[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

خیلی عقب افتاده‌ایم... ، روزنامه شیراز نوین

یک عمر شهرهای کوچکی مثل سیرجان و قائمشهر در حسرت ذره‌ای از اعتبار و شخصیت فوتبال شیراز بودند. نه فقط از سیرجان، که از کل استان پهناور کرمان که تا دو دهه پیش هیچ تیمی در سطح اول فوتبال کشور نداشت، بازیکنان زیادی راهی شیراز می‌شدند تا بلکه بتوانند دقایقی در تست‌های یکی از دو تیم مطرح زرد و نارنجی این شهر حاضر شوند و اگر معجزه‌ای رخ دهد، بتوانند نظر مربیان فوتبال این شهر را جلب کرده و به واسطه اعتبار فوتبال شیراز به سطح اول فوتبال کشور راه پیدا کنند. 
اما حالا وضعیت فوتبال این دو شهر و این دو استان، به شکلی باورنکردنی تغییر کرده است. حالا این کرمان است که دو تیم در لیگ برتر و مجموعاً 4 تیم در سطوح بالای فوتبال ایران دارد و شیراز هیچ تیمی در لیگ برتر ندارد. تنها دو تیم در لیگ یک دارد که یکی از آنها هم به لطف فروش امتیاز یکی دیگر از تیم‌های استان کرمان توانسته به این سطح برسد!
سیرجانی‌ها به واسطه عملکرد حرفه‌ای مدیران ورزشی و غیرورزشی‌شان توانسته‌اند تیمی در حد و اندازه رده‌های بالای جدول ببندند؛ چیزی که در کل تاریخ فوتبال شیراز سابقه نداشته است. اگر هم تیمی از شیراز توانسته به رتبه‌های بالای لیگ برتر دست پیدا کند، این عملکرد درخشانش تناسبی با میزان آماده‌سازی‌ها و کارهای حرفه‌ای نداشته است. اما سیرجانی‌ها اگر با همین فرمان پیش بروند، تا چندسال آینده ممکن است قهرمانی در لیگ و درخشش در آسیا را هم تجربه کنند.
تیم گل‌گهر سیرجان که قدمتش با تیم‌های بزرگ شیراز هرگز قابل‌مقایسه نیست، حالا یکی از حرفه‌ای‌ترین باشگاه‌های کشور است؛ یکی از معدود تیم‌هایی که ورزشگاهی اختصاصی دارد. آنها امسال توانستند از حضور بانوان در ورزشگاه نیز برخوردار شوند؛ اتفاقی بسیار خوب برای این شهر کوچک که می‌تواند محبوبیت تیم فوتبالشان را از فرش به عرش برساند.
به واسطه حضور بانوان در بازی‌های آغازین لیگ امسال، حضور آقایان هم در ورزشگاه چند برابر شده است و اگر روند ورود بانوان به استادیوم‌ها ادامه پیدا کند، بعید است دیگر بتوان صندلی خالی در ورزشگاه شهید قاسم سلیمانی این شهر پیدا کرد.
شور و هیجان حاکم بر سیرجان در شب‌های مسابقه، اتفاق خوشایندی است که شیراز سال‌هاست در حسرت آن است. شیراز نه تنها از لحاظ وضعیت نامساعد تیم‌هایش، نه تنها از نظر ریزش شدید تماشاگران تیم‌هایش، که از نظر زیرساختی نیز نسبت به آن شهر کوچک به شدت عقب مانده است. 
حتی نمی‌توان گفت شیراز نسبت به گذشته «درجا» زده است. به صراحت می‌توان گفت فوتبال شهرمان نسبت به همین یک دهه پیش، از هر نظر عقب‌گردی شدید داشته و از برخی شهرهای کوچک نیز عقب‌تر رفته است.
در این میان چیزی که عجیب می‌نماید، بی‌تفاوتی واضحی است که در شیراز، به خصوص در بین مسئولان و مدیران مشاهده می‌کنیم. مدیران ورزش و رؤسای فوتبال در یک دهه اخیر چه اقدامی در جهت جلوگیری از این عقب‌ماندگی انجام داده‌اند؟ چه حرکتی صورت گرفته که بتوان به آینده فوتبال این شهر امیدوار بود؟ چرا با مشاهده وضعیت گل‌گهر سیرجان که به آن اشاره شد، یا تیمی مثل نساجی از شهر کوچک قائمشهر که امروز برای جدال با ستارگان فوتبال جهان در فوتبال آسیا آماده می‌شود، به رگ غیرت کسی برنمی‌خورد؟
فوتبال‌دوستان و پیشکسوتان و رسانه‌های این شهر و استان هم در این راه بی‌تقصیر نیستند که به اندازه کافی مطالبه‌گری نکرده‌اند. کدام هوادار فوتبال شیراز تصور می‌کرد روزی باید حسرت فوتبال این شهرهای کوچک را بخورد؟ 
مدیران ورزش و رؤسای فوتبال شیراز و فارس باید بدانند که بخش اعظمی از عملکرد آنها با میزان رضایت فوتبال‌دوستان این دیار سنجیده خواهد شد و آنها از این پس باید پاسخ‌گوی مطالبه‌گری این قشر پرشمار باشند.

 

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی