میثم محجوبی - گروه ورزش
چهارشنبه هفته گذشته در هوای سرد ورزشگاه حافظیه، از دقیقه 45 به بعد همه می‌دانستند که قرار نیست اتفاقی در بازی رخ دهد. فجر شهید سپاسی دو گل جلو بود و حریف هم توان عرض اندام نداشت؛ بنابراین تماشای یک بازی کسالت‌بار، فقط از سر اجبار بود که میسر شد.
یک هفته قبل‌تر، شاهد یک نمایش کسالت‌بار دیگر بودیم؛ دیگر تیم شیرازی در همین ورزشگاه توانست در آخرین دقایق نتیجه بازی را تغییر دهد، اما حتی آن گل هم چیزی از غیرجذاب بودن بازی کم نمی‌کند.
اصولاً در لیگ یک ایران وضعیت همین است؛ لیگ برترمان هم با آنکه اختلاف فاحشی با لیگ یک دارد، اما همان هم آن‌چنان آش دهان‌سوزی نیست. بعضی بازی‌ها را به زحمت می‌توان تحمل کرد؛ آن‌هم به واسطه تماشاگرانی که شور و هیجان ایجاد می‌کنند.
اما در ادامه می‌توانید گزارشی از یک دیدار داخلی را ببینید؛ دیداری که فوتبال نیست، اما جذاب است؛ هرچه به پایانش نزدیک می‌شوید، جذاب‌تر و حساس‌تر هم می‌شود. اگر در ورزشگاه حضور داشته باشید، طرفدار هیچ‌یک از طرفین هم که نباشید، نمی‌توانید نسبت به آنچه در زمین می‌گذرد بی‌تفاوت باشید.
اگر از نتیجه بازی مطلع نیستید، این گزارش را تا انتها دنبال کنید و ببینید می‌توانید حدس بزنید که در نهایت کدام تیم پیروز میدان شده است؟
*شروع طوفانی
بازی از هفته دهم لیگ برتر بسکتبال برگزار می‌شود؛ پنجشنبه 30 آذر؛ جدال بین دو تیمی که هر دو رتبه سوم را در اختیار دارند! یکی از بالا و دیگری از پایین.
میزبان، تیم شیرازی لیموندیس است و طبیعت هم تیمی است که از پایتخت به میهمانی شیرازی‌ها آمده. بازی در حالی آغاز می‌شود که کمتر از 150 نفر تماشاگر در سالن حضور دارند که 10 نفر آنها خانم هستند.
بازی با 6 امتیاز پیاپی توسط بازیکنان لیموندیس آغاز می‌شود؛ جردن الکس آمریکایی با پرتاب سه‌امتیازی، چراغ اول را برای تیمش روشن می‌کند، اما کسب 6 امتیاز دوباره توسط بازیکنان میزبان، باعث می‌شود تا البرز آبکناری، سرمربی طبیعت، اولین وقت استراحت فنی را درخواست کند.
محمد شهریان که ظاهر خود را شبیه بازیکنان NBA ساخته و مورد توجه تینیجرهای حاضر در سالن قرار گرفته، پرتاب سه‌امتیازی را داخل سبد می‌فرستد، اما زمان مالکیت تیمش به پایان رسیده و امتیاز مورد قبول واقع نمی‌شود. حتی IRS یا همان ویدئوچک بسکتبالی‌ها هم نمی‌تواند به تیم تهرانی کمک کند.
در ادامه، طبیعت چند امتیاز عقب‌افتادگی را جبران کرده و تا پایان کوراتر اول به سه‌امتیازی لیموندیس می‌رسد: 18-15.
*آغاز اعتراضات
کوارتر دوم را طبیعت بهتر آغاز می‌کند و با دو پرتاب سه‌امتیازی، برای نخستین‌بار از میزبان پیش می‌افتد. بردلی، ستاره آمریکایی لیموندیس با پرتاب سه‌امتیازی قشنگ خود، همه‌چیز را در امتیاز 25 برابر می‌کند. آرش ثابتی هم که در کوارتر اول کم‌فروغ بود، این‌بار یک گام به عقب برمی‌دارد تا با پرتابی سه‌امتیازی، دوباره لیموندیس را پیش بیندازد. حالا دوباره البرز آبکناری مجبور به درخواست وقت استراحت فنی می‌شود.
تماشاگران شیرازی که حالا تعدادشان به حدود 250 نفر رسیده، کُری‌خوانی سنگینی را با تهرانی‌ها آغاز کرده‌اند که می‌توان گفت به افزایش انگیزه تیم میهمان کمک شایانی می‌کند!
خطایی روی جردن آمریکایی اعلام می‌شود و شاهد اولین اعتراض محمدرضا اسلامی، سرمربی لیموندیس هستیم؛ اعتراض‌هایی که تا پایان بازی نیز ادامه دارد.
