صنایع هستی

نمایشگاهی از صنایع بسیار زیبای دستی، اما این بار متفاوت و کار معلولان جسمی، در طبقه همکف ساختمان شماره یک استانداری، در روز جهانی معلولان هم‌استانی برگزار شد. از آنجاکه با شتاب از نمایشگاه مذکور عبور می‌کردم، توجهم را جلب نکرد تا اینکه دانستم اینهایی که به نمایش درآمده نه که صنایع دستی، بلکه شاهکارهایی از تمام هستی ناتوانان و کم‌توانان جسمی‌حرکتی یا جسمی‌روحی هستند.
جناب مهندس بدری مدیرعامل محترم شرکت با شور و اشتیاق تمایل نشان داد. به اتفاق تمام معاونین چند دقیقه‌ای را میهمان نمایشگاه شدیم. آنچه دیدم و آنچه دیدیم، غیرقابل‌توصیف در قالب واژه‌هاست.
به خودم نهیب زدم خداوند قادر و توانا، جسمی سالم را عنایتم فرموده است، اما برای انجام دادن شرح وظایف خیلی عادی اداری گاهی به ستوه می‌آیم و گلایه می‌کنم از شرایط سخت کاری و وضعیت به زعم خودم دشواری که برخی اوقات دچارش هستم.
وقتی آثار و صنایع دستی عزیزان معلول را از نزدیک دیدم و دوست خوبم مهندس مجیدیان عزیز -اسپانسر برگزاری نمایشگاه وابسته به بهزیستی فارس- با بیانی شیوا و پر از هیجان به تشریح و چگونگی خلق آثار می‌پرداخت، از خودم و خدای خویش خجالت کشیدم که با بدنی سالم دریغ از توانایی انجام گوشه‌ای از مخلوقات دست عزیزان؛ از ترمه زیبا گرفته تا تابلو نقاشی و کَنده‌کاری بر چوب و... 
قسمت باورنکردنی‌اش جایی بود که فرش‌های دستبافت، هنر دست نابینایان مادرزاد (مجیدیان برایمان گفت قصد دارد سورپرایزمان کند با ساخته‌های دست عزیزان نابینا و به تعبیری امروزی‌تر، روشن‌دلان مادرزاد) انگشت حیرت را بر دهانمان بُرد. پاسخ تعجبمان این‌گونه بود که ابتدا کارشناس مربوطه رنگ‌ها را برای آنها تشریح می‌کند و سپس سمبل هر رنگی بر تخته‌ای با حس لامسه و انگشتان دست آنها تشخیص داده می‌شود (قریب به مضمون). القصه رنگ را از یکدیگر تمییز می‌دهند و رج‌هایی که زده می‌شود و گبه و گلیم را از دار قالی تولید می‌کنند. کاری خارق‌العاده و البته ساخته‌هایی زیبا...
و خوش‌تر آنکه هنرمندانه منع شدیم از به کار بردن پسوند مادرزاد برای نابینایان جهت حفظ شأن مقام و منزلت مادری که ناخواسته جگرگوشه‌اش را نابینا به عنوان هدیه خداوند به دنیا آورده و تقدیم کرده است که بگوییم:
«نابینایان بدو تولد»
چنان تحت تأثیر قرار گرفتیم که به دنبال خرید صنایعی که فقط دستی نیست، بلکه تمام هستی سازنده‌اش را پشت فرایند ساخته شدنش پنهان دارد، بودیم.
آری! صنایع هستی معلولان.
و ‌آن عزیزانِ جان آن‌قدر بلندنظر هستند که درخواست وجه نکنند؛ بلکه هنر سرپنجه‌های دست و پا و روح و روانش را تقدیم می‌کند به قیمتی که نمی‌توان رویش گذاشت.
جناب مهندس بدری که پیش‌تر احساساتی شدنش را در زندان عادل‌آباد شیراز به وقت نظاره کردن کودک چندماهه کنار مادرش در بند نسوان شاهد بودم، این بار بغضش را فروخورد و لبخندزنان به وقت امضای دفتر یادبود نمایشگاه و تحسین آنان، دعوتشان کرد پس از فارغ شدن از روز جهانی معلولان، در اولین فرصت شرکت آب منطقه‌ای میزبان نمایشگاه عزیزان جان شود. برگ سبزی تحفه درویش...
توصیه‌ام دیدن دوستان و همکاران از نمایشگاه موصوف 
بود.