[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

از تهیه لباس فرم تا سرویس مدرسه، روزنامه شیراز نوین

 مریم شمالیان- شیرازنوین
 shomalianm@gmail.com

هرساله با فرا رسیدن مهرماه و فصل بازگشایی مدارس، شاهد شور و شوق گسترده‌ای در شهر و دیار خود هستیم که البته با دغدغه‌هایی برای والدین هم همراه است.
از ثبت‌نام در مدارس تا تهیه کیف و کفش و لباس فرم و لوازم‌التحریر و... همگی دغدغه‌های مالی و فکری برای بسیاری از والدین در پی دارد و در این میان همچنین مسئولان هم برای انجام ثبت‌نام‌ها، چاره‌اندیشی برای رفع ترافیک با شروع فصل مدارس و... اقداماتی را در نظر گرفته و باید اجرا کنند تا دغدغه‌ها کم و کمتر شود.
افزایش قیمت‌ها در سال‌های اخیر موجب شده تا در آستانه ماه مهر، روزهای پراضطرابی برای خانواده‌ها ایجاد شود؛ نگرانی از اینکه شاید نتوانند تمام نیازهای فرزند خود را برای مدرسه مهیا کنند.
 لباس فرم مدرسه؛ یک موضوع اساسی
در این میان یکی از این نگرانی‌ها تهیه لباس فرم مدرسه است؛ لباسی که برای حذف فاصله طبقاتی بین دانش‌آموزان باب شد. در اواسط دهه 70 تصمیم گرفته شد تا دانش‌آموزان از فرم‌های یکسان استفاده کنند و هدف اصلی از یکدست شدن لباس دانش‌آموزان، حذف فاصله طبقاتی میان بچه‌ها بود تا خبری از فخرفروشی و چشم و هم‌چشمی در مدارس وجود نداشته باشد.
در ادامه این روند و در اوایل دهه 80، مدارس تولیدی‌هایی را برای خرید روپوش مدارس تعیین کردند و چنانچه دانش‌آموزی به این موضوع تن نمی‌داد، مورد بازخواست قرار می‌گرفت؛ در نهایت قصه لباس فرم مدرسه آن‌قدر جدی شد که سال 96 حتی کارگروه سامان‌دهی مد و لباس اسلامی‌ایرانی وارد ماجرا شد تا با ارائه دستورالعمل کلی، سر و سامانی به لباس فرم دانش‌آموزان بدهد که این دستورالعمل هیچ‌وقت بر اساس نظام واحدی تدوین نشد تا دست مدارس در انتخاب رنگ، طرح و مدل مطابق با استانداردهای تعریف‌شده حسابی باز شود و هر مدرسه ساز خودش را در فرم پوششی بزند.
تغییر دائمی رنگ و مدل به دردسری برای والدین تبدیل شده و اگر لباس فرم سال قبل برای سال بعد دارای آن رنگ قبلی نباشد، والدین باید مجدداً لباس جدید خریداری کنند و این هزینه مضاعفی را در شرایطی که نوشت‌افزار و سرویس مدرسه و... نیز هزینه‌های زیادی در پی دارد، ایجاد می‌کند.
در این خصوص از برخی والدین نظرخواهی کرده‌ایم:
لاله زن 42ساله‌ای که مادر 2 دانش‌آموز ابتدایی است، در این خصوص می‌گوید: خرید لباس فرم برای یک مقطع با رنگ و مدل مورد نظر مدرسه یک چیز است و اینکه گاهاً لباس‌های فرمی که در برخی مراکز معرفی‌شده ارائه می‌شوند، دارای پارچه چندان مرغوبی نیستند، موضوع دیگری است.
این عدم کیفیت موجب می‌شود که یک دست لباس فرم مدرسه در همان سال تحصیلی هم دوام نیاورد؛ تا چه رسد به استفاده برای سال آینده!
یک پدر جوان که خود را مهدی معرفی می‌کند نیز اجبار برای تهیه لباس فرم را اقدام چندان مناسبی نمی‌داند و می‌گوید: اینکه دانش‌آموزان یک فرم یکسان داشته باشند خوب است، اما برخی از فرزندان به خصوص بچه‌های پیش‌دبستانی و کلاس اولی راجع به اینکه مجبور به پوشیدن لباسی با این سبک شوند که برای اولین بار آن را به تن می‌کنند، عمدتاً همکاری نمی‌کنند و دوست دارند با لباس‌‌های معمول خود به مدرسه بروند که اگر در این خصوص برای دانش‌آموزان کم‌سن و سال کمی مراعات‌هایی انجام شود، مسلماً بهتر است و موضع نمی‌گیرند و سال‌های بعد که بزرگ‌تر شدند، راحت‌تر با این موضوع کنار می‌آیند.
