باور نمی‌کنید زمانی این‌ها واقعاً وجود داشتند. بسیار بیشتر از میلیون‌ها گونه‌ای که امروزه روی زمین زندگی می‌کنند، در طول تاریخ این سیاره منقرض شده‌اند. چه بر‌اثر انتخاب طبیعی و چه بر اثر عوامل بیرونی طبیعی یا انسانی، بسیاری از حیوانات شگفت‌انگیز دیگر وجود ندارند.
ببر تاسمانی
مبدأ ببر تاسمانی، استرالیا، تاسمانی و گینه‌نو و از بزرگترین کیسه‌دارن گوشتخوار دوران مدرن بوده‌اند. اگرچه آن‌ها شبیه سگ‌های راه‌راه بودند اما چون بچه‌هایشان را در کیسه نگه می‌داشتند از بستگان نزدیک کانگورو‌ها به شمار می‌روند. ببر‌های تاسمانی رأس شکارچیانی بودند که در شب شکار می‌کردند. انقراض آن‌ها بیشتر به دلیل شکار بیش از حد مهاجران بریتانیایی استرالیا بود.
قورباغه طلایی
این قورباغه‌های کوچک نمونه‌ای از گونه‌هایی هستند که دانشمندان معتقدند بر اثر تغییرات آب و هوا و گرمایش جهانی از بین رفته‌اند. قورباغه طلایی در سال‌۱۹۶۶ در منطقه جنگلی کوچکی در کاستاریکا کشف شد. آن‌ها بیشتر از ۵‌سانتیمتر نیستند و آخرین بار در سال‌۱۹۸۹ مشاهده شده و از آن زمان در دسته حیوانات منقرض شده قرار گرفته‌اند.
کواگا
کوآگا زیرگونه گورخر بود که تا اواخر دهه۱۸۰۰ در آفریقای جنوبی زندگی می‌کرد. نیمه راه‌راه بودن، آن‌ها را کاملاً از گورخرها متمایز می‌کرد و شبیه ترکیبی از اسب و گورخر بودند. کواگا حدود ۲.۵‌متر طول و ۱.۲‌متر ارتفاع داشت. آن‌ها توسط مهاجران هلندی شکار شدند تا اینکه در سال‌۱۸۷۸ در طبیعت منقرض شدند. تعداد کمی ‌از آن‌ها به باغ وحش برده شدند، اما تولیدمثل موفقی نداشتند. آخرین کواگا در سال ۱۸۸۳ در آمستردام مرد.
 ببر کاسپین
ببر کاسپین از نظر اندازه بین ببر سیبری و ببر بنگال است و از غرب تا مرکز آسیا و چین دیده می‌شده است. تصور می‌شد که آن‌ها عمدتاً از گوزن و خوک‌های وحشی و همچنین اسب‌ها تغذیه می‌کرده‌اند. رومیان باستان از آن‌ها در نبردهای گلادیاتوری استفاده می‌کردند. ببر‌های کاسپین تا قرن بیستم در طبیعت وجود داشتند، اما به علت شکار تعداد آن‌ها به طور قابل توجهی کم شد. تلاش‌های زیادی توسط شوروی برای حفاظت از آن‌ها انجام شد که ناموفق بود.
گاو دریایی استلر
گاو‌های دریایی استلر در سال‌۱۷۴۱ توسط جورج استلر کشف شدند و بسیار بزرگتر از گاو‌های دریایی امروزی بودند. آن‌ها به طور متوسط ۸متر طول و حدود ۳‌تن وزن داشتند. متأسفانه آن‌ها حدود سه‌دهه بعد از کشفشان منقرض شدند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زمانی جمعیت این حیوان زیاد بوده است. متأسفانه طبیعت مطیع و آرام آن‌ها باعث شد اهداف آسانی برای شکار باشند و چون گوشت، چربی و پوست باارزشی داشتند برای شکار مطلوب بودند. آخرین گاو دریایی در سال ۱۷۶۸ کشته شد.
