فرزاد وثوقی - روزنامه نگار

farzad_vossoghi@yahoo.com

درتمام این سال‌ها که بحث سرمایه‌گذاری درکشور مطرح بود وبه نوعی قادر نبودیم در این راستا توفیقات چندان  مطلوبی بدست آوریم تا هم تولید، اشتغال و ارز‌آوری قابل توجهی داشته‌باشیم آنچه مورد غفلت بزرگ قرار گرفت، دیپلماسی اقتصادی بود که در جبهه نخست وزارت امورخارجه آنرا مورد غفلت قرار داد. واقعیت امر این است که هر سفیر باید یک دیپلمات اقتصادی فرهنگی مدبر و مهیا کننده بازار صادرات ومصرف محصولات وطنی درکنار گسترش روابط فرهنگی باشد. تولید واقتصاد درشرایطی رشد می کند که دارای شرکای اقتصادی  در کل جهان  باشد. شرکایی که درکنار منفعت از صادرات در تفکر توسعه آن به نفع اقتصاد ملی و بین‌المللی و ارز‌آوری باشند...

ارزآوری فرمول چندان پیچیده‌ای نیست، محصولات ایرانی به کشورهای هدف صادر و برای چرخش چرخ تولید و استمرار صادرات باید ارز حاصله از صادرات به داخل کشور بازگردد تا چرخ تولید بچرخد.
ماهیت کار و معادلات آسان اما پیچیده شده به همین ترتیب است اما در مناطق مرزی اتفاقات دیگری حاکم است. در واقع بین تولید و مصرف‌کننده دست‌هایی در کار است که سیر مراحل تولید، عرضه و مصرف را مختل می‌کند.
حالا با تورم حاکم باید نرخ دستمزد کارگردن را افزایش داد چرا که تولید با نرخ تورم محاسبه و عرضه می‌شود و نمی‌توان کارگران را که اصلی‌ترین عامل تولید هستند را از دایره انتفاع خارج نمود. البته با افزایش سطح دستمزدها هزینه تولید به‌شدت افزایش می‌یابد که در مجموع اصولی و حلال مشکل نیست چرا که باید تورم را مهار کرد تا اصلاح اقتصادی اتفاق بیفتد.
امروز و با پیش‌زمینه‌های قبلی تولید در مراحل ارسال به مناطق مرزی ‌و پایش برای خروج از مرز و توزیع با مشکلاتی همراه است. مشکلاتی که دولت برای صادرکنندگان در موضوع عوارض ایجاد کرده از جمله موانع توسعه صادرات است و یا داستان گروکشی کارت‌های بازرگانی برای آن دسته صادرکنندگانی که ارز ناشی از صادرات را به کشور باز نگردانده‌اند به یک معضل بزرگ تبدیل شده است.
آن طور که دست‌اندرکاران واردات و یا صادرات می‌گویند و از بعضی اخبار پرده‌برداری می‌کنند بخش خصوصی واردکننده کالاهای مصرفی و اساسی به نوعی تبدیل به مباشر دولت شده و اختیار و تنوع و استقلال را به طور کلی از دست داده است.
با انتشار این خبر در بعضی خبرگزاری‌های رسمی اینگونه می‌توان برداشت کرد که دولت حاضر به دوراندیشی و خروج از مجری‌گری در اقتصاد نیست و اگر هم برفرض محال میدانی برای ظهور بخش خصوصی گشوده باشد تنها به دلیل برخی ملاحظات و ریسک‌پذیری در دور زدن قوانین و مقررات بوده است.
حالا و به هر شکل اگر بخواهیم به واکاوی اقتصاد ایران بپردازیم باید کارنامه‌ای مملو از خسارت‌های بزرگ و کوچک را ارزیابی نمود. فراموش نکنیم امنیت اقتصادی و سرمایه‌گذاری رکن اصلی در حوزه رونق است.
نباید فراموش کرد همه چیز در فروپاشی اقتصادی از پرسش نقض‌کننده استقلال سرمایه‌گذاران یا همان پرسش «از کجا ‌آورده‌ای؟» آغاز شد.
از کجا آورده ای، با شعار حمایت روی فرش قرمز از سرمایه‌گذار همخوانی ندارد. چرا که امنیت سرمایه‌گذاری افراد و شرکت‌ها نسبت به بسترهای موجود در این ورطه بسیار حساس پرریسک و گاهی تحسین‌برانگیز است.