از آنجا که مدل اقتصادی اين فوتبال هيچ تعريف يا معيار مشخصی ندارد از ابتدا می‌شد حدس زد اين نحوه سرمايه‌گذاری در فوتبال ايران جواب نخوهد داد.
در دوران جوانی و اوج هيجان روزنامه‌نگاری، زنده‌ياد ناصر احمدپور وظيفه‌ای به ما حواله کرد؛ شرکت در مصاحبه‌ای جنجالی با رئيس فدراسيون فوتبال.
برای حضور در کنفرانس مطبوعاتی محسن صفايی فراهانی رئيس وقت فدراسيون فوتبال راهی برق آلستوم در ستارخان شديم. آن وقت‌ها فراهانی در وزارت نيرو مسئوليتی داشت و ساختمان فدراسيون نيز کفاف برگزاری يک کنفرانس آبرومندانه را نمی‌داد.
در آن جلسه صفايی فراهانی با اشاره به وضعيت اقتصادی فوتبال ايران (فراموش نکنيد اين ماجرا مربوط به سال ۱۳۸۰ است) گفت فوتبال طبق معيارها و موازين فيفا بر طبق درآمدزايی تعريف می‌شود نه زيان انباشته، يعنی دقيقاً همين وضعيت بغرنج در فوتبال کشورمان که اين رشته ورزشی بر خلاف همه جای دنيا، يک جريان اقتصادی زيان ده است.
امروز خبری خوانديم با اين مضمون که بی‌ارتباط با آنچه ۲۰ سال قبل فراهانی گفته بود نيست. باشگاه تراکتور در حال حاضر ۳۸۸ ميليارد بدهی دارد و پنجره نقل‌وانتقالاتی نيز بسته است و بايد ۵۰ ميليارد برای بازگشايی پنجره هزينه شود!
اينکه در چنين روزهايی می‌شنويد مالکيت تراکتور به بخش دولتی واگذار شود دقيقاً به عملکرد بخش خصوصی ربط دارد. مالک تراکتور مانند همه صاحبان موقت بخش خصوصی در بدو ورود به فوتبال، عطش تندی داشت و قراردادهای دلاری می‌بست. چهره‌های ملی‌پوش را روی هوا می‌زد؛ با مربيان متعدد خارجی قراردادهای دلاری می‌بست و در دوره‌ای يکی از باشگاه‌های به شدت پرهزينه بود.
از آنجا که مدل اقتصادی اين فوتبال هيچ تعريف يا معيار مشخصی ندارد از ابتدا می‌شد حدس زد این نحوه سرمايه‌گذاری در فوتبال ايران که برخلاف ادعای صفايی فراهانی «درآمد نيست و هزينه است!» جواب نخواهد داد. امروز بحث خصوصی‌سازی تراکتور با اين بدهی سنگين شکست خورده و دولت بايد وارث عملکرد مشعشع مديرانی باشد که روزهای نخست با ادعای پرطمطراق باشگاه‌داری خصوصی وارد اين عرصه شدند و باشگاه را هم دودستی به ديگران تحويل دادند!
همين امروز نامه‌ا  از پيشکسوتان محترم دو باشگاه استقلال و پرسپوليس خطاب به رئيس جمهور ديديم که در متن آن اصرار شده بود حتماً اين دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کنند! مانده‌ايم واقعاً در فوتبالی که تراکتور و سپاهان را نمی‌شود در بخش خصوصی اداره کرد، چگونه می‌توان خواب خصوصی‌سازی را در استقلال و پرسپولیس ديد؟ با کدام پروژه اقتصادی در فوتبال؟ با کدام حق پخش؟ با کدام درآمدزايی سازمان ليگ؟ با کدام حق استفاده از کپی‌رايت يا فروشگاه‌های مخصوص برای فروش محصولاتی مانند پيراهن يا نمادهای تيم؟ با کدام آبروی به جا مانده از بخش خصوصی ناکام در فوتبال ايران؟
استيل آذين، ملوان، تراکتور، بادران و دهه‌ها ادعای ديگر در زمينه خصوصی که همگی ناکام ماندند ظاهراً برای دوستان کافی نيست!