مربیان زیادی در مصاحبه‌ها و کنفرانس‌های خبری علت عدم نتیجه‌گیری تیم خود را موضوعاتی چون اضطراب و استرس و نبود تمرکز کافی بازیکنان ذکر می‌کنند، اما برای کنترل و درمان آن‌ها هیچ برنامه‌ای ندارند؟! در واقع آن‌ها آن‌قدر غرق در سیستم‌ها و برنامه‌ریزی تاکتیکی شده‌اندکه زمانی را برای پرداختن به مسائل و مشکلات روحی و روانی بازیکنان اختصاص نمی‌دهند، غافل از ‌این که فوتبال بیشتر از ‌این که یک بازی فیزیکی باشد یک بازی ذهنی است و فاکتورهای روحی و روانی نقش تعیین کننده‌ای در نتیجه گیری یا عدم نتیجه گیری تیم‌ها دارد.
مربیان بزرگ در سرتاسر دنیا از تمام ابزارهای موجود جهت رشد و ارتقاءخود و تیم‌شان بهره می‌برند، آن‌ها لحظه‌ای از یادگیری  و به‌روز رسانی اطلاعاتشان در فوتبال غافل نیستند.
فوتبال یک بازی تنها متکی به سیستم‌ها نیست؟! بلکه یک علم است که علوم مختلف و مهمی ‌چون روان شناسی را در خود جای داده است و از آنجا که با انسان سروکار دارد شناخت فاکتورهای روحی و روانی و ذهنی نقش تعیین کننده‌ای در ‌این ورزش مهیج ‌ایفا می‌کنند.
یک مربی خوب همان‌طور که به دنبال اصلاح ضعف‌های تاکتیکی تیم خود است، به همان اندازه باید به دنبال اصلاح ذهنیت بازیکنان و برطرف کردن مشکلات روحی و روانی آنان باشد و تا خود اعتقادی به اهمیت و جایگاه علم روان شناسی در فوتبال نداشته باشد نمی‌تواند موفقیت‌های چندانی در‌این ورزش کسب کند. فوتبال امروز ترکیبی است از تجربه و علم گرایی و مربیانی که فاقد ‌این دو خصیصه باشند جایگاهی در فوتبال مدرن و پیشرفته نداشته و   به زودی عمر مربیگری آن‌ها تمام می‌شود.