سید ایمان شریف- روان‌شناس و مشاور فوتبال: در سالیان گذشته همواره شاهد حجم گسترده اعتراضات علیه داوران به‌خصوص در لیگ برتر فوتبال ایران بوده‌ایم؛ اعتراضاتی که هرچند به گفته کارشناسان گاهی بحق نیز مطرح شده، اما باید از زاویه دیگری نیز مورد بررسی 
قرار گیرد.
به طور کلی «اعتراض» یک حق طبیعی برای انسان است و هر انسانی می‌تواند نسبت به بی عدالتی‌ها اعتراض کند. اما در ارتباط با موضوع اعتراض به نحوه قضاوت داوران از منظر روان‌شناختی باید مطالبی را خدمت مربیان عرض کنم.
داوری و قضاوت، حرفه ای بسیار دشوار است. داور هم یک انسان است و هر انسانی ممکن است دچار خطا و اشتباه شود. اصولاً کدام انسان است که در زندگی از خطا و اشتباه مصون باشد؟ از نظر روان‌شناختی و روان‌شناسی ورزش، نحوه قضاوت داوران در اختیار و کنترل مربیان و بازیکنان نیست؛ بدین معنی که ما به عنوان یک مربی یا بازیکن می‌توانیم بر نحوه قضاوت داوران تأثیر گذاشته و آن را به نفع تیم خود تغییر دهیم. هرچند برخی از مربیان با این حرف موافق نیستند و معتقدند که اعتراض به داوری باعث می‌شود تا از تصمیمات اشتباهات بعدی آنها جلوگیری شود. البته در جواب این صحبت‌ها، باید گفت که شاید در مواردی معدود، توانسته باشید تأثیری بر نحوه قضاوت داوران بگذارید، اما حقیقت امر این است که در بیشتر موارد، این اعتراض‌ها نه تنها به شما و تیمتان کمکی نکرده، بلکه باعث شده تا با جریمه و محرومیت هم روبه‌رو شوید!
البته نباید از این نکته مهم غافل شد که برخی از مربیان برای پوشاندن کمبودها و ضعف‌های فنی تیم خود و عواقب احتمالی پس از عدم نتیجه‌گیری، گناه را به گردن و نحوه قضاوت داوران انداخته و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند.
اگر مدام و بیش از حد به داوری اعتراض کنید؛
۱. تمرکز شما از روی آنالیز حریفان، به سمت قضاوت معطوف می‌شود و طبیعتاً مربی‌ای که تمرکزش را از حریف و تغییر سیستم و ترکیب بازیکنان در زمین مسابقه از دست بدهد نمی‌تواند عملکرد موفقیت‌آمیزی داشته باشد و علاوه بر این ممکن است با دریافت کارت و محرومیت نیز مواجه شود.
۲. علاوه بر از دست دادن تمرکز خود، تمرکز بازیکنان حاضر در زمین مسابقه و حتی بازیکنان روی نیمکت بر هم خورده و با هر اشتباه داوری، بازیکنان شما به سمت داور رفته و ضمن انجام یک نمایش ضعیف در زمین مسابقه، با محرومیت و جریمه نیز مواجه می‌شوند. نحوه رفتار و منش مربی، تأثیر بسزایی در رفتار و حرکات بازیکنان دارد. بازیکنان همواره حرکات شما را در هنگام مسابقه زیر نظر گرفته و از الگوهای رفتاری شما شدیداً متأثر می‌شوند.
۳. باعث می‌شود دقیقاً در جهت و خواسته تیم حریف حرکت کنید. برای تیم مقابل، هیچ چیزی بهتر از بر هم خوردن تمرکز تیم شما نیست. شما با اعتراض به داور دقیقاً در جهت خواسته‌های تیم حریف گام برداشته اید.
