اطلاعات کلی خبر
عنوان خبر :
آلپاچینو افاده ندارد هنرمند یعنی همین
متن کامل خبر
بازیگر مجموعه تلویزیونی «فکر پلید» گفت: آلپاچینو را دوست دارم چون این بازیگر لباس بپوشد یا نپوشد، گریم کند یا نکند در هر فیلم یک چهره جدید از او را میبینید، افاده هم ندارد؛ هنرمند یعنی همین.
سیاوش طهمورث در گفتوگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در توضیح اینکه چرا عمده نقشهایش در بازیگری منفی و سیاه بوده است، گفت: اتفاقاً نقش مثبت هم داشتم اما در سینمای ما مُد شده است که بازیگران را کلیشه کرده و نقشهای بهخصوصی به آنها پیشنهاد میشود؛ چراکه قدرت تخیل و علاقهای ندارند که تواناییهای بازیگران را بشناسند. خوشبختانه هیچکدام از نقشهای منفی من شبیه به یکدیگر نیستند. شاید من ۲۰ نقش منفی (البته من می گویم ضدقهرمان) بازی کرده باشم اما هیچکدام شبیه به همدیگر نیستند و اگر بودند که من کارم را باخته بودم.
بازیگر فیلم سینمایی غلامرضا تختی (بهرام توکلی ۱۳۹۷) در پاسخ به این پرسش که آیا علاقه شخصی خودش هم در تکرار نقشهای منفی تأثیر داشته است، اظهار داشت: برای بازیگر فرقی ندارد نقش قهرمان را بازی کند یا ضدقهرمان. حداقل ۵ کار طنز داشتهام، اما شاید تماشاگر من چنین توقعی دارد و شاید توانایی من را بیشتر در این جنس کار میبیند.
وی در توضیح اینکه خودش به این جریان دامن نزده است، گفت: خیر دامنزدن نبوده است؛ من متن را انتخاب میکنم و نه نقش را و اگر از متنی خوشم بیاید و جای بازی و زندگی داشته باشد آن را انتخاب میکنم.
بازیگر فیلم سینمایی اجارهنشینها (داریوش مهرجویی ۱۳۶۵) در پاسخ به این پرسش که دوست دارد چه نقشی را بازی کند، بیان کرد: دوست دارم کارهایی در تئاترهایم را دوباره بازی کنم؛ مثلاً ایلف کوچولو کار ایبسن بود که سالها پیش بازی کردم و برای اجرای این نقش، آن زمان شقیقههای من را سفید میکردند؛ امروز موهای من سفید شده اما هنوز هم دوست دارم آن نقش را بازی کنم. تصور میکنم این نقش و این بازی حسی داشت که به سن و سال امروزم بیشتر میخورد. در حالی که همان زمان هم بهگفته تماشاگران بسیار موفق بودم (ایلف کوچولو - نروژی: Lille Eyolf - عنوان نمایشنامهای در سه پرده اثر هنریک ایبسن است که در سال ۱۸۹۴ منتشر شد؛ این نمایش روانشناختی بهخاطر پیچیدگیهای ظریف و کنایههای عمیقش شهرت دارد).
طهمورث در پاسخ به این پرسش که از بین آثارش کدامیک را بیش از سایرین دوست دارد، خاطرنشان کرد: گرگها، زیر تیغ، فکر پلید و نابرده رنج.
بازیگر فیلم سینمایی رستگاری در هشتوبیست دقیقه (سیروس الوند ۱۳۸۳) در توضیح چرایی انتخاب این آثار بیان کرد: در این آثار، استحکام فیلمنامه بیشتر و کارگردانی منطقیتر بوده است؛ ضمن اینکه بازیگران منطقیتری در آن حضور داشتهاند.
وی تأکید کرد: برای حضور در یک نقش تا متن را نخوانم، پای قرارداد نمینشینم و پس از آن میبینم که بازیگران چه کسانی هستند (البته دخالتی در انتخاب ندارم و به نظر کارگردان احترام میگذارم) زمانی که در مقابل بازیگری قرار میگیرم، برایم مهم نیست که جوان است یا پیر، کمتجربه است یا متبحر و سعی میکنم صادقانه در مقابلش زندگی کنم که او هم صادقانه در مقابل من نقش خودش را تحویل بدهد.
بازیگر مجموعه تلویزیونی گرگها (داود میرباقری ۱۳۶۵-۶۶) در توضیح اینکه در این مدت پیشنهاد کاری داشته است یا خیر، عنوان کرد: چند کار پیشنهاد شد، اما چون درگیر تئاتر و نمایش معرکه در معرکه بودم (نمایش معرکه در معرکه به کارگردانی سیاوش طهمورث، پس از گذشت ۳۰ سال از نخستین اجرای خود، از روز ۱۵ فروردین در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفته و تا ۲۹ فروردین ادامه دارد)، قبول نکردم و ترجیح میدهم سر کار خودم باشم.
