به دهان بردن اشیا توسط کودکان از 6 ماهگی شروع می‌شود که دلایل و عوارضی را به همراه دارد و والدین باید برای حفظ سلامتی فرزند خود، باید مراقب این عادت بد باشند.
به گزارش نمناک، دلیل به دهان بردن اشیا توسط کودکان چیست و چطور می‌توان آن را متوقف کرد؟ کیف پول پدر را پیدا نمی‌کنید؟ قبل از ترس ببینید که آیا کودکتان به آن دهان زده است یا خیر. کلیپس موی مورد علاقه مامان کجاست؟ به احتمال زیاد در جایی در نزدیکی کودک که آغشته به بزاق دهانش شده است.
این اتفاق از شش ماهگی شروع می‌شود و بیشتر والدین شکایت دارند که به نظر می‌رسد کودکشان هر چیزی را در دهان خود می‌گذارد. در این بخش می‌گوییم که چرا نوزادان این کار را انجام می‌دهند و چطور می‌توان این عادت خطرناک را متوقف کرد.
چرا نوزادان هر وسیله و شیئی را در دهان خود می‌گذارند؟
انگشتان نوزاد شما هنوز مفید نیستند، اما دستانش هستند و این بدان معنی است که نوزادان می‌توانند به وسیله‌ها دست بیابند و آنها را بگیرند و حتی می‌توانند آنها را به هم نزدیک کنند؛ اما آنها واقعاً نمی‌توانند از انگشتان دست خود برای کشف اشیا استفاده کنند و از طرف دیگر، آنها از دهان و زبان به راحتی استفاده می‌کنند. بنابراین برای برآورده کردن کنجکاوی خود و کشف اشیا در دست، به‌جای انگشتان از زبان استفاده می‌کنند و این که زبان آنها از نظر اعصاب بی‌شمار بسیار حساس است.
بدین ترتیب قرار دادن چیزی در داخل دهان ساده‌ترین راه برای نوزادان است که می‌توانند بافت هر چیزی را «احساس» کنند و این فقط یک الگوی رفتاری است که همه نوزادان از آن عبور می‌کنند و به آنها امکان می‌دهد تا چیزهایی را که در اطرافشان هستند کشف کنند و بشناسند.

سن به دهان بردن اشیا
کودکان با رسیدن به سن سه تا چهار ماهگی برای کشف تمام چیزهای پیرامون خود، از انگشتان گرفته تا اشیای مانند مو، خاک، مداد شمعی، اسباب‌بازی و ... را به دهان خود وارد می‌کنند و به این کار خود تا دو سالگی ادامه می‌دهند و در برخی موارد این کار حتی تا بعد از دو سالگی هم طول می‌کشد و این کار به نوعی بخشی از نقطه عطف رشد آنها به حساب می‌آید. در اکثر موارد این عادت خود به خود از بین می‌رود اما برخی بچه‌ها در طول دوران رشد به این کار ادامه می‌دهند.
عوارض به دهان بردن اشیا
به دهان بردن وسایل و اشیا، معمولاً سبب بلعیدن آنها نخواهد شد و برخی کودکان، چیزهایی مانند خاک، گِل، گچ، زغال، رنگ، صابون، لیوان، مو، یخ و... را که قابل خوردن نیستند، به دهان می‌برند. این اختلال هرزه‌خواری نام دارد، اما میزان ایمنی و سلامت در این عادت واقعاً چقدر است؟
خطرات قرار دادن اجسام و اشیا در دهان چیست؟
ممکن است به دهان بردن چیزی منجر به خفگی، سرفه، مشکلات تنفسی و حتی بیهوشی نوزاد شود. اغلب اشیا در یک‌سوم بخش بالایی مری گیر می‌کنند؛ علاوه بر این خطر سوراخ شدن معده، عفونت و حتی مرگ به دلیل بلعیدن باتری یا چیزهای تیز هم در کودکان وجود دارد.
امکان خفگی و مسمومیت
این یکی از بزرگترین خطرات برای نوزادانی است که همه‌چیز را در دهان خود می‌گذارند و اگر جسمی که کودک در دهانش قرار می‌دهد به قدری کوچک باشد که در دهانش جا شود، احتمال آن وجود دارد که او به طور اتفاقی آن را بخورد و این مسئله خطر خفگی را تا حد زیادی افزایش می‌دهد، زیرا راه تنفسی کودک شما هنوز بسیار کوچک است.
همه موارد موجود در خانه شما از لحاظ سلامتی، مناسب کودک نیستند و در حقیقت بیشتر موارد برای نوزادان بی‌خطر نیست.
تصور کنید کودک در حال خوردن باتری! یا یک دارو! یا صابون شست‌وشو! یا رژ لب است!!!
لوازم بازی ممکن است در طول بازی گروهی آلوده شوند؛ مکیدن یک موشک یا توپ به طور قطع کودک شما را بیمار نخواهد کرد، اما با این حال هنگام بازی‌های گروهی و هنگامی که کودک شما چیزی را که کودک دیگری(که مریض است) مکیده است را بمکد، احتمال شیوع عفونت‌ها بسیار زیاد است.
