رئیس جمهور، وزیر جدید ورزش را مأمور کرده که در نزدیکی فرودگاه امام خمینی(ره)، زمینی را در نظر گرفته و به سرعت برای ساخت ورزشگاهی بزرگ مانند ورزشگاه‌های قطر در جام جهانی 2022 اقدام کند!
این موضوع را از دو منظر می‌توان نگریست؛ اول اینکه با توجه به تعداد بسیار زیاد پروژه‌های نیمه‌تمام ورزشی در کشورمان، ساخت یک ورزشگاه لوکس تا چه میزان با اهمیت محسوب می‌شود؟ آیا اتفاقات اخیر و وضعیت نامناسب ورزشگاه آزادی در میزبانی از فوق ستاره پرتغالی، مسئولان ورزش کشور را خجالت‌زده کرده و آنها را به فکر فرو برده؟ یا اینکه دل آنها صرفاً برای ورزش کشور سوخته که چنین مسئله‌ای را به این سرعت مطرح می‌کنند؟
در همین شهر خودمان، چند پروژه بسیار بزرگ ورزشی، مجموعاً نزدیک به نیم قرن است که نیمه‌تمام مانده‌اند و ورزش استان از هر حیث از این بابت ضربه خورده است. چطور با وجود چنین مواردی که مشابه آنها تقریباً در تمامی استان‌ها وجود دارد، مسئولان کلان مملکت به فکر احداث یک ابرپروژه دیگر می‌افتند؟ تشخیص درست اولویت‌ها یکی از فاکتورهای مهم مدیریتی است و باید با نظر جمعی از مدیران و صاحب‌نظران ورزش انجام شود. مدیران ورزش استان‌ها هم باید در این تصمیم‌گیری‌ها دخیل باشند و به‌عنوان مثال، مدیر ورزش فارس باید این موضوع را به مدیران بالادستی خود گوشزد کند که وقتی پارسِ بین‌المللی هنوز اندر خم یک کوچه مانده، تأسیس ورزشگاه بزرگ دیگری برای پایتخت‌نشینان چه لزومی دارد؟
از طرف دیگر، باید دید که ادعای رئیس جمهور و وعده‌ای که می‌دهد، تا چه میزان عملی است؟! باز هم باید به نکته قبلی برگردیم! وقتی ما در تکمیل پروژه‌های بزرگ اما معمولی خود درمانده‌ایم، چطور می‌توانیم وعده احداث پروژه‌ای به آن عظمت را به ورزش دوستان بدهیم؟ حتی اگر خوش‌بین باشیم و واژه عوام‌فریبانه را به کار نبریم، باید بگوییم چنین وعده‌هایی غیرکاشناسی و غیرمنطقی هستند.
انتظار می‌رود که مدیران ورزش استان و همچنین نمایندگان شیراز و فارس در مجلس شورای اسلامی، اولویت‌های ورزش کشور را به خوبی برای وزیر جدید ورزش روشن کنند.