حسن فتحی، کارگردان باسابقه کشورمان که آخرین کارش سریال نمایش خانگی «جیران» بود، می‌گوید: «جیران» یکی از شیرین‌ترین تجربه‌های زندگی‌ام بود و فکر می‌کنم این سریال از حیث کارگردانی یک قدم جلوتر از «شهرزاد» بود. فتحی در عین حال به دشواری‌های ساخت این مجموعه تاریخی اشاره و اظهار می‌کند: ممنونم از همه عوامل و بازیگرانی که با وجود خطرات کرونا کنارمان ماندند تا «جیران» تمام شود.
به گزارش ایسنا، حسن فتحی که پس از مدتی سکوت پس از ساخت و پخش سریال پرحاشیه «جیران»، با ماهنامه سینمایی فیلم امروز تصویری گفت‌وگو کرده است، درباره ساخت این مجموعه تاریخی، دشواری‌های زمان ساخت، چگونگی قصه‌پردازی، انتخاب شخصیت‌ها و بازیگران و دشواری‌های کاری در دوران کرونا مطالبی را بیان کرد.
این کارگردان درباره تجربه ساخت «جیران» و فراز و نشیب‌ها و حاشیه‌هایی که این مجموعه تاریخی از زمان ساخت تا پخش پشت سر گذاشت، توضیح داد: نقطه شروع «جیران» حدود چهار سال پیش بود و در طرحی که آقای احسان جوانمرد(نویسنده) با آقای عفیفه(تهیه‌کننده) مطرح کردند و نشست و برخاست و گفت و شنودهای بسیاری روی آن طرح انجام شد تا نهایتاً تصمیم به ساخت جیران گرفته شد. فکر می‌کنم «جیران» چهاردهمین سریالی است که در طول این ۳۰ سال ساختم. تمام مؤلفه‌هایی که در آثار قبلی‌ام است در این سریال هم می‌توانید ببینید. روابط عاشقانه، عشق مثلثی، تقابل بین عشق و قدرت در یک برهه خاصی از تاریخ دوران قاجار که به عصر ناصری معروف است.
وی ادامه داد: حدود دو سال پیش بود، طی توافقی که با پلتفرم فیلیمو داشتیم تصمیم به ساخت این اثر را گرفتیم. فرآیند تولید «جیران» خیلی سخت بود؛ به خصوص که هم‌زمان شده بود با مسئله کرونا و دشوارتر از آن مرحله‌ای از کرونا بود که هنوز هیچ واکسنی یافت نشده بود و واقعاً دوران مخاطره‌آمیز و پر از استرسی برایمان بود. نیمی از گروه تولید ما که بیشتر بازیگران بودند و تعدادشان هم زیاد بود، نمی‌توانستند مقابل دوربین ماسک بزنند. بنابراین پشت دوربین همواره به زدن ماسک تأکید می‌شد تا با دغدغه‌های کمتری مقابل دوربین بروند. جا دارد واقعاً تشکر کنم از همه اعضای گروه «جیران» که علی‌رغم خطراتی که تهدیدشان می‌کرد کنارمان ماندند تا «جیران» تمام شود. حتی در مرحله‌ای ناگزیر شدیم که دو ماه کار را تعطیل کنیم به خاطر کرونا، ولی در نهایت خدا را شکر پروژه به پایان رسید.
حسن فتحی درباره دشواری ساخت سریال‌های تاریخی همچنین بیان کرد: در کنار سختی‌های کرونا، دشواری‌های ساخت آثار تاریخی هم بسیار مطرح بود که خودتان می‌دانید. اساساً آثار تاریخی با مقدار بنیه‌ای که در ایران وجود دارد و محدودیت‌های اماکن آثار تاریخی، اصلاً کار آسانی نیست و ما روزهای سختی را گذراندیم. ما طی این دو سال فیلم‌برداری به هفت شهر رفتیم که اماکن مناسب داشته باشیم و این رفت و آمدها خیلی برایمان دشوار بود.
کارگردان سریال‌های «پهلوانان نمی میرند»، «شب دهم»، «مدار صفر درجه»، «اشک ها و لبخندها» و «میوه ممنوعه» درباره قصه‌پردازی‌های سریال «جیران» و همکاری مشترک در نویسندگی با احسان جوانمرد نیز اظهار کرد: فکر می‌کنم حدود ۱۰۰ ساعت ما با هم نشست و برخاست داشتیم در زمان نگارش و قطعاً اختلاف‌نظرها و تفاوت‌هایی هم مطرح بود تا اینکه در نهایت به «جیران» ختم شد. ما با هم خیلی گفت‌وگو می‌کردیم و برایمان دشوار بود. ما تا جایی گفت‌وگو می‌کردیم که هر دو طرف اقناع شوند؛ ضمن اینکه ما در مراحل دیگر هم به غیر از نگارش گفت‌وگوهای زیادی برای «جیران» داشتیم.
