میثم محجوبی - گروه ورزش 
هدف از برگزاری مسابقات فوتبال چیست؟ از ابتدا چه بوده و حالا به کجا رسیده است؟
در دهه‌های گذشته، هر چه از فوتبال می‌شنیدیم درباره جذابیت‌های آن بود که چه روی سکوها و چه از طریق تلویزیون، تماشای آن جزو لذت‌های بزرگ زندگی به شمار می‌رفت، اما از حدود 20 سال پیش بود که یک جمله آزاردهنده، کم کم جای خود را در میان اهالی فوتبال بازی کرد: «فوتبال دیگر یک ورزش نیست، تبدیل به صنعت شده»
هر چه گذشت، این شعار بیشتر رنگ واقعیت به خود گرفت و امروز در سال 1401 یا 2023 ظاهراً به نقطه‌ای رسیده‌ایم که فوتبال دقیقاً یک صنعت است! ورزشی کاملاً ماشینی که بحث اقتصاد، حرف اول و آخر را در آن می‌زند. هر چه بیشتر پول داشته باشی، موفق‌تر خواهی بود. حتی بهتر است فرزندت را به رفتن به فوتبال تشویق کنی، نه به‌خاطر سلامتی و نشاط، که در وهله اول به‌خاطر اینکه «اگر بتواند» فوتبالیست بزرگی شود، آینده مالی‌اش هم تأمین است!
آن قدر پول بی‌حساب و کتاب در فوتبال ریخته که حیف است وارد آن نشوی و تا جایی که می‌توانی برداشت نکنی. همین است که خاطرات کودکی فوتبالیست‌های قدیمی ‌این قدر با وضعیت کودکان فوتبالیست امروز متفاوت است. اکثر فوتبالیست‌های قدیمی ‌از مخالفت‌های شدید خانواده‌هایشان و مقاومت برابر فوتبال می‌گویند، در حالی که امروز در هر مدرسه فوتبالی که بروید، شاهد هستید که پدرها و مادرهای بسیار زیادی برای تشویق و حمایت بچه‌هایشان چند ساعت وقت می‌گذارند و روی سکوها می‌نشینند. دیگر کمتر کسی اجازه می‌دهد که فرزندش با پای پیاده یا ماشین‌های عمومی ‌به مدارس فوتبال برود. خیابان‌های منتهی به محل تمرین مدارس فوتبال، مملو از ترافیک اتومبیل‌هاست! 
البته که می‌شود از جنبه مثبت هم به جملات بالا نگریست. قطعاً امنیت روانی و جسمانی بچه‌های امروز بیش از گذشته است و از لحاظ علم روز و خیلی چیزهای دیگر، خیلی جلوتر از کودکان گذشته هستند. اما این عطش فراوان برای ورود به عرصه فوتبال، به کجا خواهد انجامید؟ چند درصد از بچه‌های امروز، می‌توانند روزگاری به سطح اول فوتبال برسند و خانواده‌هایشان را به آرزوی ثروت و شهرت برسانند؟ از میان بچه‌هایی که به این مرحله نمی‌رسند، قطعاً درصد بسیار بالایی هستند که می‌توانستند در رشته ورزشی دیگری استعداد بیشتری از خود نشان داده و چه بسا از جایگاه بالاتری نسبت به آنچه در فوتبال به دنبالش بودند، برسند.
این بحث، بحث بسیار گسترده ایست که گفت‌و‌گو با افراد زیاد از طیف‌های مختلفی را برای رسیدن به یک نتیجه شسته و رفته، می‌طلبد.
ما در گفت‌وگویی مختصر با سرمربی فجرشهید سپاسی، تنها یکی از ابعاد غرق شدن فوتبال در اقتصاد را مطرح کردیم، آن بُعدی که به زیبایی این رشته ورزشی مربوط است و به نظر می‌رسد ضربه بسیار سنگینی دریافت کرده است.
