شاید بزرگترین سؤال مردم و ورزش‌دوستان شیرازی این باشد که چرا ورزش فارس در دهه اخیر هیچ ‌پیشرفتی به‌خصوص در زمینه تیم داری در سطح اول کشورنداشته است!
شیراز حدود یک دهه، هیچ تیم بزرگی در سطح اول کشور در رشته‌های پرطرفدار تیمی و توپی ندارد!
به‌جز هندبال که آن هم در شهرستان کازرون در سطح اول کشور می‌درخشد و  اگر از درخشش چند ورزشکار قهرمان کشتی فرنگی و چند تک ستاره در برخی رشته‌های رزمی بگذریم، دیگر شهر شیراز هیچ افتخار و موفقیتی و حتی تیمی در سطح اول ورزش کشور نداشته است.
به‌راستی مشکل ورزش این شهر کجاست که یک‌جوان و مردم ورزش‌دوست شیرازی باید حسرت داشتن یک تیم‌ ورزشی در سطح اول کشور را داشته باشد؟
از مدیریت ناکارآمد و همچنین نبود منابع مالی و اسپانسرهای بزرگ به‌عنوان دو عامل مهم در این ناکامی می‌توان نام برد.
حال کدام‌یک سهم بیشتری در این‌ ناکامی ورزش شهر شیراز دارند؟
عده‌ای از کارشناسان و مدیران معتقدند که شیراز به‌خاطر نداشتن منابع مالی و نبود اسپانسر های بزرگ، توان مقابله و تیم داری در سطح اول کشور را ندارد!
حال در جواب این عده باید گفت که پس سایر شهرهایی که از نظر وسعت و نیروی انسانی از شیراز کوچکترند و  از طرفی منابع مالی و صنایع قوی هم ندارند، چطور تیم‌داری می‌کنند؟
نگاهی کوتاه به برخی از شهرها که در رشته‌های بستکبال و والیبال  در لیگ برتر تیم‌داری می کنند  که از لحاظ اقتصادی و مالی  و منابع انسانی بسیار کوچکتر از شهر شیراز هستند، خواهیم داشت: 
 در بستکبال، شهرهای گرگان، آمل، مشهد، اراک، بندرعباس و آذرشهر و در رشته والیبال نیز شهرهای یزد، آمل، رامسر، گرگان، اردکان، گنبد و ارومیه  به‌واسطه مدیریت قوی برای جذب اسپانسر و همچنین حمایت‌های مدیران استانی، شهری و بعضاً بانام شهرداری، صاحب یک تیم در لیگ برتر هستند و همواره در مسابقات این تیم‌ها شاهد حضور پرتعداد جوانان در سالن‌های ورزشی هستیم که خود زمینه علاقه‌مندی بین نسل‌های نوپا و پایه به ورزش را مهیا می‌کنند. 
ولی در شهر بزرگ ‌شیراز، بنا به بهانه نداشتن منابع مالی و  اسپانسرهای بزرگ، از قبول مسئولیت سرباز می‌زنند و اگر بخش خصوصی هم وارد شود، بدون حمایت مسئولین مجبور به واگذاری و فرار خواهد شد.