محمدرضا جوکار:
چندی پیش سرمربیان جدید تیم ملی بزرگسالان و تیم‌ ملی امید، اسامی تیم ملی بزرگسالان برای تورنمنت کافا و همچنین لیست اولیه اردوی تیم‌ملی امید را اعلام کردند. نکته قابل تأمل در این لیست‌های ۶۰ نفره، قرار نگرفتن بازیکنان تیم‌های شیراز و فارس در بین این اسامی بود. به‌جز آریا برزگر که از تیم نفت مسجد سلیمان به تیم ملی امید دعوت شده بود، دیگر هیچ بازیکن بومی دیده نشد.
حال به بررسی تیم‌های ملی و دلایل عدم حضور بازیکن در این تیم‌های‌ ملی در رده‌های بزرگسالان، امید و رده‌های پایه جوانان و نوجوانان اشاره‌ای کوتاه خواهیم داشت.
تیم‌ملی بزرگسالان
برای لیست بزرگسالان، نمی‌توان به سرمربی تیم‌ملی خرده گرفت، چراکه شیراز سال‌هاست در سطح اول کشور حضور نداشته است و به طبع آن، نتوانسته بازیکن بومی و مستعدی هم به فوتبال ایران معرفی کند. اگر کمی به گذشته برگردیم، به لیست بلندی از ستاره‌های شیرازی تیم‌ ملی می رسیم که از تیم‌های برق شیراز و فجر شهید سپاسی به فوتبال ایران معرفی می‌شدند.
ستار زارع، غلامرضا رضایی، مهرزاد معدنچی، مهدی رجب‌زاده، مهدی شیری  و کمی دورتر داریوش یزدانی، افشین پیروانی، محسن رنجبران، علی میرزا استواری و چند ستاره دیگر از استان فارس به فوتبال ایران و تیم ‌ملی معرفی شدند.
اما حالا سال‌هاست که شیراز نتوانسته در سطح اول کشور تیم‌داری کند و به طبع آن، نتوانسته بازیکن شاخصی هم به تیم ملی و فوتبال ایران معرفی کند که البته یکی از دلایل مهم آن، نداشتن تیم در سطح اول کشور و بها ندادن به بازیکنان بومی می‌باشد.
تیم امید
در تیم‌ ملی امید، می‌توانست شرایط کمی بهتر از چیزی باشد که برای فوتبال فارس رقم خورد؛ شاید بزرگترین ایراد تیم ‌ملی امید، اول در انتخاب سرمربی و کادر فنی است که معمولاً این انتخاب‌ها از بین سرمربیان بدون تیم صورت می‌گیرد. به همین دلیل، بعضاً بدون شناخت کافی و به صرف اینکه بازیکن در لیست تیم‌های لیگ برتری حضور داشته است، نام آنها در لیست تیم‌ ملی امید می‌گنجد.
غافل از اینکه بعضاً در این لیست‌ها نام بازیکنانی دیده می‌شود که دقایق بسیار اندکی فرصت حضور در میدان را داشته‌اند و یا حتی اصلاً بازی نکرده‌اند! در حالی که در لیگ‌های دسته‌های یک و دو و سه وحتی لیگ برتر امیدهای کشور، بازیکنان جوان و بااستعداد زیادی پیدا می‌شوند که همگی از سوی مربیان تیم‌های امید نادیده گرفته شده‌اند.
این ضعف بزرگ را می‌توان از دلایل عدم‌ نتیجه‌گیری تیم‌های ملی امید در سال‌های اخیر دانست. بعضاً خیلی از همین تیم‌های لیگ برتری که در کوران مسابقات داخلی خود هستند، حاضر به همکاری و دادن بازیکن شاخص به تیم ‌ملی امید نیستند و تیم‌‌ امید همواره قادر به انجام اردوهای منظم نیست. در مسابقات رسمی هم به نوعی ناهماهنگی و بی‌نظمی زیادی شاهد هستیم که طبیعتاً به ناکامی‌های تکراری این تیم هم منجر شده است.
رده‌های پایه
اما شاید عمق فاجعه برای فارس و شهر شیراز را باید در رده‌های پایه جست‌وجو کرد. جایی که شرایط برای شیرازی‌ها کمی متفاوت است. تیم‌های شیرازی در رده‌های سنی و پایه، همواره جزو تیم‌های مطرح و خوب لیگ ایران بوده‌اند ولی باز هم در تیم‌های ملی جوانان و نوجوانان و حتی رده زیر ۱۴ سال، شاهد کمترین نماینده از فارس شیراز در تیم ‌ملی هستیم!
ضعف فدراسیون، استعدادیاب‌ها و مربیان ملی از جمله دلایل این انتخاب‌های ناعادلانه هستند. رویه غلط و نامعلومی برای انتخاب بازیکن در این رده‌ها وجود دارد؛ به ‌ور مثال در لیست نهایی تیم‌ ملی جوانان از تیم‌های استقلال و پرسپولیس که در لیگ‌استان تهران بازی می‌کنند، بیشترین نماینده در تیم ‌ملی جوانان حضور داشتند! در حالی که تیم‌های مطرح رده‌های پایه که در لیگ برتر ایران حضور داشتند و بعضاً عنوان‌دار هم هستند، حداقلِ نماینده را در تیم ‌ملی جوانان دارند. ایمان سبز شیراز، تیم نایب‌قهرمان لیگ برتر جوانان، پیشگامان شیراز قهرمان زیر ۱۸ سال کشور و همچنین تیم‌های خلیج فارس شیراز و هلال احمر گراش از جمله تیم‌‌های مطرح فارس در رده‌های پایه کشور هستند که بازیکنی از آنها به تیم‌های ملی پایه دعوت نشده یا اگر دعوت شده، تعداد آنها بسیار اندک بوده است.
در رده نوجوانان و نونهال هم، فارس بدون نماینده در لیست نهایی بود. علاوه بر ضعف فدراسیون و مربیان‌ملی، باید ضعف و کم‌اثر بودن استعدادیاب‌های استان، هیئت فوتبال و در رأس آنها کمیته جوانان و استعدادیابی فارس را هم مقصر دانست که هیچ اقدام و رایزنی مناسبی در کشف استعداد و معرفی به فدراسیون و مدیران تیم‌های ملی پایه ندارند.
متأسفانه شاهد تلاشی برای احقاق حق جوانان بااستعداد استان فارس برای رسیدن به تیم‌ملی نیستیم و بعضاً باید خود مربیان با واسطه، بازیکنان شایسته را معرفی کنند که اکثر آنها هم در مراحل ابتدایی اردوهای ملی به راحتی حذف می‌شوند!