نشست هفتگی محفل شعر حوزه هنری فارس با موضوع جریان‌شناسی شعر معاصر ایران برگزار شد. به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی استان فارس، در این نشست دکتر عبدالعزیز شبانی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه و شاعر و منتقد ادبی شنونده تازه‌ترین آثار شاعران جوان و اعضای انجمن بود. این شاعر و منتقد ادبی در بخشی از این نشست اظهار داشت: دوستان می‌دانند که اهل حضور در محافل نیستم، اما از آنجا که دبیر این نشست از دانشجویان علاقه‌مند من در دو مقطع کارشناسی و کارشناسی‌ارشد بوده به دعوت وی در جلسه حاضر شدم تا آثار شاعران جوان را بشنوم. شبانی با اشاره به مباحث مطرح‌شده در بخش تحلیلی نشست اظهار داشت: فارغ از جریان‌ها و دسته‌بندی‌ها و اینکه هرکدام به چه محتوایی علاقه داریم و فارغ از دعواهای شعر متعهد براساس نظریه سارتر یا آنچه مارکسیست‌ها می‌گویند آنچه مهم است شعریت شعر است و شاعر باید به شعریت اثر متعهد باشد. وی ادامه داد: خوب است شاعران امروز پیشینه ادبی خویش را بشناسند و این شناخت با مطالعه به دست می‌آید؛ مثلاً کسانی که در عرصه ادبیات آیینی کار می‌کنند هنوز نتوانسته‌اندکاری بنویسند که هم‌سنگ مرثیه محتشم کاشانی باشد. این عضو هیئت‌علمی دانشگاه تصریح کرد: این قضاوت یک سخن احساسی نیست بلکه هر وجدان آگاهی که خوانده باشد این را می‌فهمد و نمونه جدی آن کتاب «چشمه روشن»،‌ اثر دکتر «غلامحسین یوسفی» است که این اثر را با قطعه سوگ‌سرودی از «والت ویتمن» مقایسه کرده و حتی اعتقاد دارد ترکیب‌بند برتراست. در بخش تحلیلی این نشست، هاشم کرونی، دبیر محفل که به‌عنوان پژوهشگر به تحلیل جریان‌های شعری معاصر پرداخته بود به بررسی وضعیت شعر معاصر در دهه ۵۰ و ۶۰ پرداخت. وی با اشاره به پیشینه جریان‌های ادبی در صد سال اخیر گفت: جریان‌های متعهد به تفکر چپ و سپس جریان‌های اگزیستانسیالیستی یک بخش ادبیات معاصر را به خود اختصاص داده بودندکه زیرشاخه‌ها و خرده‌جریان‌های ایران متعددی را می‌توان ذیل آنان تعریف کرد. مسئول واحد آفرینش‌های ادبی حوزه هنری فارس ادامه داد: در دهه ۵۰ به‌تدریج جریان‌های مذهبی حضور پررنگ‌تری پیدا کردند به‌نحوی‌که در آستانه انقلاب اسلامی تبدیل به جریان شکل‌یافته‌ای شده بودند. اما مهم این بودکه همه جریان‌ها چه مذهبی و چه غیرمذهبی به نحوی صدای پای انقلاب را در آثار خویش‌ منعکس کردند. وی گفت: بخش عمده‌ای از شعر جریان شاعران مذهبی در دهه ۶۰ که با عنوان شعر انقلاب شناخته می‌شود به مسئله جنگ اختصاص داشت، جریان دارای نحله‌های مختلفی است که مهم‌ترین آنها شعر دفاع مقدس است و جریان‌ها مثل شعر صلح، ادبیات ضدجنگ، شعر اعتراض و ... از جمله خرده‌جریان‌های ذیل این جریان هستند.کرونی ادامه داد: ادبیات جنگ در دوران هشت‌ساله دفاع مقدس بیش از همه به نیاز میدان توجه داشت که این رویه شاعران را به رجزخوانی و سرودن اشعاری برای ترغیب رزمندگان مدافع میهن مشغول کرد، به‌نحوی‌که شعر دوران جنگ را می‌توان شعر تهییج به حماسه‌سازی خواند.وی در پایان اظهار داشت: روند شعر دهه شصت در جریان شعر انقلاب اسلامی با پایان جنگ به سمت دیگری میل می‌کند که طی آن دغدغه‌های شاعران ژرفای بیشتری می‌یابد و در نتیجه جریان‌های تازه‌ای در دهه بعد متولد می‌شوند. در ادامه جلسه شاعران شرکت‌کننده تازه‌ترین اشعار خود را قرائت کردند که پیرامون این آثار نقد و تبادل‌نظر صورت گرفت.