در دو گفتار پیشین، به میمند فارس و جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی آن پرداختیم. از پیشینه‌ این منطقه‌ تاریخی فارس و صنعت ویژه آن یعنی گلاب‌گیری سخن رانده شد. در گفتار پیش‌رو به یکی دیگر از صنعت‌هایی که از دیرباز در منطقه میمند رواج داشته است خواهیم پرداخت.
از قدیم برای نگهداری گلاب و عرقیات، از ظروف شیشه‌ای استفاده می‌شده است. بدین منظور در میمند كارخانه‌هایی وجود داشته كه ظرف‌هایی به شكل بطری تولید می‌كرده‌اند. در این كارخانه‌ها كه به نام شیشه گری معروف‌اند، علاوه بر ظرف‌های كوچك و بزرگ نگهداری عرقیات، وسایل و لوازم بسیار جالب دیگری نیز برای تزیین خانه‌ها درست می‌كرده‌اند.
مواد اولیه این كارخانه ها سنگ شیشه (سیلیس) بوده كه از كوه‌های اطراف تأمین می‌شده، همچنین سوخت مصرفی آنها نیز هیزم بوده كه از جنگل كوه‌های اطراف تهیه می‌شده است.
ظروف تولید شده جهت نگهداری گلاب، سركه، رب انار و سایر مایعات و تحت نام‌هایی چون بغلی، كپ، قرابه، كلوك، عبدالحمیدخانی و غیره به بازار عرضه می‌شده است. از بغلی و قرابه برای صادرات گلاب به نقاط دوردست استفاده می‌شده است. برخی از تولیدات جالب دیگر جهت تزیین یا سرگرمی به شكل‌های انسان، پرنده، ماهی و سایر حیوانات به طور استادانه‌ای توسط شیشه‌گران ساخته می‌شده (از جمله آنها آب‌ دزدك یا تپس است). در كنار شیشه‌گری، حصیربافی (پزیربافی) نیز جهت تولید حصیر جانبی برای ظروف و استحكام‌بخشی به قرابه‌ها و جلوگیری از شكستن آنها درحین حمل و نقل رونق داشته است.
قدمت شیشه‌گری در میمند به زمان‌های بسیار کهن می‌رسد. تا دهه‌های اخیر چند كارخانه شیشه‌گری كه هركدام دارای چندین استاد متبحر این كار بوده‌اند، در میمند فعالیت داشتند؛ اما با غیراقتصادی شدن تولید سنتی شیشه، صنعت شیشه‌گری به عنوان تهیه لوازم عرقیات از رونق افتاده است. اما هنر تاریخی شیشه‌گری و حصیربافی به عنوان صنایع دستی جذابی مطرح و مورد توجه هستند.