حسین فرزانه- گروه گزارش
شهر 2میلیون نفری با یک میدان میوه و تره‌بار! 30 سال است یک میدان چندهکتاری در ورودی شرقی شیراز روزانه صدها تن میوه را از تمام شهرستان‌های استان و استان‌های همسایه (بوشهر، هرمزگان و خوزستان) دریافت و بین هزاران مغازه و میوه‌فروشی در سطح استان و برخی استان‌های هم‌جوار توزیع می‌کند؛ میدان بسیار شلوغی که برای ورود به آن یا خروج از آن بعضاً باید ساعت‌ها در صف ماند. از میوه‌فروشی‌های «کودیان و قلات» در غرب شهر تا پلیس راه شیراز- فسا، همه میوه‌های خود را از تنها میدان میوه شیراز می‌خرند. مغازه داران شهرک‌های غرب شیراز برای رسیدن به این میدان میوه، حداقل باید 45 کیلومتر راه طی کنند. آن‌ها از ساعات اولیه صبحگاه با وانت بار خود را به در ورودی میدان می‌رسانند تا در ازدحام خودروها عقب نیفتند. بعد از ساعت‌ها ماندن در صف و خرید میوه و گذر از ترافیک خیابان‌های مرکزی شهر، نزدیک ظهر به مغازه برمی‌گردند.
این حکایت هر روز میوه‌فروشان شهر شیراز است. پرداخت کرایه‌های میلیونی، گرفتاری در صف و ترافیک و معطلی چندین ساعته و خرید گران میوه! سؤال اصلی همه فروشندگان میوه و تره‌بار این است که چرا باید در کلان‌شهر شیراز فقط یک میدان تره‌بار و میوه به صورت انحصاری فعال باشد؟ داستان از این قرار است که شورای شهر شیراز در سال ۹۴ لایحه ای در خصوص احداث میدان دوم میوه و تره‌بار در دهشیخ (کیلومتر 8 جاده شیراز- کازرون) را به تصویب رسانده بود و طی این مصوبه، مالکیت میدان تره‌بار به یک شخص حقیقی یا هویت مشخص (نماینده شرکت انبوه سازان ماهور) واگذار شده بود.
با شروع به کار شورای پنجم، با این مصوبه مخالفت شد؛ استدلال این بود که شهرداری طبق قانون نمی‌تواند مالکیت مکان‌هایی که ارزاق عمومی را تهیه می‌کنند، به شخص خاصی واگذار کند که در سر بزنگاه کارشکنی کند؛ مگر اینکه شرایط جنگ و ویژه ای وجود داشته باشد که این مالکیت در اختیار نهادهای عمومی و حاکمیتی قرار می‌گیرد تا بتواند مایحتاج مردم را تأمین و توزیع کند.
پس از توقف پروژه، سرمایه گذار شکایت می‌کند. خیلی سریع قرار می‌شود اختلافات حل شود اما... به روایت دادستان وقت استان فارس، منع قانونی تنها یک روی سکه اختلافات و اجرایی نشدن پروژه است و روی دیگر سکه ایجاد یک پل ارتباطی برای راه دسترسی بوده است. چندی بعد به روایت تقی تذروی عضو شورای شهر این پرونده به کمیسیون ماده 38 شهرداری رفت که اعتراضات و ناهماهنگی‌هایی در خصوص دسترسی راه، پیش‌فروش کردن سوله‌ها و عدم نقص مدارک بود که همگی رفع مانع شد.
سال 98 و 99 تمام شد و همه پیگیری‌ها صورت گرفت و رفع موانع نیز انجام شد، اما پروژه شروع نشد؛ گره کار کجاست؟ زمان گذشت تا اینکه رئیس شورای ششم شهر شیراز پرده‌ها را بالا زد! آذر 1400 مهدی طاهری، رئیس شورای شهر شیراز درباره تأخیر در روند ساخت پروژه میدان میوه و تره‌بار شماره دو شیراز گفت: در شمال غرب شیراز افرادی به دنبال احداث میدان میوه و تره‌بار با هزینه خود هستند، اما سال‌هاست که به آن‌ها اجازه داده نمی‌شود؛ در حالی که صادرات میوه ما در هر ماه 18 تن است و بخش عمده‌ای از آن نیز دورریز می‌شود که با تعالیم دینی و اخلاقی منافات دارد. با احداث سردخانه و واحد‌های فراوری می‌توان به آن‌ها ارزش افزوده بخشید و برای شهرداری درآمدزایی کرد. رئیس شورای شهر شیراز تصریح کرد: آیا شیراز تنها ظرفیت یک میدان تره‌بار دارد؟ چه پشت پرده‌ای وجود دارد که اجازه راه‌اندازی میدان در چهار طرف این کلان‌شهر داده نمی‌شود؟ در حالی که زنجیره کشاورزی با این کار کامل می‌شود. وی افزود: مشخص نیست که چه مافیایی پشت پرده است که نمی‌گذارد در شیراز چهار میدان میوه و تره‌بار، سردخانه کافی و زنجیره فراوری محصولات کشاورزی ایجاد شود.
پیگیری‌های دست و پا شکسته ادامه یافت تا اینکه 17 خرداد 1401 استاندار فارس در جلسه حمایت از سرمایه گذاری گفت: طرح احداث میدان میوه و تره‌بار برای سومین‌بار بود که در این جلسه مطرح می‌شد که مصوب شد. میدان میوه‌تره‌بار باید در جا‌های مختلف شیراز باشد و شیراز به ۴ میدان میوه و تره‌بار در جنوب غربی، جنوب شرقی، شمال شرقی و شمال غربی نیاز دارد.
تنها 4 روز پس از اظهارات استاندار فارس، خبر آمد پیش‌نویس تفاهم همکاری ساخت میدان دوم تره‌بار شیراز در جلسه‌ای با حضور معاون مالی و اقتصادی، مدیران کل حقوقی و املاک و طرف سرمایه‌گذار بررسی شده که به زودی قرارداد اصلی آن به امضا خواهد رسید. ساخت میدان میوه و تره‌بار شماره 2 شیراز یک ضرورت قطعی و فوری است و بدون تردید علاوه بر اشتغال زایی مناسب می‌تواند به توزیع عادلانه ارزاق عمومی، کاهش قیمت تمام شده میوه و تره‌بار و ایجاد رقابت سالم، کاهش آلودگی زیست محیطی و کاهش ترافیک کمک شایان توجهی نماید. 
آیا سرمایه گذار برای دریافت مجوز ساخت یک میدان میوه و تره‌بار که پیچیدگی‌های چندانی ندارد و نیاز به پیوست‌های امنیتی و انتظامی هم نیست، باید 7 سال دوندگی کند؟! الله اعلم.