۴. نه تنها در این حرفه موفقیت‌های چندانی کسب نمی‌کنید، بلکه موقعیت‌های مربیگری زیادی را نیز احتمالاً از دست خواهید داد؛ چون شاخص‌های زیادی برای یک مربی موفق وجود دارد که علاوه بر قدرت رهبری و هوش و بینش و توان فنی بالا، باید از نظر روان‌شناختی نیز در شرایط خوبی باشد تا بتواند تزریق کننده اعتماد به نفس، انگیزش و ایجاد یک تیم بر مبنای ذهنیت و فرهنگ باشد. مربی‌ای که از مهارت‌های روانی و قدرت خود کنترلی در زمین مسابقه برخوردار نیست، چگونه می‌تواند در این حرفه به موفقیت برسد و موفقیت‌های بعدی را کسب نماید؟
۵. نه تنها سلامت روان خود را به مخاطره می‌اندازید، بلکه بر سلامت قلب و عروق خود نیز تأثیر منفی می‌گذارید. ممکن است با تمرکز بیش از حد روی داوران، استراحت کارکردهای اندام‌های داخلی و مهمی چون سیستم قلبی عروقی و دچار وقفه شود و منجر به صدمات جبران ناپذیر برای شما و حتی به قیمت از دست دادن جان شما تمام شود.
بنابراین اگر از لحاظ روانی روی اعصابتان تسلط کافی ندارید، هرگز نباید به داور مسابقه اعتراض کنید. اعتراض در شرایطی که از خودکنترلی برخوردار نیستید، علاوه بر جریمه و محرومیت باعث لطمات جسمانی جبران‌ناپذیر به شما می‌شود.
البته برخی از مربیانی که نمی‌خواهند با محرومیت مواجه شوند، افراد دیگری را از روی نیمکت به ترتیب به سمت داور هدایت می‌کنند که این کار نه تنها باری از دوش برنمی‌دارد، بلکه نفرات بیشتری از تیم را با محرومیت و جریمه روبه‌رو می‌کند.
اگر از مهارت‌های ارتباطی خوبی برخوردار نیستید، به داوری اعتراض نکنید. اعتراض به داوری نیاز به کسب مهارت‌های ارتباطی در این خصوص دارد. بدون داشتن مهارت‌های ارتباطی، اعتراض به داوری منجر به شکست در این نوع ارتباط شده و شما را با جریمه و محرومیت روبه‌رو می‌سازد.
اگر از قوانین داوری اطلاعات کافی ندارید، به داوری اعتراض نکنید و تا به روز کردن اطلاعات خود دست نگه دارید. نبود اطلاعات کافی در خصوص داوری و اعتراض بدون پشتوانه علمی، می‌تواند شخصیت شما را به عنوان مربی تیم، دچار خدشه کند.
اگر تیم شما یک یا چند گل عقب افتاده و وقت چندانی تا پایان مسابقه باقی نمانده، به داوری اعتراض نکنید. این کار باعث تلف شدن وقت و عدم نتیجه‌گیری تیم شما می‌شود.
و نکته پایانی؛ شما باید بازیکنان خود را آموزش دهید تا دائم مشغول توضیح و تشریح عملکرد خود برای داور مسابقه نباشند. شما به عنوان یک مربی باید از مهارت‌های ارتباطی خوبی نسبت به داوران برخوردار باشید. شما باید همواره دور از داور حرکت کنید و بدانید که مجبور هستید تمام تصمیمات او را بپذیرید؛ چراکه هیچ راهی برای تغییر تصمیم داور وجود ندارد.
در جایگاه یک مربی و یک روان‌شناس فوتبال، می‌دانم که اکثر اوقات ساکت ماندن در برابر تصمیمات اشتباه داوران کار بسیار سختی است؛ اما شما باید با این وضعیت سازگار شوید و همواره این سؤالات را مد نظر داشته باشید که اصلاً چه دلیلی دارد تا با او صحبت کنید؟ صحبت کردن شما چه تأثیری در تصمیمات داوری دارد و چه سود و زیانی از صحبت با داور عاید شما می‌شود؟