محمدرضا جوکار - میثم محجوبی 
بحث به مناقصه گذاشتن اماکن ورزشی که در سال گذشته توسط اداره کل ورزش و جوانان استان فارس مطرح شد، منتقدان زیادی داشته و دارد. حالا برخی هیئت‌ها به مشکلاتی جدی برخورد کرده‌اند و اعتراض‌هایشان هم تاکنون راه به جایی نبرده است؛ آنها سالن‌های اختصاصی و حتی دفاتر خود را از دست داده‌اند و بعضاً برنامه‌هایشان به طور کلی تعطیل شده است.
در این مطلب می‌خواهیم نگاهی بیندازیم به این که چرا اداره کل ورزش و جوانان به خاطر کسب درآمد و اعتبار، چنین تصمیمات مناقشه‌برانگیز یا غیرکارشناسانه‌ای می‌گیرد.
 افزایش قدرت چانه زنی = افزایش اعتبار
منابع جذب اعتبار توسط اداره کل ورزش کاملاً مشخص است؛ ادارات کل ورزش و جوانان استان‌ها می‌توانند از طریق رایزنی با استاندار، وزارتخانه، بخش خصوصی، نهادهای دولتی و سایر منابع مانند خیرین و همچنین اجاره اماکن عمومی ورزشی و ... درآمدهای مورد نیازشان را تأمین کنند. که  البته  اجاره اماکن ورزشی خود مبحثی است که باید به خوبی کارشناسی شده باشد و  آن‌هم جای بحث و گفت‌وگوی زیادی دارد.
مدیریت ورزش استان در بدو امر باید مشخص کند که در مدت‌زمان  مسئولیت خود تاکنون، چقدر توانسته اعتبار از منابع مذکور به دست آورد.  بخش مهمی از آنچه به موفقیت در جذب حداکثری اعتبارات ورزش استان می‌انجامد، به همان موارد اولی که اشاره شد، مربوط می‌شود؛ افزایش قدرت چانه‌زنی و میزان نفوذ مدیر در میان ارگان‌ها و نهادهای مختلف.
بخش دیگری از منابع اعتباری هم به نحوه مدیریت وی و چگونگی اتخاذ تصمیمات صحیح برمی‌گردد و مسائلی مثل استفاده درست از سایر منابع و یا در صورت ضرورت، اجاره دادن اماکن عمومی که تحت اختیار اداره کل ورزش و جوانان است - و نه خانه هیئت‌ها- هم می‌تواند بخشی از نیازهای این ارگان را جبران کند.
 میزان فعالیت مدیر، اثرگذار است
اعتبارات در هر سیستمی منابع مشخصی دارد که یا از طریق وزارت مصوب می‌شود یا مربوط به استاندار است. استاندار در شورای برنامه‌ریزی با چانه‌زنی‌هایش به افزایش اعتبارات کمک می‌کند.  مدیر ورزش هم باید نفوذ خوبی داشته باشد، چند جلسه با استاندار و سازمان برنامه و بودجه داشته باشد تا بتواند چانه بودجه استانی خود را سنگین کند؛ این قدرت مدیریت است که در استان بتواند اعتبارات عمرانی و هزینه‌هایش را بگیرد. در سطح وزارتخانه هم با شخص وزیر، معاونان توسعه منابع و معاون ورزشی باید ارتباط خوبی داشته باشد؛ دائماً بروند و بیایند. اگر آنها بفهمند مدیر مشغول کار مداوم است، حتماً تأثیر زیادی در افزایش کمک‌ها می گذارد، اما زمانی که همه می بینیم که فعالیت ها صرفا جهت رفع تکلیف است، مسلما اعتبار چندانی هم به این مدیر اختصاص نخواهد یافت.
 گزینه "سایر منابع" در دست فراموشی!
مورد دیگری هم به اسم "سایر منابع" وجود دارد. این دیگر تماما دست مدیر است. در ادوار گذشته، تنها در مقاطع کوتاهی، این سایر منابع از "صفر" خارج شده اند، چون مدیرکل وقت و همکارانش، با برخی وزارت خانه ها ارتباطات موثری برقرار کرده و از آنها برای توسعه ورزش استان، پول خوبی دریافت کرده است. غیر از وزارت خانه ها هم ارگان های بزرگ دیگری هستند که بخشی از درآمدها و بودجه هایشان باید صرف توسعه و عمران استان شود. از این منابع باید استفاده کرد و وظیفه مدیرکل ورزش است که بتواند حداکثر استفاده را از این موقعیت ببرد. کسب این اعتبارات، همگی بستگی به میزان توانمندی مدیر دارد. این که بداند چطور چانه زنی کند و چقدر فعالیت هایش را به چشم و گوش همه برساند.