گوزن ایرلندی
گوزن‌های ایرلندی یا گوزن غول‌پیکر به عنوان بزرگترین گوزن زمین، تمایز منحصر‌به‌فردی با سایر گوزن‌ها داشتند. گوزن ایرلندی باوجود نامش، منحصر به ایرلند نبوده است بلکه بهترین بقایای حفظ شده آن‌ها در این جزیره کشف شده‌اند. علت انقراض آن‌ها دقیقاً مشخص نیست و قدمت آخرین بقایای آن‌ها به ۸۰۰۰‌سال پیش بازمی‌گردد.
بایجی
بایجی یا دلفین رودخانه‌ای چین زمانی در همه جای چین وجود داشت. آن‌ها تا دهه‌۱۹۵۰ بسیار مورد احترام چینی‌ها بودند. اما بعد از اینکه احترام تاریخی به بایجی‌ها کنار گذاشته شد، شکار بی‌رویه آن‌ها شروع شد و تا ۲۰‌سال ادامه یافت. تا سال‌۱۹۷۹ بایجی‌ها در خطر انقراض قرار داشتند. در سال ۱۹۸۹ جمعیت آن‌ها به حدود ۳۰۰‌دلفین رسید و در سال‌۲۰۰۶ رسماً منقرض شدند.
اروچس
منشا این جانوران گاو مانند غول پیکر هند بوده و پس از قرن‌ها به خاورمیانه، آسیا و اروپا رسیدند. اروچس‌های عظیم اصلاً اهلی نبودند، ولی اجداد گاو‌های اهلی امروزی بودند. به مرور زمان تا قرن سیزدهم، زیستگاه آن‌ها کوچکتر شد و تنها در لهستان، لیتوانی، مالدیو، ترانسیلوانیا و پروسس شرقی یافت می‌شدند. باتوجه به تعداد کم آن‌ها، شکار اروچس‌ها تا ۴۰۰‌سال بعد محدود شد، اما کمکی به نجات آن‌ها از انقراض نکرد. تصور می‌شود آخرین اروچس‌ها در اواسط دهه‌۱۵۰۰‌در لهستان کشته شد.
شیر غارنشین
در دوره پلیستوسن سه‌نوع مختلف از شیر‌های غارنشین وجود داشتند و همگی وحشتناک بودند. شیر غارنشین اروپایی، آمریکایی و اروسیایی و همگی گوشتخواران بزرگی بودند که تا حدود ۱۰‌هزار سال پیش زندگی می‌کردند. شیر غارنشین اروسیایی کوچکترین نوع بود. بر اساس یک اسکلت کامل شیر‌نر اروسیایی که در آلمان کشف شد، دانشمندان دریافتند که آن‌ها حدود ۱۰‌درصد بزرگتر از متوسط شیر‌های امروزی بودند. در حالی که گونه‌های آمریکایی و اروپایی حدود ۲۵‌درصد بزرگتر از شیر‌های امروزی بودند. دلیل خاصی برای انقراض آن‌ها پیدا نشده است.
مگاتریوم آمریکانوم
همه شما تنبل‌ها را دوست دارید. آن‌ها کوچک، بامزه، تنبل و شگفت‌انگیز هستند، اما نه به اندازه مگاتریوم آمریکانوم یا تنبل زمینی غول پیکر. این تنبل‌های بسیار بزرگ حدود ۴‌تن وزن و ۶‌متر طول داشته و جزو بزرگترین پستانداران زمینی بودند. محققان فکر می‌کنند که تغییرات آب و هوا به تدریج مناطق قابل سکونت برای این گونه را کاهش داده و باعث شده جمعیتشان به سرعت کم شود.
سمور رودخانه‌ای ژاپنی
سمور‌های رودخانه‌ای ژاپن به تازگی منقرض شده‌اند. زمانی میلیون‌ها سمور رودخانه‌ای در ژاپن وجود داشت، اما تقاضای زیاد برای پوست ارزشمندشان باعث شکار بی‌رویه آن‌ها در قرن بیستم و در نهایت انقراضشان در سال‌۲۰۱۲ شد.