بشر جایزالخطاست و از این رو بسیاری از اعمال و رفتار آدمی که ناشی از اشتباه یا علت جهالت و جوانی باشد قابل عفو و بخشایش است؛ ولی بعضی‌ها که لذت عفو را نچشیده‌اند در انتقام و کینه‌توزی چنان یک‌دنده و مقاوم هستند که به هیچ وجه حاضر نمی‌شوند ذره‌ای از انتقام‌جویی خارج شوند و قلم عفو و اغماض بر جریده جرایم و خطایا بکشند. 
کینه‌توزی این‌گونه افراد لجوج و یکدنده در عرف اصطلاح به کینه شتری تعبیر شده است و در مقام کینه‌های پی‌گیر به آن استشهاد می‌کنند. 
به طوری که تاکنون از لطف علمای حیوان‌شناسی مطالعه و تحقیق به عمل آمده، شتر مهربان‌ترین و قانع‌ترین حیوانات جهان شناخته شده است. طاقت و توانایی این حیوان بارکش در برابر تشنگی و گرسنگی، آن هم در بیابان‌های بی‌کران و ریگزارهای سوزان واقعاً عجیب و شگفت‌انگیز است. 
نکته بسیار شایان توجه در موضوع شتر آن است که این حیوان را شیوه راه رفتن می‌آموزند و قدوم آن را با صدایی آهنگ‌دار و موزون هدایت می‌کنند. شتر گام‌های خود را با آهنگ نغمه منظم می‌کند و مطابق وزن صدا آرام یا تند حرکت می‌کند و نیز هنگامی که نمی‌خواهند در یک مسافت فوق‌العاده طولانی او را راه ببرند، ساربانان آهنگ مطلوب حیوان را ترنم می‌کنند. 
در عربستان شتر نر را لوک و شتر ماده را ناقه می‌گویند؛ ولی در کویر ایران به ویژه در اطراف کاشان شتر نر را لوک و شتر ماده را ارونه و همچنین نوزاد ماده را مجی و نوزاد نر را هاشی می‌خوانند. 
کینه شتری کینه پی‌گیری است که تاکنون سابقه نشان نداده که پذیرایی و ملاطفت مجدد ساربان بتواند آن را تعدیل نماید. شتر خشمگین همواره منتظر فرصت مناسب است که انتقامش را از ساربان متجاوز بگیرد. عجب در این است که شتر مست و دیوانه به ساربان مورد نظر هنگامی که در جمع قرار دارد هرگز حمله نمی‌کند. فقط نگاه خشم آلودش را که شراره انتقام از آن می‌بارد به چشمان آن ساربان می‌اندازد و با دهان کف‌آلود پیاپی نعره‌های چندش‌آور و هولناک سر می‌دهد؛ زیرا لوک کینه‌توز در عین مستی و دیوانگی خوب احساس می‌کند که اگر در میان جمع به ساربانی که اذیتش کرده حمله کند، سایرین با چوب و چماق به جانش می‌افتند. وای به روزی که شتر مست و کینه‌توز آن فرصت مناسب را به چنگ آورد و ساربان مورد نظر را یکه و تنها در بیابان گیر بیاورد. البته ساربانان برای این طور مواقع راه چاره و علاجی اندیشیدند که به لیاقت و زرنگی آنان بستگی دارد. وقتی ساربان در بیابان مورد حمله لوک خشمگین قرار گرفت، راه نجاتش این است که در حال فرار از شتر، لباس‌هایش را یکایک درآورد و به پشت سرش بیندازد. 
در اینجاست که شتر گول می‌خورد و به جای ساربان که در حال فرار است، لباسی را که جلویش افتاده به دندان می‌گیرد و تنه سنگین خود را روی آن می‌مالد. 
سپس مجدداً با لنگ‌های درازش به تعقیب ساربان می‌پردازد و خود را به او می‌رساند. ساربان یک تکه دیگر از لباس‌هایش را می‌اندازد و خلاصه به این ترتیب تا آخرین تکه لباس خود را بیرون آورده در حال فرار جلوی شتر انتقامجو می‌اندازد. چنانچه تا زمانی که لباس‌هایش تمام شد توانست خود را به آبادی یا پناهگاهی برساند، بدون شک نجات خواهد یافت وگرنه مرگش حتمی است، آن هم چه مرگ فجیع و دلخراشی.