سعیدرضا امیرآبادی - روزنامه نگار

amirabadi_shznvn@yahoo.com

همکاری دولت و ملت برای رونق اقتصادی ضروری به نظر ‌می‌رسد. یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های حیاتی در راستای دستیابی به اقتصادی پویا به اصل حمایت از تولید ملی باز‌می‌گردد. 
متأسفانه در گذشته گروهی از وارد کنندگان در بحبوحه خلاءهای قانونی و غفلت مدیران به راحتی بازارهای ایران را به اجناس بی‌کیفیت چشم بادامی هبه کردند. نتیجه کار چنان شد که گروه عمده‌ای‌ از صنایع خرد و کلان ایران در همجه نا جوانمردانه کالاهای بی‌کیفیت خارجی از پا در آمده و نرخ بیکاری به صورت لحظه‌ای‌ دچار جهش شد...

 افسوس در این بود که در بسیاری از موارد کیفیت اجناس ساخت ایران به مراتب بهتر مرسولات خاور دور به سردمداری چینی‌ها‌ بود و از آن جایی که کالاهای بی‌کیفیت آنها دارای قیمت نازل‌تری نسبت به اجناس وطنی است، گروهی از وارد‌کنندگان و بازاریان حس وطن‌پرستی خود را در حوزه اقتصادی به فراموشی سپرده و امروزه ویترین سنتی‌ترین بازار‌های ایران به جولانگاهی برای چشم بادامی‌ها‌ بدل گردیده است. بسیاری از این قبیل کالاهای وارداتی از مبادی قاچاق وارد کشور‌می‌شوند و سازمان‌ها‌ و ارگان‌های نظارتی بر کیفیت آن‌ها‌ اشراف چندانی نداشته و سبد مصرفی ایرانیان تاوان ان را متحمل ‌می‌شود.
با وجود همه ضررهایی که عدم حمایت از تولید ایرانی در سال‌های گذشته به کشور وارد کرد، خوشبختانه در سالیان اخیر توجه ویژه‌ای‌ برای حمایت از کالای ایرانی در دستور کار قرار گرفته و امید‌ می‌رود که همه طیف‌های نظام و به ویژه مدیران بالادستی به اهمیت این مسئله واقف شده و شاهد کوچکترین اهمالی از آنها نباشیم. اگر چه در دنیای کنونی نمی‌توان از تعاملات بین‌المللی در عرصه اقتصادی بی‌نیاز بود، اما به طور حتم واردات اجناس و کالاهایی که صنعتگران و کشاورزان ایرانی به تولید آنها همت گماشتند دارای هیچگونه توجیه منطقی نیست و دولت موظف است در این زمینه با دقت و سختگیری روز افزونی عمل کند. چرا که بیکاری نیروی کار ایرانی مساوی با ازدیاد آسیب‌های اجتماعی خواهد بود و جامعه را به سوی تباهی رهنمون‌می‌سازد.
از سوی دیگر نباید حقوق مصرف کنندگان را در این زمینه به دست فراموشی سپرد. متأسفانه شرایط اقتصادی بسیاری از خانواده‌های ایرانی به گونه‌ای‌ نیست که برای مدت طولانی بتوانند حمایت‌های همه جانبه‌ای‌ از تولیدات وطنی که با بهای سنگینی راهی بازار‌می‌شوند به عمل بیاورند. امروزه با رصد بازار در‌می‌یابیم که قیمت گروهی از محصولات خارجی با مشابه ایرانی تفاوت چندانی ندارد و این در حالی است که پاره‌ای‌ از اجناس خارجی از کیفیت بهتر و خدمات پس از فروش مناسبتری برخوردار هستند. در این برهه است که دولت باید در جایگاه حمایتی از تولیدکنندگان وارد میدان شده و با ارایه بسته‌های حمایتی، وام‌های طویل‌المدت، ارایه معافیت‌های مالیاتی و اقداماتی از این قبیل شرایطی را مهیا سازد که بهای اجناس وطنی در بازار رقابتی پایین‌تر از محصولات مشابه خارجی در آید. شاید در چنین شرایطی خرید کالای ایرانی منطقی‌تر به نظر برسد و بار حمایت از محصولات ایرانی به صورت مساوی و منطقی میان دولت و ملت تقسیم گردد.
در سالیان گذشته در حوزه مدیوم‌های رسانه‌ای‌ نیز آنچنان شایسته بود شاهد فعالیت‌های چشمگیری از سوی جراید و رسانه ملی نبودیم و در کنار انبوه مضامین تبلیغاتی، مسئله مهم حمایت از کالاهای ایرانی در انزوا قرار داشت. این در حالی است که تبلیغات مستقیم و تیزرهای زیر پوستی نقش تأثیر‌گذاری در جهت گیری افکار عمومی دارند و چنانچه این گونه اعمال فرهنگی در عرصه جراید، تبلیغات شهری، فضای مجازی، صدا و سیما و آوردگاه‌هایی از این دست استمرار یابد شاهد اثرات شگفت‌انگیز آن در جامعه خواهیم بود. با نگاهی به تاریخ اقتصادی کشورهای پیشرفته اقتصادی در‌می‌یابیم که دولت و مردم بر اهمیت والای حمایت از کالاهای تولید داخل پی برده‌اند و با سرمایه‌گذاری مادی و معنوی در این زمینه توانسته‌اند قله‌های پویایی اقتصادی را یکی پس از دیگری فتح کنند. براس دستیابی به رونق اقتصادی همکاری دولت و ملت ضروری خواهد بود.