محمد شبیری- گروه گزارش 

شاید روزی که سهراب شعر «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید» را می‌سرود، می‌دانست که حال و هوای نقطه‌های سرگردان در خط بریل، چراغ آموختن انسان‌های زنده‌دل را روشن 
نگه می‌دارد.
به گزارش خبرنگار شیرازنوین، قرار نیست راه دوری برویم؛ شاید کمتر کسی بداند در کلبه سعدی از سمتی که آفتاب غروب می‌کند، طلوع آینده سازان روشن‌دلی رقم می‌خورد که دنیا را با 
چشم دل می‌بینند.
ریسمان زردرنگی که اطراف درختان کشیده شده، اولین منظره ای است که در ورودی آموزشگاه نابینایان شوریده شیرازی به چشم می‌خورد. هیاهوی دانش‌آموزان ما را به زمان کودکی هل می‌دهد. بازی دزد و پلیس دانش‌آموزان کم بینا و نابینا با دانش‌آموزان عادی هیچ تفاوتی ندارد؛ فقط با طناب‌های گره خورده زردرنگ حیاط مدرسه می‌توانند از حس لامسه استفاده و درختان و موانع را حس کنند. 
کمی آنطرف‌تر معلمی دانش‌آموزان را برای خواندن انشا صدا می‌زند. موضوع انشا: «می‌خواهید در آینده چه‌کاره شوید؟»
زمزمه آرزوها
قبل از آنکه نوشتن انشا آغاز شود، دانش‌آموزان آرزوهایشان را زمزمه می‌کنند. «فاطمه» یکی از روشن‌دلان آموزشگاه شوریده شیرازی می‌گوید: می‌خواهم معلم بشوم و به دانش‌آموزان درس برادری و برابری بدهم.
«یاسمن» صحبت‌های او را قطع می‌کند و می‌گوید: من دلم می‌خواهد استاد دانشگاه بشوم و به دانشجویان ریاضی درس بدهم؛ ریاضی در زندگی برای من بسیار ارزشمند است.
«زهرا» سرش را بالا می‌گیرد و با چشمان نیمه باز می‌گوید: من هم معلم می‌شوم و سوره‌هایی از قرآن را که یاد گرفته‌ام به بقیه یاد می‌دهم. «علیپور» معلم کلاس پس از شنیدن حرف‌های دانش‌آموزان می‌گوید: شما با توجه به هوش و استعدادی که دارید، و با تلاش و پشتکار می‌توانید در آینده انسان‌های موفق و مفیدی در جامعه باشید.
آموزش به روشن‌دلان نیاز به خلاقیت دارد
این آموزگار که به گفته خودش بیش از 10 سال سابقه تدریس در مدارس استثنایی را دارد، می‌گوید: کار کردن با این دانش‌آموزان بسیار متفاوت است و آموزش دادن به روشن‌دلان به خلاقیت خاصی نیاز دارد؛ چراکه آنها در یادگیری بسیار باهوش هستند.
روشن‌دلان به محبت زیادی نیاز ندارند
این معلم می‌افزاید: برخلاف تصور اشتباهی که در جامعه وجود دارد، این دانش‌آموزان اصلاً به محبت زیاد نیاز ندارند؛ آنها تمام موضوعات را درک می‌کنند.
علیپور، تحصیل دانش‌آموزان روشن‌دل در مدارس متوسطه دوم را ضروری می‌داند و می‌گوید: به نظر می‌رسد چنانچه حضور این روشن‌دلان در کنار دیگر دانش‌آموزان عادی مهیا شود، دید جامعه نسبت به آنها تغییر خواهد کرد و راحت تر در هر شغل و پستی پذیرفته می‌شوند.
روشن‌دلان خوش‌خط
این معلم مدرسه استثنایی اضافه می‌کند: تنها موضوعی که برای معلمان ضرورت دارد، یادگیری خط بریل است که در زمان کوتاهی آموزش خواهند دید.
وی به اهمیت خوش خط بودن در بین دانش‌آموزان روشن‌دل اشاره می‌کند و می‌گوید: دانش‌آموزان روشن‌دل نیز مانند دیگر دانش‌آموزان تلاش می‌کنند که خوش خطی خود را بر کاغذ بریل نشان دهند و نظم و ترتیب را زمینه موفقیت خود در هر کاری می‌دانند.
