یادی از عطار در انجمن شعر چشمه گراش
اولین جلسه انجمن شعر چشمه در 31 فروردین 1402 در کانون حضرت معصومه(س) با حضور اعضا برگزار گردید. در ابتدای جلسه دبیر انجمن با خوانش غزل 342 (حجاب چهره‌ جان می‌شود غبار تنم) جلسه را آغاز نمود. در ادامه اعضا به تحلیل و بررسی ابیات این غزل پرداختند. شعرخوانی اعضا و نقد و بررسی اشعار شاعران توسط دبیر انجمن صورت پذیرفت. در ادامه معصومه بهمنی دبیر انجمن، ضمن گرامیداشت یادروز عطار در ارتباط با ویژگی‌های شعری این شاعر پرآوازه گفت: «عطار نیشابوری در آغاز حیات و گویا تا مدتی از دوره‌‌ تحقیق در مقامات عرفانی، شغل عطاری خود را که لازمه‌‌ آن داشتن اطلاعاتی از طب نیز بوده، حفظ کرده و در عطاری سرگرم طبابت بوده است. در میان کاروان شعر و ادبیات ایران، عارف دردآشنا، عطار نیشابوری، با نگرش دینی و باور قلبی به مبدأ هستی و اعتقاد راسخ به اصل معاد، به فرجام انسان و جهان نیز توجه دارد.»
وی ادامه داد: «عطار نیشابوری بحق از شاعران بزرگ و از مردان نام‌آور تاریخ ادبیات ایران است. کلام ساده و گیرنده او که با عشق و اشتیاقی سوزان همراه است، همواره سالکان راه حقیقت را چون تازیانه شوق به جانب مقصود راهبری کرده است. عطار همچنین در سرودن اسرارنامه، زبانی ساده و بی‌آلایش و در عین حال هنری را برمی‌‌گزیند. تمام حکایات رمزگونه‌اش بیان مفاهیم عرفانی و اخلاقی است. صور بیانی را در این کتاب به کار می‌‌گیرد و هنر عطار در ساخت تشبیهات و استعارات نو و بدیع است.»
دبیر انجمن شعر چشمه تشریح کرد: «عطار نیشابوری برای بیان مقاصد عالی عرفانی خود بهترین راه را که آوردن کلام بی‌پیرایه روان و خالی از هر آلایش و پیرایش است، انتخاب کرده و استادی و قدرت کم‌نظیر او در زبان و شهر به وی این توفیق را بخشیده است که در آثار اصیل و واقعی خود این سادگی و روانی را که به روانی آب زلال شبیه است، با فصاحت همراه داشته باشد.»
در پایان آقای محمدی به عنوان مسئول جلسه‌ هفته آینده مشخص گردید.