حسین فرزانه- گروه گزارش «ظرفیت اقامتی شیراز 100درصد تکمیل شده و فعلاً جای خالی برای اسکان مسافران در این شهر نیست»؛ خبری که در واپسین روزهای ماه رمضان و چند قدمی تعطیلات عید فطر از سوی مقامات ارشد استان فارس چند بار بیان شد. استقبال کم نظیر مردم از تعطیلات چند روزه پس از چند سال و چندین ماه خانه نشینی سبب شد تا عده‌ای حتی خانه‌های شخصی خود را بعضاً با قیمت‌های نجومی به مسافران اجاره بدهند. از شبی 200هزار تومان تا 2میلیون تومان! بررسی‌ها نشان می‌دهد «خانه مسافر» و «ویلاهای مبله» پدیده‌ای نیست که امروز به وجود آمده باشد؛ بلکه واقعیتی است که از گذشته وجود داشته و در شهرهای شمالی و زیارتی کشور رایج بوده و با توسعه گردشگری داخلی و افزایش تنوع مقاصد گردشگری در کشور از قریب ۱۵ سال پیش به این سو، این فعالیت به دیگر شهرها مانند شیراز نیز تسری یافته است. ورودی‌های شیراز به خصوص ورودی دروازه قرآن در گوشه گوشه خیابان اصلی، افرادی دیده می‌شوند که با کارتن نوشته‌هایی با مضمون «اجاره موقت آپارتمان مبله»، «منزل مبله» «سوئیت مجهز» کلید به دست، چشمان خود را به پلاک‌ خودروهای ورودی دوخته‌اند تا با شناسایی پلاک‌های شهرستانی سایر استان‌ها، مشتریان خود را پیدا کرده و آن‌ها را به خانه مسافر‌های غیرمجاز هدایت کنند. اجاره کوتاه‌مدت منزل و آپارتمان برای افرادی که با فضای مجازی سر و کار دارند یا در محیط فیزیکی شهر رفت و آمد دارند، اصلاً چیز عجیبی نیست. این آگهی اجاره موقت به راحتی بر دیوارهای شهر نصب شده است و پیدا کردن چنین خانه‌هایی حتی با یک جست‌وجوی اینترنتی ساده امکان‌پذیر است. حالا این نوع از کسب درآمد مخفیانه صدای مسئولان کشوری و استانی را درآورده است. بی‌ضابطه بودن و نبود نظارت جدی بر آنها، سبب شده هر روز بر تعداد این خانه‌ها و افرادی که منزل خود را به مسافران ولو در مدت زمان کوتاهی به نیت کسب درآمد مناسب اجاره می‌دهند، افزوده شود. بنا بر یک آمار غیررسمی، در سال 99 بیش از 2هزار خانه مبله در شیراز وجود داشت که سالی چند بار به مسافران بومی و غیربومی اجاره داده می‌شد. قطعاً رشد قارچ‌گونه این پدیده دلایل متفاوت و البته متعددی دارد که می‌توان به برخی از آن‌ها اشاره کرد. درآمد کلان و بی دردسر و کم زحمتی که صاحبان این سوئیت‌های غیرمجاز در مدت زمان اندکی به دست می‌آورند، باعث وسوسه‌ دیگران شده و آن‌ها را هم به سمت این شغل غیرقانونی سوق می‌دهد. از سویی به دلیل مخفی بودن (در عین آشکار بودن) این شغل و فعالیت غیررسمی این افراد، هیچ کنترل و نظارتی بر فعالیت آنها وجود ندارد و صاحبان این خانه‌ها و سوئیت‌های غیرمجاز، یک ریال عوارض و مالیات بابت درآمد غیرقانونی خود نمی‌پردازند. این در حالی است که اثبات تخلف و غیرقانونی بودن فعالیت این افراد کار آسانی نیست. وقتی پلیس برای پیگیری گزارش‌های مردمی به در اینگونه خانه‌های اجاره موقت می‌رود، صاحب سوئیت و منزل ادعا می‌کند افرادی که اسکان داده شده اند، از فامیل و وابستگان او هستند. مشکلات امنیتی به دلیل عدم احراز هویت مسافران، مشکلات بهداشتی به دلیل عدم تعهد مسافران به رعایت اصول بهداشتی، انواع چالش‌ها به دلیل عدم رعایت اصول فرهنگی منطقه و آداب اجتماعی، از جمله معضلاتی است که در خانه مسافرهای غیرمجاز به وفور دیده می‌شود. تابنده رئیس سابق اتحادیه مشاوران املاک شیراز، منازل مبله را یک تهدید و آسیب جدی در شهرهای بزرگ می‌داند و می‌گوید: زمانی که مشخص نباشد این منازل مبله در کجای شهر و با چه شرایطی اداره می‌شوند، قطعاً هزار اتفاق حادث می‌شود. به گفته این فعال حوزه مسکن، همه ساله در نزدیکی ایام نوروز جلسه ای با دعوت از رئیس اتحادیه مشاورین املاک، اتحادیه مهمان‌پذیرها، اتحادیه هتلداران و اداره اماکن نیروی انتظامی برگزار و در همان مقطع یک‌سری منازل مبله را کنترل می‌کنند تا به خاطر کمبود هتل‌ها به مسافران اجاره داده شود. پیک مسافرت‌ها که تمام می‌شود، این موضوع دوباره رها می‌شود تا سال آینده! به نظر می‌رسد اجاره دادن خانه‌ به مسافران در شهرهای گردشگرپذیر، موضوعی نیست که بتوان آن را حذف کرد و نادیده انگاشتن آن نیز به صلاح نیست، اما «عرضه اتاق‌های ارزان‌قیمت برای قشر متوسط و پایین جامعه»، «گردش مالی چندصد میلیارد تومانی»، «تأمین امنیت کشور و مسافران»، «افزایش درآمدهای عمومی دولت»، «اشتغال‌زایی و درآمدزایی مناطق نوظهور»، «ارائه خدمات اقامتی در ایام پرتراکم سفر»، «پایین آمدن هزینه اجاره هتل‌ها» و «ذی‌نفع شدن زنجیره تأمین صنعت گردشگری» فرصت‌هایی هستند که دولت نباید آنها را از دست بدهد.