یکی دیگر از اولیای دانش‌آموزان که فرزند دبیرستانی دارد و خود را رسولی معرفی می‌کند هم از قیمت بالای لباس فرم گلایه دارد و بیان می‌کند: قیمت این لباس‌ها بالاست و خرید آنها برای اولیای دانش‌آموزان در وضعیت کنونی جامعه بسیار سخت شده است؛ سال گذشته لباس فرم دخترم را کمی بزرگ‌تر خریدم تا امسال هم بتواند از آن استفاده کند، اما متأسفانه رنگ لباس‌ها عوض شد.
در این میان اما خانمی که خود را زیبا معرفی می‌کند، معتقد است رفتن بچه‌ها با لباس فرم به مدرسه، مقرون‌به‌صرفه‌تر است؛ او می‌گوید: گرچه قیمت لباس فرم مدارس نسبت به پارسال افزایش داشته، اما با این حال خرید آن برای استفاده در طول سال تحصیلی، مقرون‌به‌صرفه‌‌تر از خرید یک دست پوشاک غیرفرم برای رفتن به مدرسه است.
 دغدغه‌ای به نام کتاب و نوشت‌افزار
دیگر موضوع مهمی که والدین را در آستانه ماه مهر به خود مشغول می‌سازد، تهیه کتاب و نوشت‌افزار است؛ نوشت‌افزارهایی که با تصاویر و زرق و برق خود به‌ویژه برای دانش‌آموزان ابتدایی بیشتر به چشم می‌آیند و خواهان آن هستند و البته قیمت‌های بالایی هم دارند؛ به ویژه دفتر که یک وسیله مصرفی است و باید در طول سال به صورت مداوم خریداری شود.
جامدادی و انواع مداد و خودکارهای جورواجور نیز با قیمت‌هایی که نسبت به سال‌های قبل گران‌تر شده، خود بخش دیگری از ماجراست که والدین باید به آن بودجه اختصاص دهند.
رضا پدر جوانی که برای خرید کیف کوله‌ای مدرسه به یک لوازم‌التحریری در شهر صدرا مراجعه کرده است، می‌گوید: قیمت یک کیف کوله‌پشتی از 700هزار تومان شروع شده و به یک‌میلیون و 200هزار تومان و بالاتر هم می‌رسد و این قیمت‌ها واقعاً برای والدینی که دو یا سه بچه مدرسه‌ای دارند، واقعاً کمرشکن است.
 دغدغه‌های رفت و آمد دانش‌آموزان به مدرسه
یکی از موضوعات اصلی در طول سال تحصیلی، ایاب و ذهاب دانش‌آموزان است که در این میان سرویس مدرسه نقش مهمی دارد.
افزایش قیمت سرویس مدارس در برخی موارد موجب شده تا افراد تمایل به استفاده از تاکسی‌های اینترنتی که طرحی در قالب سرویس مدارس تعریف کرده‌اند، داشته باشند؛ برخی از والدینی که برای این طرح ثبت‌نام کرده‌اند، از کمتر بودن هزینه سرویس در این تاکسی‌ها نسبت به قیمت اعلام شده از سوی پیمانکاران مدارس خبر می‌دهند.
اما نظرات دیگری هم وجود دارد که سرویس تأییدشده از سوی مدرسه را برای رفت و آمد فرزند خود مناسب‌تر می‌دانند و خیالشان راحت‌تر است. ندا که یک دختر کلاس اولی را امسال به مدرسه می‌فرستد، به عنوان یک مادر، استفاده از سرویس موردتأیید مدرسه دخترش را بهتر می‌داند و اینکه هر روز دخترش با راننده سرویس مشخصی تردد کند را ترجیح می‌دهد.
در پایان لازم می‌دانیم بر یک نکته تأکید کنیم و آن این است که در آستانه سال تحصیلی که شاهد شور و شوق خرید مدرسه در گوشه و کنار شهرمان هستیم، یادمان نرود که خانواده‌هایی هستند که در خرید حداقل‌ها برای فرزندشان در آستانه ماه مهر، چشمشان به مهر ماست و در حد توان خود می‌توانیم از طریق مراکز نیکوکاری، افرادی که شاید خودمان در دور و بر می‌شناسیم و... سهمی از شادی ماه مهر را به دل کوچک فرزندانشان هدیه کنیم.

 

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی