میثم محجوبی- گروه ورزش 
وقتی هنوز همگان موفقیت مربی قبلی را به‌خاطر دارند، فشار بسیار زیادی روی مربی جدید به وجود خواهد آمد. حتی اگر اسکوچیچ با درخشان‌ترین نتایج، مقتدرانه‌ترین صعود به جام جهانی را رقم زده باشد، اما چون اسم کوچک‌تری نسبت به کارلوس کی‌روش است، به این راحتی‌ها نمی‌تواند اذهان عمومی ‌را با خود همراه کند.
اما نمایش ایران در نخستین بازی تدارکاتی پیش از آغاز جام جهانی، جوری نبود که حتی حامیان اسکوچیچ را نیز بتواند راضی نگه دارد. ایرانِ اسکوچیچ درست در نقطه مقابل آن چیزی قرار داشت که سال‌ها از تیم کی‌روش دیده بودیم. خط دفاع بسیار ناهماهنگ و ضعیف و البته نمایش قابل قبول در فاز تهاجمی.
سال‌ها به کی‌روش ایراد گرفته می‌شد که چرا تیمش روی دفاع تمرکز دارد و از حمله کردن می‌ترسد. ایرادی کاملاً به جا که البته در دو سه سال انتهایی مرد پرتغالی، تا حدود زیادی رفع شده بود و ایران در حمله نیز تیمی ‌مقتدر به حساب می‌آمد.
یکشنبه شب در دوحه، تیم کشورمان بازی را خوب آغاز کرد و در همان چند دقیقه ابتدایی با یک حرکت تاکتیکی زیبا می‌توانست توسط جهانبخش به گل برسد. در ادامه نیز شاهد بازی خوبی در فاز تهاجمی‌ بودیم اما هر چه از زمان مسابقه گذشت، وضعیت خط دفاعی بدتر و بدتر شد.
منتقدان اسکوچیچ، به درستی نگرانی‌شان را نسبت به وضعیت خط دفاعی ابراز می‌کنند. ایران در وهله اول باید در فاز دفاعی تیمی ‌منسجم باشد تا بتواند مقابل تیم‌های بزرگ جام جهانی مقاومت کند. 
ایران در جام جهانی 2018 عملکردی درخشان مقابل اسپانیا و به‌خصوص پرتغال داشت، چرا که در فاز دفاعی یک تیم بسیار منسجم و قدرتمند بود اما حالا در این زمینه هیچ نشانی از آن تیم نمی‌بینیم.
طبق آمار اختصاصی شیراز نوین، در نیمه نخست  ایران شش و الجزایر یازده بار به محوطه جریمه یکدیگر حمله‌ور شدند که حاصل این حملات، 9 موقعیت برای الجزایر و سه موقعیت برای ایران بود. سه موقعیت عالی ایران که هر یک می‌توانست به گل تبدیل شود، آمار خوبیست اما در طرف مقابل 9 موقعیت الجزایر که 5 موردش موقعیت مسلّم گلزنی بود و یکی با اشتباه فاحش علیرضا جهانبخش به گل تبدیل شد، جای نگرانی‌های بسیار دارد.
با توجه به اینکه الجزایری‌ها تعدادی از بازیکنان ثابت خود را در ترکیب نداشتند، این افکار منفی بیشتر به ذهن می‌رسد که ایران برابر تیم پرستاره انگلیس و مهاجمان زهردارش چه خواهد کرد؟
در نیمه دوم تعداد حملات ایران بیش از حریف بود و در خلق موقعیت‌ها نیز کمی ‌بهتر کار کرد، اما تزلزل عجیب در خط دفاعی باعث شد تا نتوانیم از گل تساوی محافظت کنیم.
ایران در این نیمه یازده حمله انجام داد، چهار موقعیت ایجاد کرد که نیمی ‌از آن‌ها موقعیت مسلّم گلزنی بود و یکی به گل تبدیل شد. در سوی مقابل نیمی ‌از 10 حمله الجزایر به موقعیت تبدیل شد و یکی با اشتباه فاحش دیگری از امید نورافکن به گل نشست.
این که دو گل خورده ما با اشتباه فاحش دو بازیکن بزرگ و با تجربه رقم خورد، باعث تبرئه کادر فنی نمی‌شود. تمامی ‌این مسائل و اشتباهاتِ حتی فردی، نتیجه عدم انسجام دفاعی و نبود هماهنگی است.
حتی امیر عابدزاده که چندفصل درخشان در فوتبال اروپا سپری کرده، پس از دریافت آن گل بد مقابل کره جنوبی، دیشب نیز متزلزل ظاهر شد و علاوه بر دو گلی که خورد، خوش شانس بود که اشتباه فاحش دقایق ابتدایی‌اش به گل تبدیل نشد.
بنابراین نگرانی منتقدان اسکوچیچ کاملاً منطقی به نظر می‌رسد. هر چند در بین منتقدان، افرادی هم دیده می‌شوند که کاملاً مغرضانه سعی در تخریب اسکوچیچ و تیم ملی دارند و در طرف مقابل نیز رسانه‌هایی به شکل کاملاً جانبدارانه از وی حمایت می‌کنند که برای قضاوت منصفانه عملکرد تیم ملی و مربی کرواتش، باید این رسانه‌های مغرض را تشخیص داد و از سبد مطالعات و بررسی خارج کرد.