انسان برای انجام هر کاری نیاز به انگیزه درونی یا بیرونی و انگیزه مادی یا معنوی دارد و منشأ انگیزه‌های درونی نیازهای زیستی یا نیازهای معنوی و تعالی است. چرا ما هر روز خوردن صبحانه و نهار و شام را تکرار می‌کنیم و هیچگاه نمی‌گوییم من از خوردن ناهار خسته شدم؛ بلکه با فرارسیدن وقت ناهار احساس می‌کنیم یک عامل درونی ما را به طرف غذا سوق می‌دهد و اگر چند ساعتی به تأخیر بیفتد اوقاتمان تلخ می‌شود و ممکن است پرخاشگری هم بکنیم. علت این امر نیازهای زیستی و فیزیولوژیکی است؛ یعنی وقتی موادغذایی، آب و... در بدن کم می‌شود، عضلات معده شروع به انقباض و فعالیت می‌کنند، به گونه‌ای که ما را متوجه کنند که بدن نیاز به مواد غذایی دارد و این نیاز تبدیل به یک میل و یک حالت روانی می‌شود. در نتیجه ما با علاقه و ولع سر سفره غذا می‌رویم و هرروز نیز این کار را تکرار می‌کنیم و هیچگاه نیز دلسرد و دلزده نمی‌شویم. به موازات این نیازهای مادی بعد غیرمادی وجود ما نیز برای ادامه حیات و بقا نیاز به غذا دارد و باید غذای متناسب با آن تأمین شود. خداوند که آفریدگار جسم و جان ماست همه نیازهای ما را تأمین کرده است و جالب اینجاست که مابه‌ازاء این نیازها چیزهایی است که با طبع ما بسیار سازگار است. خداوند جهان مادی را با انواع و اقسام مواد غذایی رنگارنگ و مطبوع خلق کرده است تا نیازهای مادی ما تأمین شود. آموزه‌های دینی از جمله نماز، روزه و سایر عبادات برای ما به عنوان غذا مقرر فرموده و در قالب دین و از طریق وحی به پیامبران نازل کرده است. اگر ما انسان‌ها به این حقیقت پی ببریم که برای ادامه حیات معنوی روح ما نیازمند به غذاهای معنوی است و با این غذای معنوی است که انسان از نگرانی و اضطراب رهایی یافته و آرامش می‌گیرد، در این صورت با علاقه و اشتیاق فراوان به استقبال نماز خواهیم رفت. 
در خصوص علت بی‌علاقه‌گی به نماز نیز دلایل متعددی در این مسئه دخیل است، از جمله:
الف- عدم شناخت کافی نسبت به معبود اصلی خدا
ب- آسیب‌پذیری مقطع نوجوانی و جوانی. این مقطع سنی، مقطع حساس و بحرانی برای جوانان و نوجوانان است. مسائل و بحران‌های بلوغ از یک طرف، شک و تردیدهای مذهبی از طرف دیگر، ناپختگی و بی‌تجربگی و گرایش سریع به الگوهای غیرواقعی که اهل نماز نیستند، زمینه‌هایی است که در خود فرد وجود دارد و باعث می‌شود که جوانان و نوجوانان علاقه چندانی به نماز نداشته باشند. 
ت- عدم درک صحیح از نماز و فلسفه آن به دلیل عدم شناخت از نماز و اهمیت و اسرار نهفته در آن.
پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله) می‌فرماید: «لَو تَعلَمُ مَالَکَ فِی الصَّلاهِ و مَن تُنَاجِی مَا انفَتَلت» (بحارالانوار، ج 74، ص80)؛ «اگر بدانی نماز چیست و با چه کسی نجوا و گفتگو می‌کنی خسته نمی‌شوی و نماز را به اتمام نمی‌بری.»
راضیه گنجی آزاد، دبیر دین و زندگی هنرستان هنر و اندیشه، ناحیه یک شیراز