آموزش درس علوم از طریق حس لامسه 
زیر درخت نارنج حیاط مدرسه از پنجره ای نیمه‌باز صدایی شنیده می‌شود؛ «خداوند به تمام انسان‌ها اعضایی را عطا کرده که سودمند است و ما از خلقت آنها حیرت زده می‌شویم». جلوتر که می‌رویم، متوجه درس دادن آموزگار روشن‌دلی می‌شویم که علوم درس می‌دهد. وارد کلاس می‌شویم و با دانش‌آموزان 
گفت و گو می‌کنیم. 
«زهرا سادات» می‌گوید: من شیراز را آبی به رنگ آسمان و سفید به رنگ ابر می‌دانم، ولی بسیاری از شهروندان با طعنه زدن به ما روشن‌دلان احساسمان را نادیده می‌گیرند.
او ادامه می‌دهد: با اینکه شیراز مردمان بسیار مهربانی دارد، ولی در برخی از مواقع حس می‌کنم آنها به هم توجهی ندارند.
رنگ شیراز آب‌اناری است
آقای معلم از دانش‌آموزان خواسته که توضیح بدهند شیراز را با چه رنگی احساس کرده اند. «محمد ابراهیمی» که خودش روشن‌دل است، شیراز را آب اناری رنگ می‌داند. او می‌گوید: شهروندان باید بیشتر ما را درک کنند؛ زیرا در بینایی با افراد عادی فرق داریم و به کمک آنها بیشتر وابسته ایم.
«امید نظری» رنگ خاکستری را برازنده شیراز و دنیا می‌داند و می‌گوید: من دنیا را به رنگ خاکستری می‌بینم؛ چون در این جهان همه نوع افرادی زندگی می‌کنند.
او ادامه می‌دهد: از موتورسیکلت سواران می‌خواهم مسیر پیاده رو را برای تردد خود انتخاب نکنند؛ زیرا تنها مکان امن شهری که ما می‌توانیم از آن عبور کنیم، پیاده رو است. زنگ تفریح مجال نمی‌دهد که همه دانش‌آموزان نظرشان را بگویند.
«فرشاد ابراهیمی» که در آزمون استخدامی معلمی جزو نفرات نخست کشور بوده و در دانشگاه دولتی با رتبه دورقمی وارد دانشکده حقوق شده، شغل معلمی در مدرسه استثنایی را به وکالت ترجیح داده است. او معتقد است: موفقیت جامعه در گرو رهایی از شعارزدگی است. او از اشتغال به عنوان دغدغه اصلی روشن‌دلان یاد می‌کند و می‌افزاید: هم اینک با وجود دانشکده‌ها دیگر ادامه تحصیل برای روشن‌دلان آرزو نیست؛ بلکه آنها تلاش دارند در یک نهاد دولتی یا خصوصی صاحب شغل شوند.
ابراهیمی می‌گوید: هنوز توانایی و خلاقیت روشن‌دلان در جامعه معرفی نشده و این وظیفه مسئولان رسانه‌هاست که بدون حضور کارشناسان، تنها روشن‌دلان را دعوت کنند تا با معرفی آنها، جامعه پذیرایشان باشد. دانش‌آموزان روشن‌دل در مدارس عادی حضور ندارند و حضور آنها در جامعه نیز کمرنگ است؛ در حالی که آنها هم مانند دیگر دانش‌آموزان از شور و نشاط برخوردارند.
«حمیدرضا مطهری نیا» مدیر آموزشگاه شوریده شیرازی که حضور دانش‌آموزان روشن‌دل در مدارس عادی را تنها در گرو 6 نقطه در زمینه آموزش و خط می‌داند، می‌افزاید: چنانچه معلمان عادی بتوانند این 6 نقطه خط بریل را فرا بگیرند، دیگر آموزش برای آنها دشوار نخواهد بود؛ زیرا روشن‌دلان نیز مانند دانش‌آموزان عادی دوست دارند از نزدیک‌ترین مدرسه محل سکونت خود استفاده کنند. او اضافه می‌کند: این مدرسه شوریده شیرازی در جنوب کشور به عنوان تنها آموزشگاهی است که به صورت شبانه روزی و تخصصی به روشن‌دلان خدمات تحصیلی و رفاهی ارائه می‌دهد و هم اکنون با برخورداری از 19 معلم که 7 نفر آنان کم بینا و نابینا هستند، در این آموزشگاه فعالیت دارند. 
