در ستایش پارس

بنیان اقتصاد نوین جهانی بر مبنای گردشگری بنا شده است. دوران درآمدزایی سنتی از نفت و معادن در چشم‌برهم‌زدنی به پایان خواهد رسید و اقتصادهایی که بر پایه ثروت‌های فسیلی بنا شده‌اند، ویرانه می‌شوند.
بر پایه همین برهان، بسیاری از کشورها از اقتصاد نفتی و معدنی چشم‌پوشی کرده و راهکار درآمدزایی از حوزه‌های دیگر را برگزیده‌اند. برخی از کشورهای پیشرفته به حوزه‌های دانش‌بنیان و نرم‌‌افزاری برای کسب درآمد متوسل شده‌اند و شماری دیگر با پرهیز از خام‌فروشی، به صادرات محصولات فرآوری شده که ارزش افزوده دوچندانی در بطن خود می‌پرورانند، روی آورده‌اند.
اما درآمدزایی از چنین مسیرهایی برای کشورهای در حال توسعه آسان نیست؛ چراکه رویکردهای دانش‌بنیان و فرآوری کالا نیازمند زیرساخت‌های کلان و پیشینه طولانی فعالیت است و یک‌شبه نمی‌توان به درآمدزایی از آنها امید بست.
در این بحبوحه است که مؤلفه‌های گردشگری همانند یک ابرقهرمان برای نجات اقتصادی کشورهای در حال توسعه از راه می‌رسد و جایگزین شایسته‌ای برای خام‌فروشی‌های مبتنی بر نفت و معدن می‌شود. درآمدزایی از حوزه گردشگری به‌مراتب آسان‌تر از شالوده‌ای است که برپایه صادرات تکنولوژی بنا شده است. حال این رویکرد را در کشور پهناور ایران و پایتخت تمدنی آن، شیراز، مرور کنیم.
قدمت تمدن ایران ریشه در تاریخ بشریت دارد و برخی از کارشناسان پیشینه شهرراز را تا هفت‌هزار سال ارزیابی می‌کنند.
اگر کشورهای حاشیه خلیج فارس به درآمدزایی از کویر و نمونه‌های پوشالی پرسپولیس دل بسته‌اند، در استان پهناور فارس همه مؤلفه‌هایی که پیش‌نیاز موفقیت در عرصه گردشگری است، تجمیع شده‌اند. گنبد ملکوتی شاهچراغ(ع) بر بلندای سومین حرم اهل بیت(ع) نورافشانی می‌کند و یادگارهای گران‌بهای اعصار هخامنشیان و زندیه نشان از بلوغ فرهنگی و تمدنی مردمان این دیار 
دارد.
به گردشگری ادبی که می‌رسیم، نامدارترین شاعران جهانی در خاک پاک‌نهاد شیراز آرمیده‌اند و گذرهای زیادی وجود دارد که می‌توان گردشگری نوظهور انقلاب را در آنها به تصویر کشید. در همین راستا، طبیعت روح‌نواز شیراز آوازه جهانی دارد و با دست پر در حوزه گردشگری غذا و توریسم سلامت میدان‌داری می‌کنیم.
اما برای موفقیت در همه اینها، به یک پیش‌نیاز اساسی و تغییر نگرش بزرگ نیاز داریم. دولت‌ها باید به این خودباوری برسند که اقتصاد شکننده نفتی جواب‌گوی نیازهای کشور نیست و استحصال بی‌رویه درآمد از منابع مالیاتی به معنای رشد نارضایتی در بطن جامعه است.
چنانچه این نگرش در جامعه مدیران نهادینه شود، در حوزه صیانت از زیرساخت‌های گردشگری اقدامات کارسازتری انجام داده و روند فرسایش میراث فرهنگی آهسته‌تر خواهد شد.
از سوی دیگر دولت باید به این باور برسد که بنیان صنعت گردشگری بر دوش بخش خصوصی استوار است و فعالان و سرمایه‌گذاران این حوزه بازوان پرتوان حاکمیت برای رونق اقتصادی هستند.
تجربه نشان داده است که بخش خصوصی همواره کارنامه پربارتری نسبت به دولت‌ها در تصدیگری و اجرا داشته است و چنانچه حاکمیت رسالت نظارتی خود را به‌درستی انجام دهد، با تعالی اقتصادی و سرفرازی کشور مواجه می‌شویم.
رویداد گردشگری پارس آزمونی برای دولت است که تغییر نگرش خود را نسبت به همتایان قبلی‌اش نشان دهد. چنان‌که از ظواهر امر پیداست، نمایندگان ارشد دولت، میراث فرهنگی و مدیریت شهری، به همراه سایر دستگاه‌های ذی‌ربط به میدان عمل آمده‌اند؛ اما باید دید که این حضورهای فیزیکی به حمایت حقیقی از صنعت گردشگری می‌انجامد یا با سناریوهای ناموفق دولت‌های پیشین در حوزه اقتصاد توریسم روبه‌رو هستیم. نتیجه این ماجرا در آینده نزدیک آشکار خواهد شد...
پی‌نوشت:
سیزدهمین نمایشگاه گردشگری پارس و چهاردهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی شیراز از ۱۳ تا ۱۶ دی‌ماه در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی فارس واقع در شهرک گلستان برپاست.