اخیراً بحث‌های جدی بین دولت و مجلس به راه افتاده است. گویا آغازکننده این مباحث اقتصادی نیز دولت بوده؛ وقتی مجلس سؤالاتی را از اعضای کابینه سیزدهم مطرح می‌کند، اما اعضای کابینه پاسخی برای آن ندارند. 
در دوسال اول دولت سیزدهم شش وزیر در کابینه تغییر کردند؛ اولین وزیر، وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی بود. این قلم این وزارتخانه را بزرگترین و حساس‌ترین بخش اقتصادی دولت وکشور می‌دانم؛ چراکه با نیمی از جمعیت کشور در این وزارتخانه ارتباط مستقیم وجود دارد. 
حجت عبدالملکی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی، سیدرضا فاطمی امین، وزیر صنعت، معدن و تجارت، یوسف نوری، وزیر آموزش‌وپرورش، سید جواد ساداتی‌نژاد، وزیر جهاد و کشاورزی و حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان از جمله کسانی بودند که از قطار کابینه سیزدهم پیاده شدند.
بنابراین در ۲ سال اول دولت رئیسی، سه وزیر استعفا داده و یک وزیر فوت شد؛ یک وزیر استیضاح و عزل و دیگری هم برکنار شده است. وزارت تعاون، وزارت راه، وزارت صمت و وزارت جهاد کشاورزی از جمله قلب‌های تپنده اقتصادی کشور هستند که بسیار سیاست‌زده شده‌اند و برای پست‌گیری در آنها رقابت بسیار شدید است؛ وزارت آموزش‌وپرورش و ورزش وجوانان که این دو وزارتخانه نیز به‌نوعی اسیر رانت و سیاست‌زدگی‌های شدید و مشابه شده‌اند. 
متأسفانه پس از برگزاری هر انتخابات در کشور و پیروزی یک جناح سیاسی آنچه به محاق می‌رود تعهدات اقتصادی به ملت داده‌شده است. در این بین متأسفانه افرادی حضور دارند که برابر فعالیت‌های گران انتخاباتی و حمایت‌های پیش از انتخابات حالا باید امتیازهای خود را از برندگان انتخابات بگیرند و در واقع اینان غنائم جنگ سیاسی را جمع‌آوری و تقسیم می‌کنند. 
اینکه مشاهده می‌شود وضعیت بورس کشور یک وضعیت بحرانی و رانت‌زده است، نشان‌دهنده این موضوع می‌باشد که تیم اقتصادی دولت سواد لازم برای مداخله در حوزه بورس را نداشته و ندارد. آن‌طور که مجلسیان می‌گویند تمام اختیاران را به وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی داده‌اند، اما این دو قادر به سامان‌دهی بازار خصوصاً بازار پرنوسان ارزی نبوده ‌ند. از طرفی بازار سرمایه نیز در این دولت نتوانسته است به جایگاه مطلوب خود برسد، بازار بورس از شفافیت لازم برخوردار نبوده و مردم اعتماد لازم را به این سازمان ندارند. در این بازار حبابی سهام برخی شرکت‌ها به‌صورت غیرواقع رشد پیدا می کند و البته برخی هم به زمین می‌خورند و سهامداران را با خسارت‌های شدیدی مواجه می‌نمایند که کل اعتماد به این بازار از دست‌رفته تلقی می‌شود. ما اگر قصد سامان‌دهی اقتصاد ایران را داشتیم با همین بازار بورس هم می‌شد بهترین شرایط را فراهم نمود، اما و به قولی اراده‌ای درکارها نیست. 
با این تفاصیل اقتصاد ایران منهای قاچاق و راه‌های دور زدن تحریم‌ها، سودی برای کسی ندارد و صنعت قاچاق نیز شاید در انحصار برخی رانت‌خواران است که می‌توانند پول خوبی از آن دربیاورند. از این‌روست که برخی اقتصاددانان بزرگ کشورمان می‌گویند جامعه به دو قشر فقیر و خیلی غنی و ثروتمند تقسیم شده است. 
حالا و با همه وقایع اتفاق‌افتاده آنچه می‌تواند کار را یکسره کند مبحث مالیات بر درآمدهاست که بیشتر قشر حقوق‌بگیر را نشانه رفته است. ما با دو مبحث روبه‌رو هستیم؛ آنان که پیش از دریافت حقوق، مالیات پرداخت می‌کنند و آنان که درآمدهای دلاری دارند و اصولاً مالیاتی پرداخت نمی‌کنند؛ چراکه در شبکه اقتصاد پنهان چیزی برای ارزشیابی وجود ندارد. از طرفی قشر حقوق‌بگیر، هم مالیات می‌دهند و هم باید با تورم دست و پنجه نرم کنند. از طرفی باید دید نتیجه جابه‌جایی‌ها در تیم اقتصادی دولت برای ملت چه بوده است؟ اقتصادی که به صورت دستوری اداره می‌شود و حاصلی برای تولید و تجار ندارد، اما اینک اعضای مجلس هر چند دیرهنگام، اما در ماه آخر عمر خود به‌عنوان وکیل‌الرعایا دست به کار شده تا دولت را از نفس بیندازد و با سیل انتقاد و نه استیضاح صحنه سیاست را به مجلس دوازدهم تحویل دهد. باید دید مجلس دوازدهم مؤید فعالیت‌های مجلس یازدهم خواهد بود یا نقش بدهکار را بازی می‌کند.