ادبیات فارسی و لزوم پیشگیری قبل از بحران

کسی نمی‌تواند به جایگاه رفیع سعدی و حافظ در تاریخ و فرهنگ ایران اذعان نکند، اما اینکه امروز این دو اسطوره زبان و ادبیات فارسی چه جایگاهی در بین مردم و به‌ویژه نسل جوان دارند، محل تردید است.
به گفته اساتید این حوزه، برای فهمیدن جایگاه شیخ اجل در بطن جامعه، کافیست بدانیم که گفتار امروز مردم ایران حاصل تلاش سعدی است و نیازی نیست که حتماً به خوانش کتب ارزشمند او بپردازیم. اما خیز نسل جوان و به‌ویژه کودکان امروز ایران به سمتی است که می‌توان برای آینده زبان و ادبیات فارسی ابراز نگرانی کرد. 
ترویج بیش از اندازه کلمات و اصطلاحات بیگانه در ادبیات روزمره نسل جدید، هشدار می‌دهد که ممکن است در آینده شاهد فراموشی بخشی از ادبیات فارسی باشیم.
حتی در برنامه‌های تلویزیونی، برخی مجریان خواسته یا ناخواسته از اصطلاح بیگانه به‌جای عبارت فارسی استفاده کنند و این موضوع در برنامه‌های پرطرفدار شبکه خانگی به شکل پررنگ‌تری به چشم می‌خورد. در حقیقت، هرچه از فضای رسمی به سمت فضای غیررسمی و عامیانه برویم، الفاظ بیگانه و نامأنوس بیشتری به گوشمان اصابت می‌کند.
وقتی زبان و ادبیات را جزئی از فرهنگ یک جامعه می‌دانیم، طبیعتاً باید به چالش کشیده شدن آنها را نیز چالشی برای فرهنگ جامعه بدانیم و لزوم جلوگیری از ادامه این روند را بیش از پیش حس کنیم.
هفته بزرگداشت سعدی شیرازی زمان خوبی برای پرداختن به این موضوع است که چگونه می‌توان از ادامه این روند جلوگیری کرد. اینکه چرا حافظ و سعدی مانند دهه‌های پیش، در کتاب‌های درسی دانش‌آموزان پررنگ نیستند و احیاناً چه دستگاه‌هایی در این معضل فرهنگی کم‌کاری کرده‌اند و باید برای جبران مافات وارد گود شوند.
اینکه بگوییم در حوزه زبان و ادبیات فارسی، امروز در شرایط بحرانی به سر می‌بریم، کمی اغراق‌آمیز است؛ اما بهتر است پیش از رسیدن به مرحله بحرانی، راه‌حل‌های پیشگیرانه را شناسایی کنیم.