او سپس به تعدد شخصیت‌ها در سریال «جیران» اشاره کرد و درباره انتخاب منطقی بازیگران و نحوه شکل‌گیری این انتخاب‌ها هم گفت: در مرحله اول در کاری که با آقای احسان جوانمرد داشتیم اتفاق افتاد. در آن مرحله ما خیلی به همدیگر سخت گرفتیم؛ اگر بخواهم از مقدار کاغذهایی که ما نظراتمان را روی آن می‌نوشتیم و مدام خط می‌زدیم بگویم شاید چیزی حدود یک یا دو تُن کاغذ شده باشد! ما در آن مرحله خیلی با وسواس کار کردیم. باز هم من فکر می‌کنم حفره‌هایی در کار ایجاد شد که اگر فرصت بیشتری می‌گذاشتیم، نتیجه بهتری می‌گرفتیم. آقای جوانمرد هم انصافاً پا به پای من و وسواس‌هایم آمد و حتی یک جاهایی وسواس‌های خودش بیشتر بود. در اجرا و انتخاب شخصیت‌ها باید بگویم خیلی خوشحالم چون «جیران» از حیث گروه بازیگران یکی از شیرین‌ترین تجربه‌های زندگی‌ام بود. تعداد کثیری از بازیگران مطرح و به‌نام سینما و تئاتر در «جیران» جمع شدند و در آن شرایط سخت کرونایی انصافاً ما یک مورد حاشیه هم نداشتیم.
کارگردان «جیران» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره کلیت قصه «جیران» و الگوی ذهنی‌اش از این مجموعه در واکنش به این دیدگاه که شاید از نظر برخی‌ها کار کمی مشابه به سریال‌های ترکی پربیننده بود، تصریح کرد: اصلاً و ابداً از این الگوی ذهنی استفاده نکردم. شاعر معروف آلمانی یک قطعه شعری دارد و می‌گوید: «چنان که آغاز کرده‌ای همیشه بر همان خواهی بود» و من فکر می‌کنم این، داستان فیلم‌سازهای مؤلف است. همواره در هر اثری ممکن است شما چیزهای جدیدی پیدا کنید و از نظر بیان فنی و بصری به درک جدیدی برسید، اما نهایتاً قالبی را برای تولید یک اثر انتخاب می‌کنید که بیانگر درد و رنج‌ها و دغدغه‌هایی باشد که تجربه کرده‌اید و درکی باشد که راجع به جامعه خود دارید و همین‌طور روایت تاریخ پر فراز و نشیب جامعه خودتان.
فتحی در تکمیل همین صحبت‌هایش اضافه کرد: از این منظر آثار من به هم شباهت‌هایی دارند و وقتی اثری به من پیشنهاد می‌شود اگر با دغدغه‌ها، اندیشه‌ها و افکارهایی که سالهاست با من همراه است نزدیک باشد، این احتمال وجود دارد که من آن اثر را بسازم. اگر بخواهم «جیران» را با سریال «شهرزاد» مقایسه کنم، شاید راجع به قصه «شهرزاد» عده‌ای معتقد باشند که قصه جذابیت بیشتری داشته، اما از حیث کارگردانی به نظر می‌آید «جیران» یک قدم از «شهرزاد» جلوتر است. من همیشه به خودم سخت نمره می‌دهم.
این کارگردان همچنین درباره تفاوت‌های کار کردن در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون هم بیان کرد: اعتقاد دارم شکل‌گیری پلتفرم‌ها در ایران یک اتفاق بسیار مبارک و تأثیرگذاری بر روی رشد تولیدات نمایشی در ایران است. تفاوت‌ها را هم خود مخاطبان آثار پلتفرم‌ها و تلویزیون طی این سال اخیر کاملاً متوجه شده‌اند. به نظر می‌آید نسبت به آثاری که در تلویزیون کار می‌شود، آزادی مضمون در پلتفرم‌ها بیشتر است. مضامینی را می‌توان در عرصه سریال‌های شبکه نمایش خانگی کار کرد که ما در ساخت آنها در تلویزیون در همان سال‌های قدیم خیلی دچار مشکل بودیم و به کرات با ممیزی و سانسور روبه‌رو می‌شدیم، مضاف بر اینکه پلتفرم‌ها بخش خصوصی هستند و انگیزه رشد و پیشرفت اساساً در فعالیت‌های تولیدی در بخش خصوصی ثنا در همه دنیا نسبت به فعالیت‌های و تولیدات بخش‌های دولتی بسیار بیشتر است. به نظرم بخش خصوصی در همه عرصه‌ها فعال‌تر و موفق‌تر بوده است.
وی در ادامه همین مطالب درباره چشم‌انداز پلتفرم‌ها در آینده هم خاطرنشان کرد: همیشه افسوس می‌خورم که چرا پلتفرم‌ها در ایران ۱۰ سال زودتر سر و کله شان پیدا نشد. ما ۱۰ سال قبل از پیدایش پلتفرم‌ها به‌عنوان سازندگان همیشه این خلاء را کاملاً احساس می‌کردیم. به نظرم پلتفرم‌ها کارآفرینی کردند و مطالبات بخشی از بازار کار در حوزه هنرهای نمایشی را پاسخ‌گو بودند. در دوران کرونا واقعاً اگر پلتفرم‌ها نبودند، اولاً بازار کار کاملاً تعطیل می‌شد و قشر وسیعی از کارکنان این حرفه نمی‌توانستند نان سر سفره خانواده‌هایشان ببرند از طرفی هم مخاطبان از بخشی از سرگرمی‌هایشان محروم می‌شدند بنابراین فکر می‌کنم واقعاً پلتفرم‌ها در ایران اتفاق خوبی بودند. امیدوارم آینده خوبی داشته باشند.