کودکتان همچنان به قرار دادن اجسام در دهانش ادامه می‌دهد؟
همان‌طور که قبلاً نیز گفتیم، نوزادان این کار را عمدتاً به این دلیل انجام می‌دهند که مهارتشان هنوز کم است و آنها نمی توانند آزادانه انگشتان خود را حرکت و فشار دهند و چیزی را لمس کنند و با بزرگتر شدن، در استفاده از انگشتان دست باهوش‌تر می‌شوند و کمتر احتمال دارد که چیزی را در دهانشان بگذارند. معمولاً بچه‌ها تا دو سالگی به این هدف می‌رسند و از زمانی که سه‌ساله می‌شوند، این کار را متوقف می‌کنند؛ پس هم‌اکنون باید اطمینان حاصل کنید که منطقه بازی کودک شما از اشیائی که می‌توانند یک خطر بالقوه را ایجاد کنند ایمن است.
به دهان بردن اشیا در کودکان را چگونه رفع کنیم؟
چیزهایی را که نمی‌خواهید کودک به دهان ببرد از او دور کنید؛ یکی از راه‌هایی که می‌توانید اطمینان حاصل کنید که همه‌چیز را در دهان خود قرار نمی‌دهد، اطمینان حاصل کردن از این است که آنها به هیچ‌چیز دسترسی ندارند! مواردی را که سمی هستند و خطر خفگی دارند را از کودک خود دور نگه دارید که در این‌باره فقط پاکسازی اتاق خواب کافی نیست و به یاد داشته باشید کودک شما می‌تواند بخزد. شما همچنین باید به همه افراد خانه، به ویژه سایر بچه‌ها بگویید تا مطمئن شوند که وسایل خطرناک را روی زمین نمی‌گذارند و در عوض چیزِ امنی را برای جویدن به آنها بدهید.
اسباب‌بازی‌های زیادی مانند دندانی در بازار وجود دارد که خوردنش برای کودکتان بی‌خطر است، اما مبلغ کمی برای آنها صرف کنید(زیرا ممکن است کودکتان از همان اسباب‌بازی هم خسته شود)، فقط آنها را در رنگ‌ها و طرح‌های مختلفی تهیه کنید و همه‌چیز را در اطراف کودکتان قرار دهید. اشیاء ریز، برنده و تیز یا آنهایی که مواد خطرسازی در ساخت آن به کار رفته را هرگز در منطقه‌ای که دسترسی به آن برای کودکتان ممکن است، قرار ندهید.
خیلی مراقبشان باشید و از آنها چشم بر ندارید
تا زمانی که نوزادان به اندازه کافی باهوش شوند و خطرات خوردن و بلع چیزهای تصادفی را درک کنند، همیشه اطمینان حاصل کنید که شخصی وجود دارد که از کودکتان مراقبت کند؛ بنابراین، به یاد داشته باشید که آنها کاشف و خلاق هستند حتی اگر فکر می‌کنید همه چیز‌های خطرناک را از دسترس خارج کرده اید، ممکن است آنها هنوز هم چیزی را پیدا کنند تا با آن خفه شوند!
با عصبانیت وسایل را از نوزاد نگیرید
اگر از این رفتار فرزندتان ناراحت هستید هیچ‌گاه او را سرزنش نکنید و به‌جای ناگهان گرفتن وسایل از دست و دهان کودک، وسایل را به آرامی و با بازی‌های خوشایند از او بگیرید و او را از وضعیت خطرناک بیرون بیاورید. دقت کنید که هیچ‌گاه حساسیت زیادی نسبت به این رفتار نشان ندهید، زیرا این‌گونه کودک برای انتقام گرفتن از شما به این کار متوسل می‌شود.
خارش لثه عامل مهم به دهان بردن وسایل در نوزاد
بسیاری از کودکان به علت خارش لثه، همه وسایل را به دهان خود وارد می‌کنند؛ پس برای تسکین خارش لثه در این ماه‌ها و تا زمان بیرون آمدن همه دندان‌های کودک از ژل‌های تسکین‌دهنده و اسباب‌بازی‌های مخصوص کمک بگیرید. 
برای برطرف کردن نیاز کودک به گاز زدن وسایل و فرو بردن آن در دهان، اسباب‌بازی‌های بی‌خطر و تمیز مانند کتاب‌های پارچه‌ای در دسترس فرزندتان قرار دهید.
استرسش را کم کنید
کودک، بسیاری از وسایل را برای شناخت جهان پیرامونش به دهان خود وارد می‌کند، پس برای اینکه کودکتان وسایل را به دهان نبرد، به اندازه کافی به او توجه کنید تا دچار استرس نشود و دنیا را جای امنی ارزیابی کند و برای شناخت جهان بیش از اندازه از این روش شناخت استفاده نکند. 
یادتان نرود که شاید کودکان به دنبال جلب توجه این کار را انجام دهند و پا روی خط قرمزهایتان بگذارند تا از شما توجه کافی دریافت نمایند.