فرزاد وثوقی - روزنامه نگار

farzad_vossoghi@yahoo.com

اقتصاد کشور برای پشبرد اهداف عالی خود نیازمند تعاملات بین‌المللی و تیم اقتصادی کاردان است. در این راستا می‌بایست دارای مرزهایی امن و باثبات و به‌لحاظ اقتصادی و امنیتی تعارف خاص خود را داشته باشیم تا از این  رهگذر به سلامت بگذریم و بتوانیم از سرمایه‌گذاران چهارگوشه عالم استقبال کنیم.
 تأکید دولت یازدهم از آغازین روزهای فعالیت خود بر همین اصل استوار بود. درواقع قوای اصلی دولت باید حمایت‌های لازم رهبر معظم انقلاب در مورد توافق برجام مصرف شد و به قول رئیس مجلس یازدهم برجام حاصل یک توافق و نظرجمعی حاکمیت بود و هر دولتی غیر از دولت جناب روحانی نیز در همین مسیر حرکت می‌کرد...

توافق بر سر برجام با هدف بهبود اقتصادی کشور در ابعاد ملی و بین المللی و نیز افزایش و ارتقای سطح معیشتی مردم انجام شد؛ چرا که بدون این توافق روزگار بر ملت ایران تنگ می‌آمد و دشواری‌های بزرگی پدیدار می‌شد. هرچند با خروج یک سویه آمریکا از برجام این اتفاق در نقض برجام افتاد و کارها دوباره بر مدار ناسالم خود قرار گرفت. درواقع قدرت‌های بزرگ و دارای اقتصاد اول جهان این حق وتو را برای خود حفظ کرده و می‌کنند تا فشار لازم را بر کشور‌های جهان سوم و در حال توسعه به میزان وابستگی آنان به نفت و مواد اولیه وارد کنند. هرچند کشور‌های دارای ایدئولوژی انقلابی در مقابل این تصمیمات به هر قیمت مقاومت می‌کنند؛ نظام‌های انقلابی چون ایران هیچ‌گاه در برابر این زیاده‌خواهی خارج از چهارچوب برجام و نظام بین المللی سر تعظیم فرود نیاورده و نمی‌آورد.
اقتصاد ایران متأسفانه و به هر دلیل وابستگی خاصی به فروش نفت خام دارد و از این جهت آسیب پذیری بسیاری دارد؛ آنچنان که در چهار دهه گذشته با وجود بهره‌مندی از سایر توانمندی‌های اقتصادی از جمله مناطق آزاد تجاری و پتانسیل بنادر و مراکز تولیدی اما قادر به بهره‌برداری کلی و ماهیتی از آنان نبوده و تحریم‌های اقتصادی سیاسی علیه ایران می‌تواند به‌شدت بر امر تولید و استقلال اقتصادی اثر گذار باشد.
تحریم‌ها علیه ایران همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران آغاز شد و همچنان ادامه دارد و اجازه نمی‌دهد تا نیروهای متخصص و پرتوان از پتانسیل‌های موجود بهره بگیرند، اما هرچه در مناطق آزاد اقتصادی از نعمت مدیران توانمند برخورداریم، ماهیت ابزاری قدرت‌های خارجی به گونه ای است که استفاده از ظرفیت‌ها را مهیا نمی‌کند؛ چرا که مرزهای سایر کشورهای همسایه و وابسته جهان به اقتصاد غرب را به روی این فعالین بسته نگه می‌دارد. در ماجرای خروج یک‌سویه آمریکا از برجام دقیقاً همین اتفاق افتاد و با خروج آمریکا عملاً مرز‌های تجاری ما با دول جهان بسته شد.
 اینک برجام در حاشیه روابط خارجی ما در حوزه اقتصاد با فشارهای مضاعف آمریکا قرار گرفته است و ما بزرگ‌ترین ضربه اقتصادی‌اجتماعی را در این رابطه تحمل کرده و می‌کنیم. هرچند که باید با اتخاذ سیاست‌های اقتصادی نوین در قالب یک دیپلماسی اقتصادی موفق و مطلوب به سایر بازارهای جهانی دست پیدا کنیم و بهره لازم و کافی را در جهت ارزآوری ببریم.
 هم اکنون اقتصاد کشورمان بر محور فعالیت گسترده واسطه‌گران و سوداگران قرار دارد و این روش در تهیه مایحتاج ملت با تورم کاذب و ایجاد بازار سیاه و جولان محتکران همراه شده است؛ چرا که قیمت‌های داخلی با نرم جهانی فاصله بسیاری دارند. این فاصله فشاری مضاعف بر شانه ملت خصوصاً طبقه کارگر وارد می‌کند و این فشار ممکن است به نارضاریتی و ناآرامی طبقه مستضعف بینجامد. پس باید با اتخاذ تصمیمات کارشناسی شده توأم با تجربیات جهانی از این گذرگاه عبور کنیم؛ به طوری که کمترین میزان خسارت را متوجه مردم کنیم و این سرمایه‌های اجتماعی را حفظ و حراست کنیم. چرا که با از دست دادن این سرمایه‌های اجتماعی (ملت) خسارت‌های بیشتری را تحمل خواهیم کرد. به امید آنکه نیروهای در خط انقلاب و دلسوز هرچه سریع‌تر راهبردهای لازم را در تعاملات جهانی اتخاذ کنند واز بن بست اقتصادی و تأثیرات اجتماعی، اعتقادی و امنیتی آن خارج شویم.