*بازگشت طبیعت
جیلی بردلی با پرتابی سه‌امتیازی، پاسخ دو پرتاب آزاد هم‌وطنش را می‌دهد و لیموندیس دوباره 4 امتیاز پیش می‌افتد.
اشکان جعفری، بازیکن شماره 5 طبیعت، امتیاز ساده‌ای را از دست می‌دهد و در برگشت، مهدی جعفری، بازیکن شماره 5 لیموندیس، نه تنها دو امتیاز برای تیمش کسب می‌کند، بلکه یک پرتاب آزاد هم به دست می‌آورد. جعفری این پرتاب را از دست می‌دهد، اما نتیجه 33 بر 27 به سود لیموندیس است.
اما در 3 دقیقه پایانی همه‌چیز تغییر می‌کند؛ در این دقایق طبیعت 10 و لیموندیس تنها 3 امتیاز کسب می‌کند؛ بنابراین نیمه اول با یک امتیاز اختلاف برتری به سود طبیعت به پایان می‌رسد.
زمان استراحت بین دو نیمه مانند فوتبال، 15 دقیقه است.
دوباره این لیموندیس است که بازی را بهتر آغاز می‌کند و دو تیم در امتیاز 44 مساوی می‌شوند، اما در ادامه تهرانی‌ها 10 امتیاز متوالی کسب می‌کنند تا اسلامی با عصبانیت درخواست وقت استراحت فنی کند. اختلاف در ادامه به 12 امتیاز هم می‌رسد و به نظر می‌آید بازگشت به بازی خیلی سخت باشد، اما در عرض فقط چند ثانیه، لیموندیس این اختلاف را به 3 امتیاز کاهش می‌دهد. 
تماشاگران جانی دوباره گرفته و علیه تیم تهرانی رجز می‌خوانند. یک دقیقه به پایان نیمه اول مانده و طبیعت با امتیاز 61 بر 58 از لیموندیس پیش است؛ ثابتی در این یک دقیقه دو فرصت امتیازگیری را از دست می‌دهد، اما پرتاب 3 جردن هم تبدیل به امتیاز نمی‌شود تا فرصت برای جبران باقی بماند. در نهایت کوارتر سوم با نتیجه 61-58 به سود طبیعت به پایان می‌رسد.
*قفل 6 دقیقه‌ای روی سبد لیموندیس
دو دقیقه وقت است تا کوارتر چهارم آغاز شود؛ استرس هر دو تیم و تماشاگران که حالا تعدادشان حدود 400 نفر است، لحظه به لحظه بیشتر می‌شود. ساعت پنج‌ونیم بعد از ظهر است و دو تیم در گرفتن امتیاز ناکام هستند. بلاک‌شات فوق‌العاده وحید دلیر زهان، تماشاگران را به وجد می‌آورد. 
اسلامی همچنان به داور معترض است؛ داور به سراغ او می‌آید و لحظاتی سرمربی لیموندیس را به آرامش فرا می‌خواند. امتیازگیری لیموندیس از همین لحظه آغاز می‌شود؛ بردلی 2 امتیاز، دلیر زهان 2 امتیاز، توباک 2 امتیاز و دوباره دلیر زهان 2 امتیاز! 6 دقیقه از کوارتر چهارم گذشته و هنوز طبیعت یک امتیاز هم نگرفته؛ آیا پیروزی بزرگ محقق می‌شود؟
حالا مربیان طبیعت به داور اعتراض می‌کنند و دل توی دل کادر فنی زرشکی‌پوش لیموندیس نیست. 
بالاخره دو پرتاب آزاد نصیب محمد شهریان می‌شود؛ او یکی از پرتاب‌ها را از دست می‌دهد، اما همان یک امتیازی که می‌گیرد، تیمش را در مسیر امتیازگیری قرار می‌دهد. جردن آمریکایی پرتاب دوامتیازی را ساده از دست می‌دهد، اما در ادامه 4 امتیاز کسب کرده و بازی را در امتیاز 67 برابر می‌کند.
پرتاب دیگر جردن به لبه سبد برخورد می‌کند، اما در برگشت، اشکان جعفری 2 امتیاز برای تهران کسب می‌کند. بردلی در فاصله 90 ثانیه به پایان مسابقه، پاسخ او را می‌دهد و بازی 69-69 شود.
2 امتیاز دیگر برای جردن و نتیجه 73-71. حالا هر پرتابی با واکنش‌هایی پررنگ‌تر از سوی تماشاگران مواجه می‌شود؛ حساسیت به اوج رسیده و نماینده شیراز نمی‌خواهد فرصت طلایی برای شکست یک تیم مدعی را از دست بدهد.
