حسین فرزانه- گروه گزارش
روزگاری یکی از دروازه‌های شش گانه شهر راز بود و هسته اولیه شکل گیری شهر و از مراکز مهم و اصلی بافت تاریخی شیراز به شمار می‌رفت. حالا بعد از انقلاب از دروازه‌های پرآوازه این شهر فقط دروازه قرآن مانده، اما نام دروازه کازرون در حافظه مردم ثبت شده است. امروزه اگر از کسی بپرسند با شنیدن کلمه «دروازه کازرون»، چه چیزی در ذهنشان تداعی می‌شود؟ بدون تردید به این چند کلمه اشاره خواهند کرد؛ مرکز میوه‌فروشی، بازار ماهی‌فروشان، دست‌فروشی، ترافیک، بوی زُهم ماهی، آدم‌های خلافکار، معتادهای کنار خیابان، کوچه‌های تنگ و تاریک، آلودگی صوتی.
جالب اینکه تصویر ذهنی به وجود آمده تنها مربوط به یک سمت این دروازه قدیمی و محله معروف سنگ سیاه است. سمت دیگر این منطقه اما تناقض عجیبی دارد؛ درمانگاه، مرکز بهداشت، مرکز هلال احمر، ورزشگاه، کتابخانه، تئاتر شهر و... تصویری متمدن از منطقه به مخاطب ارائه می‌دهد. با اینکه دو فضا هیچ سنخیتی با هم ندارند، اما چپ و راست بالاجبار همزیستی مسالمت‌آمیزی دارند. 
اینجا شلوغ است؛ شلوغ تر از هر جایی. با آنکه سویه جدید کرونا (اُمیکرون) می‌تازد، خلوت نشده است. یخ ماهی‌ها و میگوها آب شده و با فلس‌ها و خونابه‌ها یکی شده و روی کاشی‌های قدیمی پیاده رو جاریست. کفش عابران بوی ماهی و میگوی نشسته و گندیده می‌گیرد. آن‌ها در مقابل کاسبان بعضاً متکبر و بی نزاکتی قرار می‌گیرند که هیچ اعتقادی به ماسک و واکسن ندارند. بی توجه به همه چیز، می‌خرند و می‌برند.
باوری از سال‌ها پیش شکل گرفته که میوه در دروازه کازرون ارزان است! غافل از اینکه کاسبان این منطقه (یعنی همان حبیبان خدا)، گنجشک را رنگ کرده و جای قناری به خلق الله قالب می‌کنند!
میوه‌فروشان در سینی‌های بزرگ خود که بابتش اجاره‌ای در حد یک مغازه می‌پردازند، میوه‌های تازه و خوش آب و رنگ را بالا و روبه‌روی مشتری می‌چینند و میوه‌های خراب و گندیده را در پشت پنهان می‌کنند. میوه‌های له را از پشت سینی برمی‌دارند و با تعدادی از میوه‌های مناسب‌تر در کیسه مشتری می‌اندازند. کسی حق انتخاب و اعتراض ندارد. حتی اگر کسی به میوه دست بزند، داد و بیداد میوه‌فروش بالا می‌رود و چند فحش و فضیحت نثارش می‌کند!
حداقل 30 سال است هویت تاریخی و فرهنگی اینجا در هیاهوی میوه‌فروشان و بوی گندیده ماهی و میگو، بوق ترافیک و چشم خمار معتادان گم شده است. گنبد فیروزه ای امامزاده سید تاج الدین غریب، پشت بازار میوه‌فروشان خودنمایی می‌کند، اما مسیر دسترسی اش را میوه‌های گندیده و پلاسیده کف کوچه‌های تنگ، تنگ تر کرده است. از سال 1390 بحث جابه‌جایی میوه‌فروشان و ماهی‌فروشان دروازه کازرون به عنوان مشاغل مزاحم مطرح شد. در سال 92 شهرداری شیراز برای جانمایی و جابه‌جایی ماهی‌فروشان دروازه کازرون در بازار ماهی و پروتئین خیابان کارگر اوراق مشارکت فروخت. نهایتاً طرح بازار بزرگ پروتئین شیراز در خیابان کارگر از زمستان سال ۹۴ باز زیربنای 24هزار مترمربع وارد مرحله اجرایی شد تا میزبان تمامی فروشگاه‌های مرغ، ماهی و میگو دروازه کازرون باشد. مثل تمام پروژه‌های عمرانی، در گیر و دار اعتبار گیر کرد و پس از 6 سال هنوز تکمیل نشده است. آذرماه سال 1397 قاسم اکبری شهردار وقت منطقه دو شهرداری شیراز گفته بود: این بازارچه با زیربنای تجاری ۵۰هزار مترمربع و با پیشرفت فیزیکی ۵۶ درصدی در خیابان کارگر در حال ساخت است. به گفته اکبری، سازه این طرح به اتمام رسیده است و پایان سال ۹۸ این مجتمع به بهره‌برداری خواهد رسید.
شهریورماه سال 1399 سرپرست سازمان سامان‌دهی مشاغل و فرآورده های کشاورزی شهرداری از انجام مراحل پایانی سایت سامان‌دهی ماهی فروشان دروازه کازرون خبر داده و گفته بود: سایت سامان‌دهی ماهی فروشان شیراز در منطقه گل‌کوب در ساختمانی با 11هزار و 408 مترمربع زیربنا در 4 طبقه و با 138 مغازه به زودی فعالیت خود را آغاز می‌کند. غلباش پیشرفت فیزیکی این مجموعه را 85 درصد دانسته بود.
شرکت سد و عمران پارس گستر که مثل بسیاری از پروژه‌های شهری شیراز مجری این پروژه نیز به شمار می‌رود، در معرفی پروژه نوشته است: «مجتمع تجاری بازار پروتئین به مساحت زیربنای تقریبی 45000 مترمربع در 5 طبقه (2 طبقه پارکینگ و 3 طبقه تجاری) در زمینی به وسعت یک هکتار دارای 6 واحد اداری، 121 واحد تجاری، 94 واحد انبار و 482 واحد پارکینگ به همراه رستوران غذاهای دریایی و فست فود، گیم نت، شهر بازی و هایپرمارکت با 2 هدف زیباسازی منطقه و جمع آوری مغازه‌ها و بازار فروش ماهی و میگو در یک مرکز تجاری و از بین بردن وضعیت نابسامان و بوی نامطبوع بازار فروش ماهی و میگو.»
فارغ از متراژ و ابعاد فنی پروژه، قطعاً با تکمیل و راه‌اندازی بازار پروتئین، بهانه ای برای فعالیت میوه‌فروشان و ماهی‌فروشان در بازارچه فعلی دروازه کازرون باقی نمی‌ماند و شهرداری بی آنکه متهم به نان‌بری شود، می‌تواند بازارچه‌های قدیمی را تعطیل کند.
به نظر می‌رسد اجرای پروژه بازار پروتئین در سکانس پایانی قرار دارد و سرعت و دقت در تکمیل آن موجب خوشحالی و خرسندی مردم یک محله نه، که مردم یک شهر می‌شود. همه چیز به اراده مدیران شهری شیراز بستگی دارد. فارغ از همه چیز، مردم دلشان برای یک زیارت بدون استرس و آرام از امامزاده سید تاج الدین غریب تنگ شده؛ لطفا شرایطش را زودتر فراهم کنید!