سال‌هاست که در مسابقات فوتبال ایران و به خصوص در لیگ یک (و پایین تر از آن) این مسئله مطرح است که تیم‌ها فقط به نتیجه گیری فکر می‌کنند و فوتبال زیبا هیچ اهمیتی ندارد. در واقع این تفکر جا افتاده است که اصلاً لزومی ‌به انجام بازی زیبا نیست، چون فقط صعود کردن اهمیت دارد و زمانی که به لیگ برتر رسیدیم، آن وقت می‌توانیم به بازی زیبا هم فکر کنیم.
رجب زاده هم جواب مشابهی به این سؤال ما می‌دهد: در لیگ یک شرایط بازی‌ها بسیار سخت است. با توجه به این که فقط دو تیم صعود می‌کنند، تیم‌ها فقط می‌خواهند توپ را به هر ترتیبی شده به زمین حریف برسانند. به خاطر همین احتمال اینکه خیلی از تیم‌ها به بازی مستقیم و هوایی رو بیاورند، زیاد است. بازی‌ها سخت می‌شود و کیفیت زمین‌ها البته مؤثر است. اما در لیگ برتر خیلی کار راحت‌تر است. از ۱۶ تیم فقط دو تیم سقوط می‌کند و ۱۴ تیم باقی می‌مانند. با خیال راحت‌تری بازی می‌کنند و بازی‌های بهتری را شاهد هستیم. در لیگ یک از انواع حربه‌ها و فشار‌های روانی و مسائل غیرفوتبالی استفاده می‌شود تا صرفاً یک نتیجه‌ای گرفته شود، اما ما سعی می‌کنیم هم نتیجه بگیریم و هم فوتبال زیبا را فراموش نکنیم.
رجب زاده می‌گوید فوتبال زیبا برایش مهم است اما خودش بیشتر از هر کسی در این فوتبال بوده و می‌داند که اگر نتیجه نگیرد، هیچ کس برای فوتبال زیبایش دست نخواهد زد. تفکرات به این سمت رفته که تیم‌هایی که در بین دو تیم بالای جدول یا سه تیم انتهای جدول نباشند، عملاً تیم‌های مهمی ‌نیستند و عملکردشان اهمیتی ندارد. اما آیا بهتر نیست که نگاه‌ها تغییر کند و به لیگ‌های یک و دو و سه نیز این طور نگاه شود که در درجه اول، فوتبال جنبه سرگرمی ‌دارد و وظیفه فوتبالیست و مربی و مدیر، لذت بردن تماشاگران از نحوه بازی‌هاست؟
تیم رجب زاده امروز باید در دیداری دشوار، به مصاف چادرملو اردکان یزد برود. بهترین تیم پنج هفته اخیر لیگ یک، با اختلاف زیاد نسبت به سایر تیم‌ها، حتی صدرنشین قزوینی!
چادر از هفته دهم تا سیزدهم، چهار شکست متوالی را پذیرفت، اما نتایج خوب آن‌ها بلافاصله بعد از این بحران، آغاز شد. ابتدا کسب یک تساوی بدون گل در زمینِ تیم مدعی استقلال خوزستان و سپس 5 پیروزی متوالی مقابل چوکا، خلیج فارس، آرمان گهر، خوشه طلایی و شهرداری آستارا. یعنی تیم نوپای استان یزد که خطر سقوط را حس می‌کرد، حالا به یک مدعی جدی صعود به لیگ برتر تبدیل شده که تنها 4 امتیاز با منطقه صعود فاصله دارد.
یعنی این تیم در صورت پیروزی امروز برابر نماینده شیراز، با فجر هم امتیاز خواهد شد و اگر بتواند با اختلاف سه گل پیروز شود، می‌تواند بالاتر از زردپوشان قرار بگیرد! اتفاقی که تا همین چند هفته پیش به یک شوخی شبیه بود.
فجر در شش بازی اخیر خود فقط یک بازی را برده و آمار ضعیفی دارد. هرچند ضعف هماهنگ تمام تیم‌های بالای جدولی(به‌جز شمس آذر) باعث شده تا همگی این تیم‌ها از بختی تقریباً یکسان برای صعود به لیگ برتر برخوردار باشند، چیزی که باعث افزایش حساسیت‌ها شده و ممکن است کیفیت بازی‌ها را از همین مقدار کمی‌که الان هست، پایین‌تر هم ببرد.