 هیئت هایی که آواره شدند
منبع اعتباری دیگری هم  به نام "درآمد اختصاصی" وجود دارد که از محل اجاره اماکن تحت اختیار اداره ورزش تأمین می‌شود. یعنی اداره کل می‌تواند چیزی که مال خودش است را اجاره دهد، پولش وارد سیستم شود و در جای درست هزینه کند. درآمد اختصاصی گاهی برای پیشبرد اهداف ورزش لازم است، اما نه اینکه بیاییم خانه‌های ورزش را اجاره بدهیم! نه اینکه اماکن تحت اختیار هیئت‌ها را از آنها بگیریم و آواره‌شان کنیم! 
بله، اگر فضایی داشتیم که در اختیار هیئت خاصی نبود، می‌توانیم آنها را اجاره دهیم، اما اگر فروش یا اجاره یک مکان، لطمه‌ای به هیئت‌ها وارد کند، دودش به چشم همه اهالی آن رشته می‌رود. متأسفانه مدیران، اخیراً راحت‌ترین کار را انتخاب کرده‌اند و همه اماکن را به اجاره گذاشته‌اند. معلوم است که وقتی نتوانید خوب اعتبار بگیرید و تلاش نکنید برای جذب اعتبارات مورد نیازتان، تنها راهی که می‌ماند، استفاده از همین درآمدهای اختصاصی است که ممکن است لطمات جبران‌ناپذیری به بدنه فعال ورزش وارد کند. باید فکری به حال این قضیه کرد. شاید یک ساختمانی که امروز فروش برود، تا یک سال بودجه ما را تأمین کند، اما در درازمدت که جواب نمی‌دهد! 
 عدم ارائه عملکرد، نشان‌دهنده ضعف مدیر است
اداره کل قانوناً باید آمار را روی سایت قرار دهد و عملکرد یک ساله خود را توضیح دهد، اما اگر این کار را نمی‌کنند، برای این است که عملکردشان ضعف دارد و اتفاق خوبی در زمان مدیریتشان نیفتاده است. ما مدیر عمل‌گرا در ورزش می‌خواهیم؛ مدیر دانشگاهی شاید انسان فرهیخته، باشخصیت و خوبی باشد اما اگر در عمل نتواند کاری انجام دهد، ورزش لطمه می‌خورد. در ورزش خیلی بیش از این‌ها باید کار کرد؛ زمانی می‌توانید خوب کار کنید که بتوانید خوب پول بیاورید. ایجاد ارتباط با فرمانداران شهرستان ها هم کاری است که باید توسط مدیران انجام شود، اما نمی‌شود.
 بودجه پارس، قابل قطع شدن نیست!
مجموعه بزرگی مثل ورزش استان فارس با این پول‌های حاصل از اجاره و حتی فروش سایر اماکن اداره کل، راه به جایی نمی‌برد. ورزشگاهی مثل پارس 64 هکتار مساحت که زمین فوتبال تنها یک تکه از آن است، اما سالن دوچرخه‌سواری، دو و میدانی، دریاچه مصنوعی، جاده سلامت، چمن مصنوعی، ده سالن و حتی هتل نیز برایش تعریف شده است. چنین پروژه عظیمی، ردیف بودجه‌اش به این سادگی قطع نخواهد شد. ورزشگاه پارس یک ورزشگاه بین‌المللی است و در آخرین بازدیدی که توسط مسئولان از این ورزشگاه انجام شد از طرف برخی مسئولان ادعا شد که ردیف اعتباری ورزشگاه پارس بسته شده است؛ چیزی که به نظر دور از واقعیت می رسد. البته که دریافت بودجه هم به این سادگی‌ها نیست و زحمت و دوندگی و ایستادگی می‌خواهد.
سالیانه بودجه‌ای به شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی داده می‌شود که برای توسعه و تجهیز پروژه‌های مختلف کشور هزینه کند. طبیعتاً باید بخشی از این پول هم به ورزشگاه پارس تعلق بگیرد. اینکه مقدار این پول چقدر باشد، بستگی به قدرت چانه‌زنی مدیران دارد ‌و وضعیت سالن شش هزارنفری هم به همین ترتیب است.
 مدیر دلسوز، تن به چنین کاری نمی‌دهد
 مدیری که غیر ورزشی باشد، ممکن است با تعویض دولت کنار برود و دلش هم برای ورزش نسوزد و این چانه‌زنی را هم درست انجام ندهد، اما برای مدیران ورزشی استان این دغدغه وجود دارد، چون می‌خواهند در همین فضا بمانند و کار کنند. مدیر دلسوز، این‌چنین هیئت‌های تحت اختیارش را تضعیف نمی‌کند. مدیر باید برود اعتبار کسب کند، وگرنه با فروش یک ساختمان در بلوار رحمت، دردی از ورزشگاه پارس دوا نمی‌شود.