درست 60 ثانیه به پایان بازی باقی مانده که دو پرتاب آزاد نصیب وحید اسلامی، کاپیتان کرمانی لیموندیس می‌شود؛ تماشاگران او را تشویق می‌کنند. پرتاب اولش راحت وارد سبد می شود: 71-70. پرتاب دومش هم فتوکپی پرتاب اول است: 71-71.
شهریان از NBA دو امتیاز دیگری برای تیمش کسب می‌کند و در برگشت، ضربه دلیرزهان با بدشانسی به لبه سبد برخورد می‌کند. اسلامی تایم‌اوت می‌گیرد؛ روی صندلی می‌نشیند و روی وایت‌بورد توضیح می‌دهد که بازیکنانش در 26 و نیم ثانیه پایانی چه باید بکنند. حیف است امتیازات این بازی از دست برود.
تیم‌ها به زمین باز می‌گردند و اسلامی پیش از به جریان افتادن مسابقه، دوباره درخواست وقت استراحت فنی می‌کند! هر دو تیم 4 خطا مرتکب شده‌اند و محدودیت آنها از این نظر هنوز به پایان نرسیده است.
بالاخره بازی به جریان افتاده و پرتاب مهدی جعفری برای لیموندیس از دست می‌رود. حالا برنامه این است که لیموندیس خطا کند؛ این کار را هم انجام می‌دهد، اما اسلامی درخواست IRS دارد؛ هرچند داور به خواسته او تن نمی‌دهد.
پرتاب اول آرمان زنگنه تبدیل به امتیاز نمی‌شود، اما دومی چرا؛ نتیجه 74-71 به سود میهمان مشکی‌پوش.
*دو ثانیه هم کافی است
حالا تنها راه به تساوی کشاندن مسابقه، یک پرتاب 3امتیازی لحظه آخری است، اما حسن علی اکبری بلندقامت اجازه پرتاب سه‌امتیازی را به کاپیتان لیموندیس نمی‌دهد و توپ به بیرون می‌رود.
طبق چیزی که روی اسکوربورد می‌بینیم، فقط 4دهم ثانیه به پایان بازی باقی است، اما داوران باید فیلم را بررسی کنند و زمان دقیق باقی‌مانده را اعلام کند. 4دهم به کار لیموندیس نمی‌آید، اما 4 ثانیه، یعنی فرصت یک پرتاب سه‌امتیازی.
در نهایت روی 2 ثانیه به توافق می‌رسند؛ یعنی فرصت برای یک پاس سریع و یک پرتاب که هم سریع باشد و هم بسیار دقیق!
داور توپ را به مهدی جعفری در پشت سبد طبیعت می‌سپارد. بردلی، مطمئن‌ترین سه‌امتیازی زنِ لیموندیس فرار کرده و پاس جعفری را در گوشه زمین دریافت می‌کند؛ او بلافاصله توپ را به سمت سبد رها می‌کند. توپ روی هواست که بوق پایان بازی به صدا درمی‌آید؛ این یعنی اگر توپ وارد سبد شود، امتیاز مورد قبول است و بازی به تساوی کشیده خواهد شد.
توپ شماره 14 آمریکایی لیموندیس به سمت سبد می‌رود؛ چهارصد جفت چشم به دنبال این توپ است و فقط تعداد اندکی از آنها می‌خواهند وارد سبد نشود.
در نهایت پرتاب بردلی به لبه داخلی سبد فلزی برخورد می‌کند و به زمین باز می‌گردد. استرسی که چند دقیقه تمام سالن را فرا گرفته بود، حالا برای اقلیت تهرانی تبدیل به شادی شده و برای شیرازی‌های میزبان، تبدیل به ناراحتی و حتی عصبانیت.
سرمربی لیموندیس به شدت به نحوه قضاوت داور معترض است؛ چند تماشاگر هم با داوران و ناظر داوری صحبت می‌کنند. اعتراض‌ها با بی‌احترامی همراه نیست و مسلماً چیزی هم تغییر نخواهد کرد. شیرازی‌های کم‌ادعا برابر تیم مدعی، پرستاره و پایتخت‌نشین، نمایشی شایسته داشتند، اما شکست خوردند.
*همه تخم‌مرغ‌ها در سبد فوتبال
این متن نمی‌تواند ارائه‌دهنده همه هیجانات و جذابیت‌های بازی عصر پنجشنبه باشد، اما شاید برای اثبات این قضیه کافی باشد که نباید همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد فوتبال گذاشت. 
بسکتبال، والیبال، کشتی، هندبال و خیلی رشته‌های دیگر «در کشور ما» از جذابیت‌هایی به مراتب فراتر از مسابقات فوتبال برخوردارند؛ باید زمینه را برای حضور تماشاگران بیشتر در چنین ورزش‌هایی فراهم کرد و این فرهنگ‌سازی، دست مسئولان امر را می‌بوسد.