این هنرپیشه پیشکسوت در پاسخ به این پرسش که آیا وضعیت نمایش خانگی در پرداخت مالی و سوژههای داستانی بهتر و آزادتر از تلویزیون و سینماست، تصریح کرد: نمایش خانگی بهتر از سینما نیست اما بهتر از تلویزیون است به این معنا که نقدتر است و پولت را نمیخورند و به تو می دهند؛ اما فضای بازتر ندارد چرا که ما در یک موقعیت اجتماعی زندگی میکنیم که سینما و تلویزیون فرق بزرگی ندارند چرا که یک سیاست واحد امور را میگرداند؛ به همین دلیل، این سیاست شاید خودش ترجیح دهد که جایی شلتر باشد اما قانون یکی است، در نتیجه اینها در یک خط هستند.
طهمورث در پاسخ به این سؤال که از بین بازیگران ایرانی و غیرایرانی بازی چه کسی را میپسندند هم گفت: در مورد ایرانیها اجازه دهید چیزی نگویم اما در مورد غیرایرانیها، چندین بار در این باره صحبت کردهام و همه میدانند که آلپاچینو را دوست دارم چون این بازیگر لباس بپوشد یا نپوشد، گریم کند یا نکند در هر فیلم یک چهره جدید از او را میبینید و هنرمند یعنی همین و افاده هم ندارد. در زخم کاری برخی از دوستان لطف داشتند و گفتند که در یک صحنه سه چهره دارم و مرا و بازیام را با آلپاچینو مقایسه کرده بودند.
بازیگر مجموعه تلویزیونی فکر پلید (محسن شاهمحمدی ۱۳۷۷) در توضیح اینکه آیا آرزویی دارد هم اظهار داشت: من نهایت ۱۰ سال دیگر از عمرم مانده و برای این ده سال حسرت معنا ندارد؛ هرچه بوده تمام شده و رفته است.
وی با گلایه از وضعیت هنر در دوران معاصر توضیح داد: امروز هنر، ارزش واقعی خودش را ندارد و پیشکسوتان و صاحبان تجربهای هستند که بیکارند. مضاف بر اینکه در فیلمها و سریالها، کیفیت واقعی که در وجود همین هنرمندان هست ظهور نمییابد و هنرمندان دنبال تأمین زندگی خود افتادهاند که این خوب نیست.
بازیگر سریال زخم کاری (محمدحسین مهدویان ۱۴۰۰) در پاسخ به این سؤال که عموماً کدام آثار از سینمای ایران و جهان را میبیند، گفت: سریال و فیلم هایی که قدیمی ساخته شدهاند را دوست دارم و البته هر فیلمی که ارزشی جزئی برای تماشاکردن داشته باشند را میبینم. علیرغم اینکه معتقدم بچهها و نسل جدید بسیار بااستعداد هستند اما بهغلط کارهایی دست پایین انجام میدهند و این خوب نیست؛ چون هم خودشان را ضایع میکنند و هم این که تماشاگر را به بیراهه میکشند.
وی افزود: اگر اسممان را هنرمند میگذاریم، این هنرمند بودن تعریف و معنای خاصی دارد و از شروط آن طی کردن راهی است که اولین آن هنرپیشگی است، مانند کفاشی و سایر مشاغلی که باید برای یادگیری آن مسیری را طی کرد و بعد تازه بازیگر میشوید و پس از این هنرپیشگی اگر هویت انسانی پیدا کردید و پهلوان معنوی شدید، تازه هنرمند خواهید شد.
طهمورث گفت: مسئولیت شما بهعنوان هنرمند نباید باعث گمراهی تماشاگری شود که مخاطب شما قرار میگیرد، بلکه تعهدی نسبت به جامعه پیدا میکنید و اگر ارزشی برای هنرمند در جامعه قائل میشوند بهدلیل همین تعهداتش است؛ یعنی تعهدات انسانی و اجتماعی که در خودش دارد و به آنان عمل میکند و اگر به آنان عمل نکند چه فایدهای دارد؟
به گزارش ایرنا، حسن طهمورثنیا مشهور به سیاوش طهمورث (متولد ۱۳۲۵) بازیگر و هنرمند ایرانی عرصه تئاتر، سینما، تلویزیون است.
فعالیت او در تئاتر محدود به بازیگری نبوده بلکه در مقام کارگردانی نیز آثاری را در ادوار مختلف جشنواره تئاتر فجر عرضه کرده است. از جمله در چهاردهمین جشنواره تئاتر فجر در سال ۱۳۷۴ که صورتبهصورت را در کنار رقبای شناخته شدهای نظیر قطبالدین صادقی با نمایش مویه جم، حسین نوری با نمایش شهود، چیستا یثربی با نمایش سرخ سوزان و کوروش تهامی با نمایش فردا به روی صحنه برد.