وی تعداد روشن‌دلان در این آموزشگاه را 150 نفر اعلام می‌کند و می‌گوید: 60 نفر از آنها پسر و مابقی دختر هستند که در مقطع ابتدایی و مقطع اول متوسطه تحصیل می‌کنند؛ البته به طور میانگین سالانه 20 تا 27 نفر به تعداد آنها افزوده می‌شود. مطهری نیا همچنین درباره حضور دانش‌آموزان برای استفاده از این آموزشگاه به‌عنوان خوابگاه می‌گوید: این دانش‌آموزان غیربومی هستند که روزانه در مدارس عادی تحصیل می‌کنند و بعد از ظهر برای آموزش بیشتر و خواب به این مرکز مراجعه می‌کنند و همچنین هستند دانش‌آموزانی که از استان‌های جنوبی کشور در این آموزشگاه تحصیل می‌کنند.
کسب رتبه‌های تک‌رقمی روشن‌دلان در کنکور
مطهری نیا روشن‌دلان را باهوش و بااستعداد توصیف می‌کند و می‌گوید: هر سال تعدادی از دانشجویان رتبه تک رقمی کنکور دولتی را روشن‌دلان تشکیل می‌دهند که سال گذشته رتبه دورقمی داشتیم و بیشتر در رشته‌های حقوق، زبان انگلیسی و رشته‌های مرتبط با علوم انسانی 
تحصیل می‌کنند.
این آموزشگاه تاکنون با حمایت خیران پابرجا مانده است
مدیر آموزشگاه شوریده شیرازی می‌گوید: سرانه غذایی دانش‌آموزان شبانه روزی، روزانه بسیار اندک است که این مبلغ برای آنها بسیار ناچیز است و نیاز داریم خیران در این خصوص مدرسه را بیشتر مورد لطف خود قرار دهند.
حمیدرضا مطهری نیا با اعلام اینکه خیران در ماه‌های مبارک رمضان و 10 روز محرم نذر خود را در این مدرسه ادا می‌کنند، می‌افزاید: ضروری است خیران در تمامی طول سال روشن‌دلانی را که به صورت شبانه‌روزی در این مدرسه حضور دارند، حمایت کنند.
وی دانش‌آموزان روشن‌دل را در مقایسه با سایر دانش‌آموزان عادی در امر تحصیل بسیار علاقه‌مندتر می‌داند و می‌افزاید: بسیاری از آنها از تعطیل شدن مدرسه در فصل تابستان 
بیزار هستند.
وی ادامه می‌دهد: در ایام کرونا این آموزشگاه تعطیل شد و کمک خیران نیز کاهش پیدا کرد و امروز بعد از گذشت دو سال توانستیم مجدداً این آموزشگاه را برپا کنیم. مدیر آموزشگاه شوریده شیرازی می‌گوید: بخش قابل توجهی از این دانش‌آموزان از قشر متوسط جامعه هستند که با همت خیران تحصیل می‌کنند. 
مطهری نیا می‌افزاید: خیران می‌توانند با حمایت‌های خداپسندانه خود در طول سال تحصیلی در جهت فراهم کردن خدمات آموزشی و تحصیلی مانند خدمات بهداشتی، غذایی، پوشاک و کمک آموزشی، نقش مؤثری ایفا کنند. مطهری نیا ادامه می‌دهد: خیران می‌توانند از طریق شماره حساب حساب‌های 4150063507004 یا شماره 6037997599274033 به نام آموزشگاه شوریده شیرازی کمک‌های خود را اهدا کنند. 
حرف‌هایم با مدیر هم تمام می‌شود و از حیاط آموزشگاه به خیابان می‌آیم. چشمم به تابلویی با عصای سفید می‌افتد. از خودم می‌پرسم امروز شیراز اناری است یا خاکستری؟!