین درست کند و استعدادها را آنجا پرورش دهد و آن‌ها را به تیم‌های بزرگ‌سالان برساند. پس حالا که ما چنین صنعتی نداریم، باید از ارگانی مثل شهرداری درخواست کنیم که برای ساخت و ساز مکان‌های‌ ورزشی و چمن‌های‌ استاندارد اقدام کند. ما چمن‌های‌ کوچک در شیراز زیاد داریم، چمن‌های‌ تفریحی هستند و همگانی که آنها هم برای جامعه لازم هستند، اما به درد ورزش حرفه‌ای نمی‌خورند. *چمن حافظیه علف است و هیتینگ هم ندارد! چمن حافظیه چمن نیست، علف است! همان چیزی که در کنار آب و چشمه هم در می‌آید. آن قدر‌ این علف‌ها در زمین حافظیه درآمده که زمانی که هوا سرد می‌شود، کاملاً رنگ آن به زردی می‌گراید. یعنی در حالی که فقط بازی فجرشهیدسپاسی را داریم آنجا برگزار می‌کنیم و هیچ فشاری روی ‌این چمن نیست، با ‌این حال ‌این اتفاق برایش می‌افتد. یک عامل دیگر هم نبودِ سیستم هیتینگ است. یعنی آن شوفاژهایی که باید زیر چمن قرار می‌گرفت، راه‌اندازی نشد. لوله کشی شده اما همان زمانی که آمدند چمن ورزشگاه را عوض کردند(ابتدای دهه 90) دستگاه‌های‌ شوفاژ را نصب نکردند. ما دستگاه دیگری هم برای ‌این کار نداریم که بخواهیم ‌این چمن را به یک شکل نگهداری کنیم و کار را فقط با همان عوامل انسانی پیش می‌بریم. *انتظار از متولی آینده فوتبال استان هر عزیزی که بیاید انتخاب شود به عنوان رئیس هیئت فوتبال، باید یک تیم پژوهشی راهبردی انتخاب کند. باید ببینیم چشم انداز ما در فوتبال فارس برای کوتاه مدت و بلند مدت چیست! اگر با برنامه جلو برویم، موفق می‌شویم. اساتید و پیشکسوت‌های‌ خوبی در ‌این شهر داریم که ‌این‌ها باید یک برنامه‌ای‌ پژوهشی راهبردی بنویسند و ‌این چشم انداز را برای استان فارس تعیین کنند. باید ببینیم چه داشته‌هایی داریم. اصلی‌ترین داشته‌های‌ ما،‌ این استعدادها هستند. از‌ این استعدادها چطور باید استفاده کنیم؟ خیلی مهم است که بتوانیم‌ این برنامه راهبردی را اجرا کنیم و الان هم با امکاناتی که داریم، بچه‌ها خوب نتیجه می‌گیرند. *حرکت امیدبخش تیم فجرشهیدسپاسی کار خوب و امیدبخشی را هم تیم فجرشهیدسپاسی آغاز کرده در رده‌های‌ پایه و چند روز پیش، آقای رجب زاده دو سه نفر از بازیکنان امید را آوردند به تیم بزرگ‌سالان و با آن‌ها قرارداد بستند. ‌این راه خیلی خوب و روشنی است که داریم جلو می‌رویم. ان‌شاالله دست به دست هم بدهیم، فکر می‌کنم با یک برنامه خوب و منظم و منسجم بتوانیم فوتبال فارس را به همان قله‌ای که در رؤیاهایمان تصور می‌کنیم، برسانیم. تمام دستگاه‌ها باید به اداره ورزش و هیئت‌ها کمک کنند. مردم ما شادی و نشاط را در فوتبال و ورزش جست‌وجو می‌کنند و باید برای تأمین شادی مردم، تلاش کنیم.