[ فردا را به امروز می آوریم ]
  • آخرین شماره ۲۰۷۵
  • دوره جدید

پیشکسوت بسکتبال بانوان فارس : بچه‌ها را چشم بسته به یک رشته خاص نفرستید، روزنامه شیراز نوین

 میثم محجوبی - گروه ورزش
یکی از معضلات ورزش کشور ‌این است که خانواده‌ها عمدتاً به سوی چند رشته خاص گرایش دارند و از همان کودکی و بدون شناخت استعدادهای فرزندانشان، آن‌ها را به ورزش‌هایی صرفاً پرطرفدار سوق می‌دهند که احتمالاً چشم انداز مالی هم در‌ این تصمیمات بی‌تأثیر نیست. این در حالیست که به عنوان مثال از هر چندهزار نفر که وارد فوتبال می‌شوند، شاید یک یا چند نفر بتوانند به آن سطحی برسند که خانواده‌ها رؤیای آن را در سر می‌پرورانند.
رشته‌هایی مثل کشتی، بسکتبال و والیبال هم در رده‌های بعدی قرار دارند. اما اگر بخواهیم اصولی به قضیه نگاه کنیم، بهتر است بچه‌ها ورزش را از رشته‌های مادر مثل شنا، دو و ژیمناستیک آغاز کنند و پس از گذراندن سن نونهالی و تشخیص درست استعدادهایشان، به سمت یک یا چند رشته خاص بروند.
یکی از پیشکسوتان ورزش بسکتبال فارس نیز دغدغه‌ای در همین زمینه دارد و می‌گوید؛ هر کسی را بَهر رشته‌ای ساخته‌اند و صرف علاقه خانواده یا حتی خود کودک، نباید باعث شود که چشم بسته او را به یک رشته ورزشی بفرستیم.
لیلا جاهدی ورزش را از آموزشگاه‌ها با دوومیدانی شروع کرده است و می‌گوید: به ترغیب دبیر ورزش مدرسه‌مان، عضو تیم دوومیدانی شدم، سپس به واسطه برادرانم که مربی بسکتبال بودند، به ‌این رشته وارد شدم. ما خانواده‌ای ورزشکار بودیم.
او که حالا در چند رشته دارای تخصص است، می‌گوید: داور بین‌المللی بسکتبال هستم، مربی درجه دو بسکتبال، داور درجه یک والیبال و در رشته‌های مختلف ورزشی دارای کارت‌های مربیگری و داوری هستم و در بخش‌های مختلف رشته‌های دوومیدانی نیز فعالیت داشته و دارم.
اما دلیل ورود او به بسکتبال چه بوده است؟ «علت و انگیزه ‌این که من رشته بسکتبال را انتخاب کردم، برمی‌گردد به همان سابقه خانوادگی. برادر بزرگ‌ترم که هم مربی و هم استادم بودند، آقای محمد کاظم جاهدی در رشته بسکتبال فعالیت داشتند. من تابستان‌ها به کانون ورزشی بسکتبال می‌رفتم و ‌ایشان یکی از بهترین پرتاب کننده‌های شیراز بودند. من هم طبق روال، دنبال روی‌ ایشان بودم و سعی می‌کردم در ‌این رشته پیشرفت کنم. رشته بسکتبال قد و قواره‌ بلندی می‌خواهد که من از ‌این ویژگی برخوردار نبودم، اما ‌این نقص را با بهبود کیفیت شوت‌هایم جبران می‌کردم. خیلی تمرین می‌کردم و به جایی رسیدم که در مسابقه فینالی که ما با تهران در مسابقات کشوری داشتیم، در روزنامه‌ها نوشتند شماره ۶ شیراز با‌ این که قد و قواره آنچنانی نداشت، ولی عامل موفقیت تیم فارس بود چون حداکثر پرتاب‌هایش وارد سبد شد.»
نظر جاهدی درباره مسئله‌ای که در ابتدای مطلب عنوان شد، ‌این است که «هم خانواده‌ها و هم بچه‌ها‌ این را در نظر بگیرند که استعدادشان در چه رشته ورزشی است و سپس ادامه بدهند.» وی گفت: بچه‌ها همین طوری وارد بسکتبال نشوند، فقط به خاطر دیدن یک سری مسابقات یا هیجانی که با دیدن آن دست می‌دهد. ‌این‌ها حتماً با برنامه ریزی باید باشد و ورود پیدا کنند و مربیان ما هم که از ابتدا با بچه‌ها کار می‌کنند، تشخیص دهند که آیا برای ادامه بسکتبال از لحاظ فیزیک بدنی قدرت، سرعت و بقیه فاکتور‌ها، آمادگی دارند؟ بسکتبال برای همه خیلی هیجان انگیز و زیبا است اما هر کسی توانایی حضور و پیشرفت در چنین رشته سنگینی را ندارد.
پیشکسوت بسکتبال بانوان فارس در پاسخ به ‌این سؤال که چطور می‌توان در ‌این رشته موفق‌تر از حال حاضر بود، اظهار داشت: من مدیریت ورزش بانوان را سال‌های گذشته داشته‌ام و در هیئت بسکتبال هم نقش مدیریتی داشته‌ام و همچنین مسئول کمیته داوران بسکتبال بوده‌ام؛ الان هم ناظر فدراسیون بسکتبال هستم. ‌این را به شخصه دیده‌ام که جاهایی که مدیریت خوبی داشته‌اند و اسپانسر‌های خوبی وجود داشته، ورزشکاران و مربیان با حمایت ورود کرده‌اند و بسیار هم موفق بوده‌اند. ‌این انسجام باید وجود داشته باشد و ‌این طور نباشد که یک مدیر بیاید نظراتش را بخواهد پیاده کند، برنامه‌ریزی و شروع به کار کند ولی پس از چهار سال با تغییرات در مدیریت، دوباره همه چیز از صفر شروع شود! من فکر می‌کنم اگر دنباله رو برنامه‌های خوب باشیم، نیازی نیست که از صفر شروع کنیم. می‌توانیم برنامه ریزی‌های جدید داشته باشیم و خیلی زودتر به اهدافمان برسیم.

 

تاکنون نظری برای این خبر ثبت نشده است!
ثبت نظر جدید
نام و نام خانوادگی  

آدرس ایمیل    

متن نظر  

کد امنیتی